دائمی، گرمسیری و حساس به سرما با ریشه‌های عمیق و گل‌های مجزا که بر روی ساقه‌ای پرزدار تشکیل می‌شوند. این گیاه به ظاهر نسبت به طول روز بی تفاوت است و در شرایط با شدت نور بالا بهتر گل می‌دهد، اما روز کوتاه را ترجیح می‌دهد. این گیاه از اواخر بهار تا اواخر پائیز و حتی اوایل زمستان گل می‌دهد. در ایران در گلخانه پرورش می‌یابد و در بهار و زمستان از گل‌های بریده آن استفاده می‌شود. در شرایط خوب، سالانه از هر بوته می‌توان ۱۰ تا ۱۵ شاخه گل برداشت کرد. انواع باغچه ای اگر در محل آفتابی کاشته شوند در تمام فصل رشد می‌توانند گل بدهند.
نیازها
نور: شدت نور بیشتر باعث افزایش عمر گل شاخه بریده می‌شود و شدت نور کم موجب طویل شدن ساقه‌ها و تأخیر در سفت شدن آن و استحکام ناکافی ساقه موجب خمیدگی دمگل می‌شود. در کل نیاز به مکان روشن با حدود ۱۶ ساعت نور دارد. در شدت نور زیاد، گلدهی آن بهتر است ولی برای تولید گل‌های با دمگل بلند، شرایط نیمه آفتاب و کمی‌سایه لازم دارد. این گیاه نسبت به جهت تابیدن نور حساس است (فتوتروپیسم)، از این رو در گل آرایی باید سیم بسته شود.
دما: به سرما حساس است و کمینه دما برای آن C°۵ است. بنابرایـن در مناطق سردسیری در گلخـانه کـشت می‌شود. برای این گیاه دمای روزانه ۲۱ و شبانه ۱۷ درجه سانتی‌گراد تا زمان مشاهده جوانه گل بهینه است. پس از آن دمای روزانه ۲۴ درجه باعث تسریع نمو جوانه می‌شود. افزایش دما باعث افزایش سطح برگ شده و بیشترین سطح برگ در دمای ۲۵ درجه مشاهده شده است.
آبیاری: نیاز به آب فراوان و بستر زهکشی شده دارد. آبیاری بیش از حد، پوسیدگی طوقه و ابتلا به کپک پودری و بوتریتیس می‌شود.
محیط کشت: تقریبا در تمام خاک‌ها به جز خاک‌های سنگین می‌تواند رشد کند. خاک باید کاملا سبک، غنی از مواد آلی و دارای زه کشی مطلوب باشد. اگر در پیت خالص یا پیت و ماسه کشت شود و با کود شمیایی، اوره و نیترات آمونیوم در محل‌های کودی تغذیه شود، نتیجه مطلوبی به دست می‌آید.
رطوبت: در گلخانه موجب بلند شدن وکش آمدن ساقه‌های گل و هم چنین در هوای سرد و کم نور زمستان باعث افزایش و جمع شدن رطوبت و شیوع قارچ می‌شود. رطوبت پایین کاهش گلدهی و کیفیت گل‌ها را به همراه دارد.
تکثیر
برای این گیاه، افزایش درون شیشه‌ای جهت افزایش سریع رقم‌های گزینش شده به کار می‌رود.
تقسیم بوته در ماه‌های پائیز صورت می‌گیرد. توده گیاهان به بخش‌های کوچکتر تقسیم می‌شود و پیش از کاشت، ریشه‌ها و برگ‌های پاجوش‌ها پیرایش شده و شاخساره مرکزی متصل به آن حفظ می‌شود. باید مراقب بود که نقطه رشد مرکزی در زمان کاشت زیر خاک نرود. گیاهان جوان در گلخانه ۴ –۵ هفته بعد گل می‌دهند. گاهی تقسیم بوته در خرداد ماه انجام می‌شود. در این حالت تا اواخر پائیز و حتی اوایل زمستان گل می‌دهند.
در افزایش بذری، گرده افشانی دستی برای رسیدن به ۹۰ درصد تندش ضروری است. اگر بذرها بلافاصله پس از برداشت کشت شوند بسیار خوب سبز می‌شوند ولی اگر مدت کمی بمانند، زیبایی آن‌ها به سرعت کاهش می‌یابد. تاریخ کاشت بذر تیر و مرداد است، چون جهت تندش به دمای بالا نیاز دارد. دمای لازم برای تندش بالای C°۱۶ می‌باشد و ۱۰ –۱۵ روز طول می‌کشد تا بذرها سبز شوند. دمای بهینه برای جوانه زنی ۲۰ –۲۳ درحه سانتی گراد است و در بالاتر از ۲۴ درجه تندیدن کاهش می‌یابد. ۳ –۴ هفته بعد نشاءها در مرحله دو برگی در گلدان‌های استکانی کاشت می‌شود و وقتی به اندازه کافی بزرگ شدند، به محل اصلی منتقل می‌شوند. رشد و نمو بعدی کند بوده و گل‌ها ۱۰ ماه پس از کاشت بذر حاصل می‌شوند. در ماه‌های زمستان می‌توان از رشد ژربرا جلوگیری کرد و دوباره در بهار در شرایط رشد قرار داد.
