از معروف‌ترین گل‌ها در باغچه‌های ایرانی، بنفشه است و این گل حسابی به چشم ما ایرانی‌ها آشناست. اواخر زمستان، بسیاری از مردم صندوق صندوق بنفشه به خانه می‌برند تا در باغچه‌ها بکارند و سال را رنگی‌تر شروع کنند.
بنفشه به طور طبیعی درشمال ایران می‌روید، ولی با توجه به این که امروزه به عنوان یک گل زینتی درباغچه‌ها کاشته می‌شود، می‌توان آن را دراکثر نقاط ایران مشاهده نمود. به بنفشه همچنین گل زیر برف می گویند.زیرا آن را در زمستان نیز می کارند.
گلدهی بنفشه معمولا از اواخر زمستان یا اوایل بهار شروع می‌شود. نوعی از آن که به بنفشه چهارفصل مشهور است در تمام سال گل می‌دهد ولی گل‌ریزان( اوج گلدهی) آن در بهار و پاییز است.
نگهداری:
تمام انواع بنفشه‌ها در کل به سرما مقاومند، بنابراین بر حسب شرایط آب و هوایی در طول پاییز، زمستان یا بهار کشت می‌شوند.
گل بنفشه آفتاب دوست است ولی چند ساعت سایه را به خوبی تحمل می کند. بنفشه‌هایی که در سایه کشت می شوند گل‌های ریزی تولید می کنند. با گرم شدن هوا گلدهی بنفشه کم و اندازه گل کوچک می شود. اگر هوا کمی خنک باشد یا اینکه مقداری سایه باشد عمر گل بیشتر است ولی کیفیت آن به خوبی محل آفتاب نخواهد بود. از لحاظ خاک، تمام گونه‌های بنفشه برای گلدهی مطلوب خاک مرطوب و غنی از کود حیوانی، با زه کشی کافی نیاز دارند.
این گیاه نیازمند خاک مرطوب و با قابلیت تخلخل بالا (زهکش مناسب) و PH بین 5.5 تا 7.5 است.
گل بنفشه به آبیاری منظم نیاز دارد ولی آبیار بیش از حد به طوری که از گلدان سرریز شود بسیار مضر می‌باشد.
آفات:
یکی از آفات گل بنفشه، شته‌ها می‌باشند که می توان با اسپری آب و صابون رقیق (2 اونس در هر گالن) و یا حشره‌کش‌ها آنها را دفع نمود.
عارضه دیگر این گیاه لکه برگ می‌باشد که یک عفونت قارچی است. علائم این بیماری شامل لکه‌های سیاه در لبه‌های برگ به دنبال پوشش سفید رنگ بر روی برگ‌ها می‌باشد.
پوسیدگی ساقه، نیز به عنوان بیماری بنفشه سه رنگ شناخته می‌شود که از طریق قارچ و از راه خاک و کود حیوانی منتقل می‌شود و ممکن است منجر به از بین رفتن شاخ و برگ شده و رنگ گل کمرنگ شود و همچنین موجب چروک شدن زودرس شود.
تکثیر:
تکثیر گل بنفشه بسته به گونه از طریق بذر، قلمه، تقسیم ریشه و جدا کردن ساقه‌های دستک مانند(Stolon) افزایش می‌یابد. بذر آن را در مرداد در شاسی کاشته و سپس نشاء‌ها را به زمین اصلی منتقل می کنند. بذر را به صورت دست پاش می کارند و با مقداری خاک نرم یا کود دامی پوسیده می پوشانند. چون گیاهان جوان به آفتاب سوختگی حساس هستند در مکان‌های گرم تا زمان سبز شدن و استقرار گیاه، سایبان ایجاد می کنند. از آنجا که بنفشه سه رنگ به مرگ گیاهچه خیلی حساس است بستر کاشت و کود مورد استفاده نباید آلوده باشد. نشاء‌ها در پاییز به زمین اصلی منتقل شده و به فاصله حدود 20 سانتی متر کشت می شوند و در زمستان در زیر برف می مانند. گاهی در خزانه دوم کشت شده و پس از سپری شدن زمستان در فرصت مناسب به زمین اصلی منتقل می شود.
هرچه نشاء‌ها زودتر منتقل شوند گل‌های درشت و بیشتری تولید می کنند. گرده افشانی این گیاه به صورت بسته گل است. بذر آن به سرعت زیبایی خود را از دست می دهد و لازم است هرسال بذر جدید تهیه شود. در شرایطی که در اثر سرما زمین یخ بزند، باید در طول زمستان روی زمین پوشانده شود و یا اینکه در اول اسفند وقتی زمین خشک شد کاشته شود. بخش هوایی گیاه به سرما مقاوم است ولی در اثر یخ زدن به ریشه ممکن است آسیب برسد.
دیدگاه شما چیست؟