پتوس

پتوس / شرکت دیوار سبز

گیاه پتوس

گیاه پوتوس از جمله گیاهان معروفی است که چهره آن برای بسیاری از ما آشنا‌‌ست. از سالها قبل بسیاری از ما ساقه‌های این گیاه را دیده‌ایم که از در‌ و‌ ‌دیوار اتاقها بالا رفته‌است. این گیاه هم جذاب است و هم بسیار مقاوم و شهرتش در راحت بودن رشدش است. آنها بومی جنگلهای جزایر سولومون هستند و قادر به سازگاری با گستره وسیعی از شرایط خارج از زیستگاه طبیعی مناطق گرمسیری خود می‌باشند. گیاه پوتوس نه تنها می‌تواند فضای شما را با رنگ و بافتش تغییر دهد، بلکه رتبه بالایی را در لیست گیاهانی دارد که به تصفیه هوا کمک می کنند. علاوه بر این، آن ها رطوبت جو را افزایش می‌دهند و دی‌اکسید‌کربن را با اکسیژن جایگزین می‌کنند.

انواع گیاهان پوتوس:

پوتوس طلایی:

همان طور که از اسمش معلوم است، برگهای طلایی رنگارنگ طلایی و زرد دارد؛ همچنین به عنوان شیطان ایوی یا ایوی جزایر سولومون شناخته می‌شود. پوتوس طلایی بومی جزایر سولومون و بخشهایی از جنوب شرقی آسیا است. از آنجا که پوتوس در شرایط نور کم رشد می‌کنند، تمایل دارند که ویژگی های زردی را نشان دهند، می توانید پوتوس طلایی خود را با یک یا دو ساعت در نور خورشید بگذارید.

ملکه مرمر:

ملکه مرمر رایج ترین نوع است و رشد بسیار کندی دارد؛ شاخ و برگهای متمایل به سفید دارد. از آنجا که نگهداری ملکه مرمر سخت است، کمتر هم محبوب است. با این حال رشد کند آن باعث می شود برای فضاهای کوچک مناسب باشند.

پوتوس جید:

این نوع به وسیله برگهای سبز تیره، رنگارنگ و کرم طلایی مشخص می شود، جید سبز یک نسخه سبز از ملکه مرمری است و به عنوان ملکه سبز شناخته می شود.

توصیه هایی برای مراقبت و نگهداری از گیاه آپارتمانی پوتوس:

با اینکه مراقبت کردن از پوتوس بسیار آسان است، اما چند نکته به شما خواهیم گفت تا گیاه را سالم و خوشحال نگه دارید. این گیاه همانند همه گیاهان، نیاز به نور، آب و گردش هوای مناسب دارد.

نور پوتوس :

  • با اینکه پوتوس در شرایط نوری متفاوت بسیار خوب عمل می‌کند و در نور کم هم تحمل کافی دارد، اما نور داخلی متوسط برایش ایده آل است.
  • در بیرون از خانه، در سایه می تواند رشد کند.
  • هر جا که تصمیم بگیرید پوتوس خود را به نمایش بگذارید، باید از نور مستقیم خورشید اجتناب کنید.
  • از آنجا که تنها قسمتهای سبز برگها می‌توانند انرژی ایجاد کنند، برگها کمبود نور را با روشن کردن رنگ سبزشان جبران خواهند کرد.
  • برگ های رنگ پریده که مایل به زرد هستند می‌تواند نشان‌دهنده نور خیلی کم باشد.

آب پوتوس:

  • خاک را مرطوب نگه دارید، اما مراقب باشید که زیاد آب ندهید.
  • پوتوس زمانی که خاکش بین آبیاریها خشک می‌شود، به بهترین عمل خود می‌رسد.
  • در زمان آبیاری مطمئن شوید که ریشه ها مرطوب باشند.
  • اگر برگها پژمرده و یا قهوه‌ای شدند، باید بیشتر به گیاه آب بدهید.
  • اگر برگها زرد بود، ممکن است بیش از حد آبیاری کرده باشید، آبیاری بیش از حد ممکن است باعث پوسیدگی ریشه‌ای شود.
  • نگذارید پوتوس در آب بماند، مگر اینکه تکه بریده شده‌ای از آن باشد. پوتوسها می‌توانند در آب و نیز خاک رشد کنند، اما آنها زمان سختی برای ریشه‌دار شدن قلمه‌اش نیاز دارند. گیاه پوتوس در خاک مانند آب به خوبی شروع به رشد می‌کند.

