دو گونه مختلف از دیوارهای سبز وجود دارند:
- نماهاي سبز
گونه‌اي از سیستم دیوارهای سبز با نام نمای سبز شناخته می‌شوند و شامل انواعی از گیاهان بالارونده یا گیاهان کوتاه آبشاری هستند که براي پوشش ساز‌ه‌هاي نگهدارنده مانند سیستم پانلهاي شبکه‌اي مدولار با سیستم کابل و طنابهای سیمی استفاده می شوند. گیاهان در پایه این سازه‌ها و یا در باغهایی در ترازهاي مختلف کاشته می‌شوند و چندین سال طول می کشد تا به رشد کامل برسند.
نماهاي سبز اکنون به دو دسته تقسیم می شوند:
1.1 سیستم شبکه‌اي چند بعدي از سیمهاي جوش داده شده
1.2 سیستمهاي شبکه‌اي از کابلهاي فولادي ضد رنگ
- دیوارهای زنده (اکسیژن ساز)
این دیوارها ترکیبی از صفحات یا شبکه‌هاي عمودي از گیاهان کاشته شده هستند که به دیوار یا قاب سازه اي متصل می‌شوند. این صفحات از پلاستیک، پلی استایون، فلز، خاك رس، مواد ترکیبی و یا حتی بتن ساخته می شوند. این دیوارها در مقایسه با نماهاي سبز به مراتب به مراقبت بیشتري نیاز دارند. این دیوارها خود به دو دسته تقسیم می‌شوند:
1.2سیستمهاي فعال
این سیستمها جدیدترین نوع دیوارهای سبز می‌باشند. در این سیستم از هواي تولید شده توسط گیاهان در سیستم تهویه هواي ساختمان استفاده می‌شود. این دیوارها بر مبناي علم تصفیه هواي بیولوژیکی با واسطه گیاهی بر مبناي تحقیقاتی که در بیمارستان واترلو کشور کانادا انجام شده است، پیاده‌سازی می‌شوند. دیوارهاي سبز با فیلتر بیولوژیکی ظرفیت تصفیه هوا را افزایش می دهند.
پوششهاي طبیعی موتورهاي تصفیه‌کننده و پاك‌کننده هستند و سیستم تهویه هوا با مکش از ریشه سیستم عمل می‌کند.
2.2سیستمهای غیر فعال
در این سیستم، هیچ نوع حرکت هوا از ریشه‌ها به درون سیستم تهویه ساختمان وجود ندارند. در دیوار غیر فعال هیچ مکانیزمی براي گردش هوا وجود ندارد، در عوض آنها به صورت باز نگهداري می شوند تا بهبود نسبی در گردش هواي آزاد تا آنجا که ممکن است ایجاد کنند. دیوارهاي اکسیژن ساز، سازه‌اي مستقل دارند که جدا از نماي اصلی ساختمان و در فاصله اي نزدیک به آن قرار می‌گیرد و توسط ساختمان مهار می‌گردد. براي طراحی این دیوارها، جزئیات مختلفی وجود دارد که بیشتر به چگونگی نگهداري گیاه بر روي دیوار و شکل قالبهای نگهدارنده سیستم مربوط می‌شود.
دیدگاه شما چیست؟