در افزایش بذری، گیاهان یکنواخت نبوده و در بیشتر آن‌ها گل‌ها هنگام شب بسته می‌شوند و این موضوع برای گل‌های بریده ژربرا صفت مناسبی نیست.
قلمه‌های ژربرا نیز می‌تواند برای افزایش آن به کار رود. گیاهان مناسب به مدت ۳ هفته بدون آبیاری نگه داشته می‌شود. سپس ریشه‌ها هرس شده و در بستری از پیت کاشته شده و دمای ۲۵ درجه رطوبت نسبی ۸۰% برای آن فراهم می‌شود. جوانه‌های رشد کرده در محور برگ‌ها را جدا کرده و در بستر ریشه‌زایی ریشه‌دار می‌کنند که در مدت ۲ تا ۳ ماه، برای انتقال آماده می‌شود. به ترتیب ۴۰ تا ۵۰ گیاه می‌تواند در مدت ۲ –۳ ماه از هر گیاه مادری به دست آید. قلمه‌های ساقه جوان با استفاده از سیستم مه افشان نوبتی راحت تر و سریعتر ریشه و شاخساره تولید می‌کنند. امروزه مهمترین روش افزایش ژربرا کشت بافت است.
کاشت گیاه
مشاهده شده که کاشت ژربرا از اواخر اردیبهشت تا اواخر تیر ماه، گل بریده زیادی تولید می‌کند اما محصول زمستانه خوبی می‌تواند از طریق کاشت از مهر تا اسفند در شرایط حفاظت شده حاصل شود. برای ارقام گل درشت تراکم کاشت بهینه ۸ –۱۰ گیاه در متر مربع است. این تراکم، نور کافی را برای گیاهان فراهم می‌کند. اما کاشت متراکم تر بعد از دو سال باعث کاهش عملکرد، کاهش اندازه گل و طول ساقه گل می‌شود.
در زمان کاشت طوقه گیاه باید در سطح خاک و کمی‌بالای آن قرار گیرد چون ژربرا به مقدار زیادی در سطح خاک منشعب می‌شود. کاشت خیلی عمیق باعث بیماری قارچی و کاشت سطحی باعث سست شدن سیستم ریشه ای می‌شود.
عوارض و درمان:
شکستن ساقه قبل از برداشت:
این حالت وقتی دمای روز به سرعت در شرایط آفتابی افزایش می‌یابد، رخ می‌دهد. در چنین شرایطی ساقه گل در معرض تنش و پژمردگی قرار می‌گیرد. بعد از آبیاری در دمای خمک، آب ساقه به سرعت جایگزین شده و ساقه دوباره تورژسانس خود را به دست می‌آورد. در زمان آبگیری شرایطی برای سلول‌های ساقه فراهم می‌شود که در آن‌ها طویل شدن سریع اتفاق می‌افتد. این بخش از ساقه بیشترین مقدار آب را در خود جمع می‌کند. حفظ رطوبت خاک در زمان گرم بودن روز یا کاهش دمای هوا، می‌تواند شکستگی قبل از برداشت ساقه را به کمینه برساند. اگر باز هم کمینه اتفاق افتد گیاه باید آبگیری دوباره انجام دهد اما نه در دوره‌های گرم روز، بلکه در اوایل صبح یا بعد از ظهر، تا از نفوذ سریع آب به ساقه‌های پژمرده جلوگیری شود.
پژمردگی گل نابالغ:
پژمردگی قبل از بلوغ گل در حالی که شاخه هنوز به گیاه متصل است و اغلب درست زمانی که به طور کامل توسعه یافته‌اند اتفاق می‌افتد. دلیل این مشکل به احتمال، نبود کربوهیدرات‌های لازم برای دستیابی به نمو سریع گل است. این عارضه اغلب پس از یک دوره از روزهای ابری با شدت پایین نور پس از یک روز آفتابی اتفاق می‌افتد. در صورت امکان باید ارقام مقاوم به این عارضه غربال گری و کشت شود.
دیدگاه شما چیست؟