دمای پوتوس :

  • پوتوس می تواند دماهای متوسط از 55 تا 85 درجه فارنهایت را تحمل کند، با این حال آنها گیاهان گرمسیری هستند و بنابراین رطوبت بالا و دماهای بالای 70 تا 90 درجه فارنهایت را ترجیح می‌دهند.

 

پوتوسها سمی نیستند

به ندرت کشنده هستند، خوردن پوتوسها می تواند موجب استفراغ و سوزش در حیوانات خانگی و کودکان شود، زیرا حاوی کلسیم اوکسالتس می‌باشد. صاحبان حیوانات باید احتیاط بیشتری داشته باشند.

 

آفات و مشکلات گیاه آپارتمانی پوتوس:

  • شایعترین مشکلات پوتوس به راحتی رفع می‌شوند. این گیاه خانگی هیچ‌گونه حشره یا بیماری جدی ندارد، با این حال ممکن است mealybugs را در آن پیدا کنید.
  • شما می توانید از یک تکه پنبه الکلی شده به منظور کشتن آفات استفاده کنید، پس هر هفته گیاهتان را بررسی کنید.
  • گیاهان پوتوس می توانند برای خانه و یا محل کار شما بسیار عالی باشند. پوتوسهای تاف و ورساتی، می‌توانند به صورت افقی روی پیش بخاری رشد کنند و یک دیوار را بگیرند یا از یک سبد آویزان عبور کنند.

علل برگ های زرد گیاه آپارتمانی پوتوس:

  • برگهای زرد می تواند به مشکلات جدی مانند بیماریهای قارچی، پوسیدگی ریشه و نقطه‌های باکتریایی اشاره ‌کند.
  • ریشه‌های روتی اغلب توسط قارچهای ساکن خاک و بیش از حد مرطوب کردن خاک ایجاد می شوند؛ زه‌کشی ضعیف و انبوه گیاهان به نفع آنها است.
  • پوتوس با برگهای زرد شده ممکن است پوسیدگی ریشه‌ای را نشان دهد. وقتی گیاه پوسیدگی ریشه‌ای دارد، برگهایش زرد می‌شوند و ریشه‌ها سیاه و نرم خواهند‌شد.
  • دقت کنید که گیاه شما در جایی قرار داده شود که نور خورشید کافی دریافت کند، مطمئن شوید که آب خاک آن به خوبی تخلیه می شود و آب را به مقدار کافی بریزید.
  • گیاه را از زمانی که قارچ پوسیدگی ریشه می‌گیرد، رها نکنید؛ برگهای زرد شده را بکنید و بعد از هر کندن، تیغه ها را ضد عفونی کنید.
  • اگر این بیماری به ریشه‌هایش سرایت کرده باشد، ممکن است دیگر قادر به نجات گیاه نباشید.

به طور کلی علت زرد و لکه دار شدن برگ گیاه پوتوس شامل موارد زیر می شود:

  • افراط در آبیاری یا کمبود آبیاری
  • خشکی بیش از حد گیاه پوتوس که باعث افتادن ساقه و برگهای گیاه و خشکی می‌شود.
  • اگر برگهای سبز کم رنگ هستند، گل را به محیط پر نور تری منتقل کنید.
  • اگر برگ ها رنگ پریده هستند، شدت نور زیاد است، گل را به محیطی با شدت نور کمتر انتقال دهید.
  • اگر زخمهای سفید‌رنگ روی گیاه ایجاد شده است، پوتوس دچار آفت شده، از سم های آفت کش استفاده کنید.
  • نقاط قهوه ای روی برگ ها نشان می دهد که آبیاری گیاه زیاد بوده‌است، بین هر 2 آبیاری سطح گلدان باید خشک شده باشد.
  • اگر برگها چین و چروک دار می‌شوند، یعنی هوا خیلی سرد است. گیاه را به محل گرمتری منتقل کنید.

 

پپیرومیا

پپرومیا / شرکت دیوار سبز

گیاه پپرومیا

یکی از گیاهان جذاب که دارای تنوع است و به آپارتمانتان چهره‌ای متفاوت می‌دهد، پپرومیاست. از نکات مثبت این گیاه، این‌است که در هر شرایطی در آپارتمان رشد پیدا می کند، بنابراین اگر به دنبال یک گیاه آپارتمانی مناسب هستید، با ما در ادامه این مطلب همراه باشید.

