پپرومیا گیاهی همیشه سبز است و گونه های مختلف دارد. در بیشتر موارد دارای برگ گوشتی و نیمه گوشتی و جثه­ای کوچک هستند. بیشتر از چهارصد گونه دارد و بومی برزیل در آمریکای جنوبی، آفریقای جنوبی،  آفریقای مرکزی و مناطق گرمسیری است.

رشد پپرومیا کند است اما با شرایط اپارتمان سازگار است و می توانید آن را در هر شرایطی در اپارتمان رشد دهید. این ویژگی باعث می شود برای تراریوم، باغ شیشه­ای یا مجموعه گل­های یک سبد گزینه خوب و مناسبی باشد.

دقت کنید که گیاه پپرونیا دارای یک ساقه گل دهنده با شاتون های سبز رنگ است که فاقد ارزش زینتی است. گل دادن ساقه پپرومیا باعث می شود کیفیت برگ ها و زیبایی گل های آن کمتر شود. ساقه های گل دهنده را حذف کنید تا گیاهتان رویش داشته باشد.

شکل ظاهری و نحوه رشد، این گیاه را به سه گروه تقسیم می کند:

• گروه اول شامل بوته ای با دمبرگ­های قرمز است که گاهی برگ های گوشتی و قلبی شکل دارند.

• گروه دوم ساقه­های بلند و قرمز رنگ دارند. ساقه­ها و برگ های گوشتی در بعضی از آنها به چشم می خورد. لبه برگ ها ارغوانی است و در سطح برگ موهای بسیار ظریفی دیده می شود.

• گروه سوم، بالا رونده هستند. باید آنها را به داربست یا قیم بست تا بالا بروند. می توان هم آنها را در گلدان کاشت تا از اطراف آن آویزان شوند. ساقه های قرمز و برگ های ظریف نقره ای از ویژگی های ظاهری آن است. بعضی از آنها برگ های سبز آبدار دارند و به خصوص برای گلدان های آویز بسیار مناسبند.

شرایط نگهداری:

 دما: این گیاه در برابر سرمای زیاد مقاومت خود را از دست می دهد. کمترین دمای قابل تحمل برای آن در زمستان ۱۵ درجه سانتی گراد  است. در فصل رشد دمای محیط باید بین 24 تا 30 باشد.

نور: پپرونیا از جمله گیاهانی است که به مناطق پرنور نیاز دارد، البته توجه کنید که نیمه سایه اطاق که دور از تابش مستقیم خورشید باشد، برای آن مناسب است. آن را نباید در زیر اشعه چراغ فلورسنت قرار داد چراکه پژمرده می شود.

آبیاری: به پپرومیا نباید زیاد آب داد چراکه همواره مقدار زیادی آب در برگ های آن ذخیره می شود. دقت کنید که سطح خاک گلدان بین دو آبیاری حتما کاملاً خشک شود، در عین حال آبیاری را آنقدر به تعویق نیندازید که برگ ها پژمرده شوند. در زمستان به آن آب ولرم بدهید و حواستان باشد که مقدار آبیاری را کمتر کنید. اطراف یقه ساقه را زیاد آب ندهید وگرنه باعث پوسیدگی گیاه می شود.

رطوبت هوا: میزان رطوبت لازم برای پپرومیا حدود ۵۰ درصد است. میزان رطوبت، و دما را مرتب وارسی کنید تا در حد مجاز باشد. در صورت مناسب نبودن دما و رطوبت لکه هایی بر روی سطح برگ ظاهر می شود که برگ را بی حس می کند و برگ می افتد.

خاک: هر اندازه قابلیت نفوذ خاک بیشتر باشد، ریشه و ساقه از پوسیدگی محفوظ خواهد بود. برای تهیه خاک، یک قسمت پیت، یک قسمت ماسه و یک قسمت خاک باغچه استفاده کنید و کف گلدان مقداری ماسه و سنگریزه بریزید. لازم است به فواصل زمانی دو ماهه، در سطح خاک گلدان خراش ایجاد کنید تا هوا به داخل آن نفوذ کند.

نکته: در فصل بهار گلدان را در فضای آزاد و در سایه بگذارید. یادتان باشد ریشه پپرومیا سطحی است و گسترش چندانی ندارد و در هوای آلوده، زرد و خشک می شود.

تکثیر

هر کدام از گونه های پپرونیا به شیوه ای تکثیر می شود. پپرونیای ابلق یا سفید با قلمه های بذر و ساقه،  پپرونیای سبز با قلمه های برگ و ساقه و پپرونیای معمولی به کمک برگ های کاملش تکثیر می شود اما یک دستور کلی برای تکثیر این گیاه وجود دارد. در بهار و تابستان باید از قلمه یک ساله گیاه استفاده کنید، به این صورت که قلمه را به اندازه ۴ الی ۵ سانتیمتر در ماسه شسته فرو کنید و در محلی که دمای آن ۱۸ درجه باشد، در تاریکی قرار دهید. در مورد انواع گوشتی آن، برگ را روی سطح ماسه بخوابانید و روی آن ماسه شسته بریزید. پس از مدتی از انتهای رگبرگ ها ریشه ظاهر می شود. در مورد تغییر گلدان هم باید بدانید که زمان مناسب برای این کار، فصل بهار و خاک مناسب برای آن مخلوطی از خاک چوب و تورب و ماسه است. گلدان را باید در محل پر نور اما دور از اشعه مستقیم خورشید گذاشت.