تعریف نمای سبز / شرکت دیوار سبز

در این سیستم گیاه بر روی سطح نما حرکت می‌کند. گیاه رونده یا پیچ در حالیکه ریشه در زمین دارد (در یک بستر خاکی) شروع به بالا رفتن از ساختمان می‌کند. اخیراً برای نمای سبز سازه‌ای حمایت‌کننده هم در نظر می‌گیرند. در این حالت استراکچر ساده‌ای که به صورت داربست به دیواره بنا متصل شده، به عنوان تکیه‌گاهی برای گیاهان خزنده و با لا رونده چون مو، پاپیتال و غیره عمل می‌کند. نماهای سبز می‌توانند به نمای ساختمان، نرده و ستون‌ها تکیه کنند یا خود به صورت ساختار مستقل احداث شوند. ساختار داربست نمای سبز می‌تواند از جنس‌های مختلفی چون چوب، فلز، شبکه توری، سیم‌های کابلی و غیره باشد. بنابراین نماهای سبز به دو دسته تقسیم می‌شوند:

نماهای سبز سنتی یا نماهای سبز مستقیم (که بی واسطه به دیوار متصل می‌گردند) شامل گیاهان بالا رونده‌ای هستند که مستقیماً و بدون حائل در طول دیوار بالا می‌روند. چنین حالتی همراه است با آسیب به مصالح، جلب نظر حیوانات و هزینه‌های نگهداری بالا.

نمای سبز دو پوسته یا پوسته سبز (که با استفاده از یک سازه نگهدارنده به دیوار متصل می‌شود) با هدف ایجاد یک پوشش سبز مستقل از دیوار شکل می‌گیرد. نحوه اجرای انواع این نماها در زیر آورده شده‌است.

الف) داربست‌های مدولار:این داربست‌ها، داربست‌های فلزی بسیار سبکی از جنس استیل گالوانیزه هستند که یا بر دیوار بنا قرار گرفته‌اند یا دارای سازه مستقل خواهند بود که گیاه بالا رونده را نگاه می‌دارند. پانل‌های مشبک، به صورت مدولار در کنار هم قرار گرفته، می‌توانند سطح بزرگی را بپوشانند. به این پانل‌ها همچنین می‌توان فرم داد تا اشکال و منحنی‌های مورد نظر را ایجاد نمایند. این سیستم مدولار به دلیل سختی و صلابت پانل‌ها می‌تواند بین قسمت‌های مختلف ساختمان پل زده یا به عنوان دیواره‌های سبز مستقل به کار گرفته شوند.

ب) سازه شبکه‌ای: سازه بسیار سبکی است که حائلی از شبکه‌های فولادی برای گیاهان بالارونده ایجاد نموده که این حائل به دیوار یا به سازه ساختمان متصل می‌شود. شبکه هایسیمی اغلب برای نگهداری از گیاهانی که رشدی آهسته داشته، و به پشتیبانی بیشتری نیاز دارند، کاربرد دارند. سیستم‌های شبکه توری انعطاف‌پذیر تر از سیستم کابلی بوده و قابلیت طراحی متنوع تری را دارند.

ج) سیستم‌های کابلی:سیستم کابلی برای نگهداری از گیاهان رونده پر شاخ و برگ و با رشد سریع بکار می‌رود .سیستم کابلی از یک سری توپی، غالباً از جنس فولاد ضد زنگ تشکیل شده، که قابلیت عبور کابل‌ها و کشش و انقباض آن‌ها از میان یکدیگر را جهت شکل‌گیری شبکه مورد نظر فراهم کرده، تکیه و حامل گیاه مورد نظر می‌باشد. توپی‌ها به کمک پیچی که از میان سوراخ مرکزی توپی عبور می‌کنند به سطح دیوار نصب می‌شوند. نحوه قرارگیری و فاصله بین توپی‌ها در روی دیوار مطابق با طرح خاص انتخابی خواهد بود. با این حال فاصله‌های انتخابی با توجه ویژه نسبت به نوع گیاهان شکل می‌گیرد. نوع دیگری از سیستم‌های کابلی که به منظور استفاده در نماهای سبز با سطح وسیع می‌باشند، سیستم نمای کابلی_کششی است. این سیستم‌های عمودی فضای‌های سبز می‌توانند دیواره ساختمان‌هایی چون پارکینگ‌ها، ساختمان‌های داری، فضاهای عمومی یا فضاهای مسکونی بزرگ را بپوشانند.

د) سیستم دیوار سبز با استفاده از نمد پلیمری (felt green wall system): تجسم طرح شامل سیستم کاشت در روشی است که گیاهان زنده بر روی یک سطح عمودی کشت می‌گردند. این سیستم شامل یک پارچه نمدی پلیمری با قابلیت زهکشی مناسب می‌باشد که به شکل مشخصی تا خورده بر روی قاب زیرساخت قرار می‌گیرد؛ به نحوی که یک یا چند گلدان یا محفظه برای کشت عمودی به صورت ردیفی با جیب رو به بالا ایجاد گردد. گیاه در غلاف اولیه قرار گرفته و در این محفظه‌ها کشت می‌گردد. این روش سیستم جدیدتر نصبت به دیگر سیستم‌های اجرای دیوار سبز است و دارای مزایای بیشتری نصبت به روش‌های گذشته می‌باشد. از مزایای این سیستم نصبت به سایر سیستم‌ها می‌توان به سبکی سازه دیوار سبز، تعویض و تغییر آسان گیاهان، تهویه مناسب ریشه گیاهان، سیستم زهکشی قوی تر، آزادی عمل در انتخاب گیاهان مختلف و.. اشاره کرد.

ه) سیستم دیوار سبز هیدروپونیک :در این روش بستر کشت بر پایه آب می‌باشد به عبارتی خاک دیگر وجود ندارد و آب کلیه مواد غذایی این دیوار زنده را تأمین می‌نماید. از ویژگی‌های این روش استفاده از تنوع بیشتر گیاهان، ضخامت کم، سبک و امکان نقش‌پذیری می‌باشد به عبارتی طرح مد نظر کشیده شده و سپس گل‌ها و گیاهان نصب می‌گردد. دیوار سبز هیروپونیک بسیار جذاب بوده و مجهز به سیستم تأسیساتی می‌باشد که به صورت هوشمند مواد غذایی را به گیاهان تزریق می‌نماید. جالب توجه است که سابقه ایجاد و استفاده از تفکرات روش هیدروپونیک به ایران باستان برمی گردد. توسعه شهرنشینی در سال های اخیر منجر به توجه بیشتر به ایجاد فضای سبز در فضاهای شهری به عنوان یک رویکرد پایدار برای بهبود اکولوژی و تغییرات آب و هوایی در محیط زیست، شده است. دیوارها و نمای سبز در ساختمان یکی از راه حل هایی است که به همراه سقف های سبز برای افزایش مساحت فضای سبز شهرها اندیشیده شده است. دیوار سبز دیواری است که یا به طور خودایستا (Free standing) است یا بخشی از یک ساختمان است که به طور کامل یا بخشی از آن از گیاه پوشیده شده است. از فواید آن می توان به استفاده مجدد از آب، بهبود کیفیت هوا و کاربرد به عنوان مانع صوتی اشاره کرد. دیوارهای سبز معمولا به دو شکل نمای سبز (Green facade) و دیوار زنده (living walls) اجرا می شوند.دیوارهای سبز و بام های سبز به وجود آمده‌اند تا گیاهان را به طور طبیعی رشددهند. بر خلاف انواع دیگر باغها شما می توانید از تنوع گیاهی خیلی زیادی بهره مند شوید.