پپرومیا از گیاهان همیشه سبز و از خانواده ی پیپراسه (فلفلی ها) PIPERACEAE می‌باشد. دارای گونه‌های مختلف و اغلب برگ گوشتی و نیمه‌گوشتی و جثه‌ای کوچک است. بیش از چهارصد گونه از این خانواده شناخته شده، منشأ این گیاهان، آمریکای جنوبی (برزیل)، آفریقای جنوبی، آفریقای مرکزی و به‌طور کلی مناطق گرمسیری است. حتی دیده شده که در مناطق گرمسیر روی تنه درختان می‌روید.

این گیاه اگر چه رشد سریعی ندارد، ولی در هر شرایطی در آپارتمان پرورش می‌یابد. معمولاً آنها را در تراریوم و باغ شیشه ای یا مجموعه گلهای یک سبد پرورش می‌دهند. اگر‌چه تعداد انواع این خانواده بسیار زیاد است، ولی فقط تعداد محدودی مورد توجه قرار گرفته و در آپارتمانها پرورش داده می‌شوند و خاک آنها بایستی خاک پیت (خاک جنگل) باشد تا به خوبی رشد کند.
با توجه به شکل ظاهری و نحوه رشد، آنها را به سه گروه تقسیم کرده‌اند:

– گروه اول: بوته‌ای که دارای دمبرگهای قرمز هستند و بعضی از آنها نیز برگهای گوشتی و قلبی شکل دارند.

– گروه دوم: ساقه های بلند و قرمز رنگ و در بعضی موارد، ساقه‌های گوشتی و برگهای گوشتی دارند و لبه برگ ها ارغوانی است و گاه سطح برگ با موهای بسیار ظریفی پوشیده شده است.

– گروه سوم: گروه بالا‌رونده که به داربست یا قیم بسته می شوند و بالا می روند، یا این‌که از اطراف گلدان آویزان می‌شوند و دارای ساقه‌های قرمز و برگهای ظریف نقره ای و بعضی دارای برگهای سبز آبدار هستند و به‌خصوص برای گلدانهای آویز بسیار مناسبند.

 نگهداری 
گیاه پپرونیا یک ساقه گل‌دهنده با شاتونهای سبز رنگ تولید می‌کند که ارزش زینتی ندارد. زمانی که این گیاه به گل می‌رود کیفیت برگها و زیبایی گلهای آن کمتر می‌شود. با حذف ساقه‌های گل‌دهنده می‌توان گیاه را به‌طور مرتب به حالت رویشی و نونهالی مشاهده کرد.

ـ حرارت: این گیاه به سرمای زیاد مقاومت ندارد و حداکثر می تواند در زمستان ۱۵ درجه سانتیگراد را تحمل نماید و در فصل رشد دمای ۲۴ – ۳۰ درجه برای آن بسیار مناسب است.

ـ نور: مناطق پرنور یا نیمه سایه اتاق که دور از تابش مستقیم خورشید باشد، مناسب است. این گیاه در زیر اشعه چراغ فلورسنت پژمرده می‌شود.

 

ـ آبیاری: این گیاه نیاز چندانی به آب ندارد. همیشه مقدار زیادی آب در برگهای آن وجود دارد و سطح خاک گلدان بین دو آبیاری باید کاملاً خشک شود، ولی نباید آبیاری آنقدر به تعویق بیفتد که برگ ها پژمرده شوند. در زمستان به آب ولرم نیاز دارد و مقدار آبیاری باید خیلی کمتر باشد. ریشه آن سطحی است و گسترش چندانی ندارد و در هوای آلوده، زرد و خشک می‌شود. در صورت آب دادن زیاد اطراف یقه ساقه، موجب پوسیدگی آن می‌گردد.

 

ـ رطوبت هوا: میزان رطوبت لازم حدود ۵۰ درصد است. چنانچه رطوبت و حرارت و سرما از حد خود تجاوز کند، لکه‌هایی بر روی سطح برگ ظاهر می‌گردد و برگ را بی‌حس می‌کند و برگ می‌افتد.

ـ هر دو ماه یک مرتبه سطح خاک گلدان را خراش دهید تا هوا به داخل آن نفوذ کند و در فصل بهار گلدان را درفضای آزاد در محلی سایه قرار دهید تا حالت طبیعی خود را به دست آورد.

ـ خاک: هر اندازه قابلیت نفوذ خاک بیشتر باشد، ریشه و ساقه از پوسیدگی محفوظ خواهد بود. برای تهیه خاک، یک قسمت پیت، یک قسمت ماسه و یک قسمت خاک باغچه استفاده کنید و کف گلدان مقداری ماسه و سنگریزه بریزید.

ـ تکثیر: پپرونیای ابلق یا سفید با قلمه های بذر و ساقه و پپرونیای سبز با قلمه‌های برگ و ساقه تکثیر می‌شود. پپرونیای معمولی که گیاهی است با برگهای چروکیده، کاملاً متفاوت با گیاهان دیگر این خانواده است و آن را به کمک برگهای کاملش تکثیر می‌کنند.

ـ دستور کلی برای تکثیر: در بهار و تابستان از قلمه یک‌ساله گیاه استفاده نمایید. قلمه را به میزان ۴- ۵ سانتیمتر در ماسه شسته فرو کنید و در محلی که دمای آن ۱۸ درجه باشد، در تاریکی قرار دهید. در مورد انواع گوشتی آن، برگ را روی سطح ماسه بخوابانید و روی آن ماسه شسته بریزید؛ پس از مدتی از انتهای رگبرگ ها ریشه ظاهر می‌گردد.

ـ زمان مناسب برای تغییر گلدان، فصل بهار است و خاک مناسب برای آن مخلوطی از خاک چوب و تورب و ماسه است. گلدان را باید در محل کاملاً روشن و دور از اشعه مستقیم آفتاب قرار داد. در این صورت سنبله گل سفید یا کرم رنگی تولید می‌کند.

 

شیپوری

گل شیپوری / شرکت دیوار سبز

گل شیپوری
شیپوری از آن دسته گیاهانی‌است که به دلیل داشتن گلهای رنگارنگ به محیط زیبایی و لطافت خاصی می بخشد و از نظر زیبایی برای فضای تراس و بام سبز مناسب است.

این گیاه حس پویایی و شادی در بیننده می‌آفرینند. زادگاه آن، جنوب آفریقاست. گیاهی همیشه سبز است و در زمین های باتلاقی رشد می‌کند؛ به‌واسطه ساقه‌های زیرزمینی(ریزوم) خود به عنوان گیاهی چند ساله شناخته می‌شود.

برگ ها بسته به گونه یا واریته‌های مختلف بین ۴۵-۱۵ سانتیمتر طول دارند و در بسیاری از آنها لکه‌های سفید‌رنگی بر روی پهنه برگ مشاهده می‌شود. البته برگها در ابتدای رویش، سبز رنگ هستند و بعد از مدتی لکه‌های یاد شده، بر روی آنان تشکیل می‌شوند. آنچه که ما به عنوان گل در این گیاه می‌شناسیم در واقع برگواره (Spathe) نام دارد. گل آذین (مجموعه گل های نر و ماده) اصلی گیاه در میان برگواره قرار دارد و اغلب زرد رنگ (گاهی نارنجی رنگ) است.

چندین گونه مهم گل شیپوری عبارتند از:
Z.aethiopica  متداول ترین گل شیپوری است با رنگ های بیشتر سفید رنگ که به راحتی به یک متر ارتفاع می رسد. طول برگ ها به ۴۵ سانتیمتر می‌رسد و در اواخر زمستان و طی بهار بیشترین میزان گلدهی را دارد.

Z.elliottiana  با نام Golden Arum lily شناخته می شود که برگواره‌هایی زرد‌رنگ دارد و در طی تابستان گل می‌دهد.

Z.rehmanniiهم در تابستان گل می‌دهد و رنگ گلها صورتی رنگ مایل به ارغوانی است. حدود ۴۰ سانتیمتر ارتفاع و ۳۰ سانتیمتر عرض دارد. به سرما بسیار مقاوم است و تا منفی ۲۵ درجه را تحمل می‌کند.

به غیر از گونه های طبیعی این گیاه، امروزه گونه های دورگه بسیاری تولید شده اند که به دورگه‌های رنگی معروف هستند، و امروزه گل شیپوری به‌واسطه همین دورگه‌ها و نه به‌واسطه گونه‌های طبیعی‌اش به عنوان گیاه زینتی شناخته می‌شود.

این گیاهان از نظر طیف رنگی بسیار متنوع هستند و مناسب کاشت در باغ و گلدانند. حتی می‌توان از آنها به عنوان گیاه آپارتمانی استفاده کرد. در این صورت هر چند گل نمی‌دهد ولی به عنوان گیاهی که برگهای زیبایی دارد، استفاده می شود. این گلها (برگواره ها) با تنوع رنگها و اندازه‌ها در گونه های مختلف و دوام گل شاخه‌بریده در آراستن دسته گلها و تزیین لباس جشنها نیز کاربرد بسیاری دارند. فصل گلدهی اکثر این دورگه‌ها، تابستان است. ارتفاع آنها در حدود ۶۰ سانتیمتر است و نسبت به گونه‌های طبیعی کوچک‌تر و ظریف‌تر هستند.

 

نیازمندی های محیطی:
خاک:
این گیاه خاک کمی اسیدی را دوست دارد. به زهکشی مناسب نیاز دارد و همچنین خاک این گیاه باید به گونه‌ای انتخاب شود که رطوبت را در خود نگه دارد و سریع خشک نشود. بنابراین برای خاک مناسب از دو قسمت پیت موس به اضافه دو قسمت خاک باغچه و یک قسمت شن یا پرلایت می‌توان استفاده کرد.

در کاشت این گیاه در خاک باید توجه داشت که در صورتی که عمق کاشت ریزوم ها کم باشد به ریزوم ها در صورت گرما استرس وارد می شود و همچنین کاشت عمیق باعث کاهش گلدهی می‌شود. در کاشت این گیاه در گلدان نیز باید توجه کرد که عمق گلدان حداقل ۳۰ سانتیمتر باشد..

آبیاری:
پس از کاشت گیاه کمی آب دهید. صبر کنید تا اولین جوانه‌زنی برگها را ببینید. پس از آن کمی بیشتر آب دهید. به همین صورت با افزایش برگها آبیاری را بیشتر کنید. در فصل سرما آبیاری را در حدی کاهش دهید که خاک، کمی رطوبت داشته باشد. به یاد داشته باشید محیط سرد و مرطوب از جمله دلایل اصلی پوسیدگی ریشه و ریزوم این گیاه است.
توجه داشته باشید که در صورت تابش طولانی نور آفتاب به گیاه، با آبیاری بیشتر، رطوبت خاک را حفظ کنید. در غیر این صورت به گیاه آسیب وارد خواهد شد.

نور:
برای گلدهی به مکانی روشن با حداقل ۶ ساعت نور مستقیم آفتاب نیاز دارد. در مناطق گرم بهتر است در طی فصل تابستان از آفتاب بعد از ظهر حفاظت شود. در صورت نگه داری این گیاه در آپارتمان، آن را در محلی روشن قرار دهید.

دما:
با کاهش دما به زیر ۱۲ درجه، برگسار این گیاه شروع به از بین رفتن می‌کند. در این مناطق گیاه نمی‌تواند همیشه سبز بماند. ریزومهای این گیاه به راحتی تا دمای منفی ۱۰ درجه سالم می‌مانند و لازم نیست که آن را برای زمستان گذرانی از خاک در‌آورد.این گیاه نسبت به دماهای بیش از ۲۸ درجه حساس است و رشد آن متوقف می‌شود. در این زمان با استفاده از مالچ و آبیاری مانع از وارد شدن استرس گرمایی به ریزومها شوید. محیط گرم از جمله دلایل عدم گلدهی این گیاه است.

تکثیر:
اصلی ترین روش تکثیر این گیاه، تقسیم ریزوم گیاه است. زیرا به مرور زمان گیاهچه‌های کوچکی که در واقع پاجوش هستند در کنار گیاه مادری و از ساقه زیرزمینی شکل می‌گیرند موجب ازدحام بوته اصلی می‌شوند. در زمان استراحت گیاه و یا اگر گیاه همیشه سبز است در اوایل بهار ریزومها بیرون آورده می‌شود و بعد از تمیز کردن خاک اطراف ریزوم و ریشه‌ها می‌توان نسبت به تقسیم آنان و کاشت هر قسمت در گلدانی جداگانه اقدام کرد. بر روی هر قطعه از ریزوم باید حداقل یک عدد جوانه وجود داشته باشد. بیاد داشته باشید که ازدحام گیاه مادری نیز می‌تواند یکی از دلایل عدم گلدهی گیاه باشد.

 

بگونیا هیمالیس / شرکت دیوار سبز

بگونیا هیمالیس

اگر از کسانی هستید که گیاهان گل‌دار را به نوع بدون گل ترجیح می‌دهید، بگونیا انتخاب مناسبی برای شماست.

این گیاه حتی در رنگ گل‌ها هم تنوع دارد و می‌تواند فضای زیبایی برای شما ایجاد کند.  گل‌های آن به رنگ‌های قرمز، صورتی، زرد و نارنجی و… است، البته قبل از خرید آن به یک نکته توجه کنید؛ ممکن است این گیاه جذاب را در گل فروشی‌ها ببینید و به خاطر ظاهر زیبای او جذبش شوید اما حتما بررسی کنید تا مطمئن شوید با شرایط خانه‌تان مطابقت داشته باشد.

 

معمولا به دلیل نگهداری ناصحیح گیاهی یک ساله محسوب می شود و اینکه بیشتر افراد تجربه ناموفقی در نگهداری آن دارند، اما اگر کمی حوصله کنید و شرایط را برای آن مهیا کنید می‌توانید چندین سال از زیبایی آن لذت ببرید. بگونیا هیمالیس در نیمه ی دوم سال گلدهی دارد.

 

نور مورد نیاز

بگونیا به نور غیر مستقیم و زیاد احتیاج دارد، پشت پنجره جنوبی بهترین گزینه برای قراردهی این گیاه است و معمولا اصلی‌ترین عامل از بین رفتنش نبود نور کافی است! اگر منزلتان پرنور محسوب نمی‌شود از خرید آن خودداری کنید. چون اگر نور کافی دریافت نکند گل‌ها و غنچه‌ها شروع به ریزش می‌کنند، برگ‌ها زرد و بی‌جان می شوند و احتمال ابتلا به بیماری‌های قارچی افزایش پیدا می‌کند. همچنین جوانه‌های گل تشکیل نمی‌شود. از قرار دادن در نور مستقیم آفتاب هم خودداری کنید چون باعث سوختگی گل و برگ‌ها می شود.

 

دمای مناسب نگهداری بگونیا هیمالیس

به دمای حدود 24 درجه در روز و 16 درجه در شب احتیاج دارد. این اختلاف دمایی باعث عمر بیشتر گل‌ها و شادابی آن می‌شود.

 

آبیاری بگونیا هیمالیس

بین دو آبیاری بسته به دمای اتاق اجازه بدهید سطح خاک خشک شود بعد آبیاری کنید.

آبیاری زیاد باعث زرد شدن برگ‌ها و پوسیدگی می‌شود. به غبارپاشی حساس است و باقی ماندن قطرات آب روی برگ‌ها باعث بیماری‌های قارچی و سیاه شدن برگ‌ها می‌شود.

بگونیا به رطوبت زیاد احتیاج دارد، زیر گلدان یک ظرف از آب و قلوه سنگ قرار بدهید به‌طوری‌که گلدان روی سنگ قرار بگیرد و با آب در تماس نباشد.

 

کوددهی بگونیا هیمالیس

چون گیاه گل‌دار است، برای تشویق آن به گلدهی بیشتر هر دو سه هفته یک بار با کود مخصوص گلدهی تغذیه اش کنید.

 

خاک مناسب بگونیا هیمالیس

چون این گیاه به پوسیدگی و قارچ حساس است باید خاکی انتخاب شود که زهکش مناسبی داشته باشد مثل ترکیب پیت ماس و پرلیت. تا حد ممکن گلدان گیاه را عوض نکنید تا به آن شوک وارد نشود و گل‌ها ریزش نکنند. یکی از علت‌های از بین رفتن گیاه تعویض گلدان است. هر سال نیازی به تعویض گلدان نیست چون نباید گلدان آن از خودش خیلی بزرگتر باشد.

 

تکثیر بگونیا هیمالیس چگونه است؟

برای تکثیر کافی است قلمه این گیاه را از ساقه مناسب انتخاب کنید و دارای حداقل دو برگ باشد. این قلمه را به مدت یک یا دو هفته در آب قرار بدهید. بعد از نمایان شدن ریشه‌ها به بستر پیت ماس منتقل کنید.

در مورد گلدهی همانطور که گفته شد گیاه روز کوتاهی است و بعد از پایان گلدهی وارد فصل استراحت می‌شود و در این موقع آبیاری باید کمی کاهش پیدا کند و حدود 12-14 ساعت به شب نیاز دارد، یعنی از ساعت 7 غروب تا 7 صبح بعد در جای تاریک قرار بگیرد تا به گلدهی تحریک شود (البته این کار برای فصل بهار و تابستان است).

 

داوودی

گل داوودی / شرکت دیوار سبز

گل داوودی:

گل داوودی آز آن دسته گل‌هایی است که تنوع و زیبایی زیادی دارد. رنگهای گوناگون آن می‌تواند محیط زندگی و کار ما را  پر از طراوت کند. خوبی این گیاه اینست که دارای 200 گونه ازگیاهان یک ساله، چند ساله، علفی و گلخانه‌ای است.

گل داوودی‌های امروزی هیبرید پیچیده ای هستند که اگر از بذر آنها به منظور تکثیر استفاده شود گلهایی با اشکال مختلف خواهیم داشت. تولید هیبرید تجاری جهت اصلاح داوودی، هنوز هم در آمریکا، آسیا و اروپا ادامه دارد. انتخاب آنها نه فقط بر مبنای شکل و رنگ گلها بلکه از لحاظ قدرت گلدهی در تمام فصول سال و کیفیت گلها پس از چیدن انجام می‌گیرد. گل داوودی به دو طریق در هوای آزاد و گلخانه کشت می‌شود که هرکدام از آنها را به صورت گلدانی و با هوای آزاد می‌توان پرورش داد.

کاشت بذر داوودی در منزل

اگر مکانی برای کاشت بذر ندارید و مجبور هستید که در منزل اقدام به کاشت بذر کنید بهتر است گلدان خزانه را روی پنجره جنوبی بگذارید تا نور کافی به آن برسد و حتما پس از سبز شدن بذر گیاهانی که بیرونی هستند آنها را به بیرون از خانه انتقال بدهید اگر  به بیرون انتقال ندهید ساقه ها دراز شده و کم کم از بین می روند.

در صورتی که قصد دارید گل داوودی را در فضای باز پرورش دهید مکانی آفتابی را برای کاشت انتخاب کرده، خاک مکان کاشت را بوسیله شخم زدن نرم کرده و سپس با کود پوسیده دامی و یا کمپوست تقویت کرده و در صورتیکه خاک از زهکش مناسب برخوردار نباشد (اصطلاحا خاک رسی باشد) با اضافه کردن مقداری شن به خاک به زهکش بهتر خاک کمک می کنیم. سپس گیاهان جوان را در فصله 20 تا 30 سانتیمتری از یکدیگر می کاریم و به مدت دو هفته نسبت به آبیاری روزانه اقدام می کنیم.

هرگاه گل داودی در حال رشد و نمو به حالت طبیعی رها شود، سر شاخه هایی زیادی از ساقه اصلی منشعب شده و در نتیجه تعداد گلها فراوان و اندازه هر گل کوچک خواهد شد به طوری‌که از یک ساقه اصلی که از ریشه خارج شده در حدود ده تا پانزده شاخه جدید به وجود آمده و حالت یک دسته گل را نمایان می‌سازد. برای داشتن یک گل بزرگ توپی کافی است ساقه گل را مرتبا هرس نمایید. (در هر مرتبه از هرس حدود یک سوم از طول ساقه کوتاه شود)

كار ازدياد گل داوودی ( قلمه كاري ) را مي توان در فاصلة زماني از اواسط بهمن ماه تا اوايل ارديبهشت انجام داد اين موضوع به موقعيت اقليمي و شرايط آب و هوايي مكان ارتباط دارد. ولي بهترين تاريخ عمل قلمه زني از اواسط اسفندماه تا اواسط فروردين ماه است.

حرارت مورد نياز
براي سرعت دادن به رشد و نمو ريشه و ساقه قلمه‌ها درجه حرارتي در حدود 15 تا 18 درجه سانتيگراد ضرورت دارد. براي كاشت در بهمن ماه حرارت مصنوعي اجتناب ناپذير است ولي در اواخر اسفند تا فروردين نيازي به گرماي گلخانه اي ندارد.
قلمه‌هاي كاشته شده نسبت به تابش آفتاب حساسيت ندارند و اگر چنانچه باغباني بخواهد با حصير مانعي براي نور آفتاب تند ايجاد نمايد، به اين نكته بايد توجه نمايد كه برگهاي قلمه به هيچ وجه پژمرده نشوند. توصيه مي‌شود كه عمل آبياري از روي خاك انجام گيرد، در غير اينصورت با آبياري طريقة آب‌پاشي گنديدگي برگها يا بيماريهاي ناخواسته را موجب خواهد شد. در خزانه انتظار چه در هواي آزاد و چه در گلخانه سرد قلمه هاي كاشته شده را مي توان به وسيله پوشش نايلوني بخوبي تا ريشه كردن گياه حفظ كرد. با اين عمل مقدار زيادي در كارهاي معمولي مربوط به عمليات باغباني مي توان صرفه جويي کرد و عمل پوشش نايلون به ارتفاع نيم متري از سطح خاك با گذاشتن ميله‌هاي سيمي به‌راحتي امكان‌پذير خواهد بود. از اوايل تا اواسط تابستان به سبب توسعه ريشه ها، بايستي گلدانها و يا مكان قلمه‌ها در خزانه را تعويض نمود. جابجايي قلمه‌ها گاهي اوقات چهار يا پنج بار بايد صورت گيرد و هر بار فواصل رديف و بوته‌ها را بايد مطابق بزرگي گياه در نظر گرفت.

 

پرورش گل داوودی در فصل‌های مختلف

اگر بخواهیم از گل داوودی در پائیز استفاده کنیم، احتیاج به گلخانه ندارد و کاشت و برداشت آن در زمین و هوای آزاد امکان پذیر است و عملیات ازدیاد هم در هوای آزاد صورت می‌گیرد اما اگر بخواهیم در زمستان استفاده کنیم، کاشت و داشت آن احتیاج به گلخانه دارد. بعضی از تهیه کنندگان گلهای داودی در سه ماهه اواخر پاییز و زمستان از پوشش نایلونی استفاده می کنند که البته این موضوع به عوامل طبیعی و شرایط اقلیمی مکان بستگی دارد.

گل داوودی را می توان اواخر تابستان تا پاییز، اواخر زمستان تا بهار کاشت. برای کاشت بذر ابتدا سینی نشا و یا بستر کشت را مخلوطی از خاک برگ + شن یا خاکبرگ + کوکوپیت + پرلیت و یا هر گونه خاک سبک دیگری که بتوان تهیه کرد فراهم کنید. بذر ها را با فاصله مناسب از یکدیگر کاشته و روی آن را لایه ای با ضخامت 5 میلیمتر می پوشانیم و بوسیله اسپری آب بستر کشت را مرطوب می کنیم دمای محیط را در حدود 18 تا 20 درجه تنظیم می کنیم. برای حفظ رطوبت خاک می توان از پوشش نایلونی رنگ روشن کمک گرفت. تا زمان جوانه زنی که در حدود 10 تا 14 روز طول می کشد رطوبت خاک را حفظ می کنیم. پس از جوانه زنی بذر ها پوشش پلاستیکی را حذف و سینی نشا را به مکانی با نور کافی و زیاد و ترجیحا تابش مستقیم نور خورشید قرار می‌دهیم. پس از رفع خطر سرما زدگی می توان گل ها را به محیط بیرون منتقل کرد.

2815272

اقاقیا / شرکت دیوار سبز

این گیاه یک جلوه ی متمایز به دیوار شما خواهد داد. فاصله ها را بر روی دیوار پر می کند و باعث می شود محل دیوار پر باشد تا فضا های خالی باعث بد به نظر رسیدن دیوار نشوند. بنابراین حتی اگر کار بر روی دیوارتان تکمیل شده است ولی به نظر می رسد که هنوز فضای خالی وجود دارد، این گیاه بهترین انتخاب خواهد بود. این گیاهان به سهولت در دسترس همگان قرار دارد.

2815272

اسکینانتوس / شرکت دیوار سبز

این گیاه که با نام LIPSTICK PLANT هم شناخته می شود یکی از بهترین گیاهان برای استفاده در دیوار های سبز است که هم برای کار های داخلی و هم برای کارهای بیرون ساختمان مفید است. اگرچه مطلوب ترین شرایطی که این گیاه در آن شکوفه می دهد شامل محیط های گرم و مرطوب به همراه خاک مرطوب و نور کامل است اما این گیاه در شرایط و محیط های خشک و حتی نور کم هم میتواند عملکرد خوبی از خود نشان دهد. این گیاه به واسطه ی جوانه های که دارای گل های قرمز هستند و برگ هایی که دارای رنگ سبز براق هستند، بسیار زیبا به نظر می رسد.

2815272

سرخس برگ شمشیری / شرکت دیوار سبز / شرکت دیوار سبز

نام دیگر این گیاه Sword Fern است. یکی از ویژگی های عالی این گیاه این است که به مراقبت چندانی نیاز ندارد و مراقبت از آن برای حفظ سلامتی و زیبایی اش، بسیار آسان است. بهترین عملکرد خود را در محیط های مرطوب دارد. بنابراین میتواند یک انتخاب عالی برای طرح های کار شده در خارج از ساختمان که محیط مرطوبی دارند، باشد. این گیاه مناسب باغ هاست. دیگر ویژگی خوب این گیاه این است که دما را کنترل می کند و معتدل می سازد.