گیاه پپرومیا
یکی از گیاهان جذاب که دارای تنوع است و به آپارتمانتان چهره‌ای متفاوت می‌دهد، پپرومیاست. از نکات مثبت این گیاه، این‌است که در هر شرایطی در آپارتمان رشد پیدا می کند، بنابراین اگر به دنبال یک گیاه آپارتمانی مناسب هستید، با ما در ادامه این مطلب همراه باشید.
پپرومیا از گیاهان همیشه سبز و از خانواده ی پیپراسه (فلفلی ها) PIPERACEAE می‌باشد. دارای گونه‌های مختلف و اغلب برگ گوشتی و نیمه‌گوشتی و جثه‌ای کوچک است. بیش از چهارصد گونه از این خانواده شناخته شده، منشأ این گیاهان، آمریکای جنوبی (برزیل)، آفریقای جنوبی، آفریقای مرکزی و به‌طور کلی مناطق گرمسیری است. حتی دیده شده که در مناطق گرمسیر روی تنه درختان می‌روید.
این گیاه اگر چه رشد سریعی ندارد، ولی در هر شرایطی در آپارتمان پرورش می‌یابد. معمولاً آنها را در تراریوم و باغ شیشه ای یا مجموعه گلهای یک سبد پرورش می‌دهند. اگر‌چه تعداد انواع این خانواده بسیار زیاد است، ولی فقط تعداد محدودی مورد توجه قرار گرفته و در آپارتمانها پرورش داده می‌شوند و خاک آنها بایستی خاک پیت (خاک جنگل) باشد تا به خوبی رشد کند.
با توجه به شکل ظاهری و نحوه رشد، آنها را به سه گروه تقسیم کرده‌اند:
– گروه اول: بوته‌ای که دارای دمبرگهای قرمز هستند و بعضی از آنها نیز برگهای گوشتی و قلبی شکل دارند.
– گروه دوم: ساقه های بلند و قرمز رنگ و در بعضی موارد، ساقه‌های گوشتی و برگهای گوشتی دارند و لبه برگ ها ارغوانی است و گاه سطح برگ با موهای بسیار ظریفی پوشیده شده است.
– گروه سوم: گروه بالا‌رونده که به داربست یا قیم بسته می شوند و بالا می روند، یا این‌که از اطراف گلدان آویزان می‌شوند و دارای ساقه‌های قرمز و برگهای ظریف نقره ای و بعضی دارای برگهای سبز آبدار هستند و به‌خصوص برای گلدانهای آویز بسیار مناسبند.
نگهداری
– گیاه پپرونیا یک ساقه گل‌دهنده با شاتونهای سبز رنگ تولید می‌کند که ارزش زینتی ندارد. زمانی که این گیاه به گل می‌رود کیفیت برگها و زیبایی گلهای آن کمتر می‌شود. با حذف ساقه‌های گل‌دهنده می‌توان گیاه را به‌طور مرتب به حالت رویشی و نونهالی مشاهده کرد.
ـ حرارت: این گیاه به سرمای زیاد مقاومت ندارد و حداکثر می تواند در زمستان ۱۵ درجه سانتیگراد را تحمل نماید و در فصل رشد دمای ۲۴ – ۳۰ درجه برای آن بسیار مناسب است.
ـ نور: مناطق پرنور یا نیمه سایه اتاق که دور از تابش مستقیم خورشید باشد، مناسب است. این گیاه در زیر اشعه چراغ فلورسنت پژمرده می‌شود.
ـ آبیاری: این گیاه نیاز چندانی به آب ندارد. همیشه مقدار زیادی آب در برگهای آن وجود دارد و سطح خاک گلدان بین دو آبیاری باید کاملاً خشک شود، ولی نباید آبیاری آنقدر به تعویق بیفتد که برگ ها پژمرده شوند. در زمستان به آب ولرم نیاز دارد و مقدار آبیاری باید خیلی کمتر باشد. ریشه آن سطحی است و گسترش چندانی ندارد و در هوای آلوده، زرد و خشک می‌شود. در صورت آب دادن زیاد اطراف یقه ساقه، موجب پوسیدگی آن می‌گردد.
ـ رطوبت هوا: میزان رطوبت لازم حدود ۵۰ درصد است. چنانچه رطوبت و حرارت و سرما از حد خود تجاوز کند، لکه‌هایی بر روی سطح برگ ظاهر می‌گردد و برگ را بی‌حس می‌کند و برگ می‌افتد.
ـ هر دو ماه یک مرتبه سطح خاک گلدان را خراش دهید تا هوا به داخل آن نفوذ کند و در فصل بهار گلدان را درفضای آزاد در محلی سایه قرار دهید تا حالت طبیعی خود را به دست آورد.
ـ خاک: هر اندازه قابلیت نفوذ خاک بیشتر باشد، ریشه و ساقه از پوسیدگی محفوظ خواهد بود. برای تهیه خاک، یک قسمت پیت، یک قسمت ماسه و یک قسمت خاک باغچه استفاده کنید و کف گلدان مقداری ماسه و سنگریزه بریزید.
ـ تکثیر: پپرونیای ابلق یا سفید با قلمه های بذر و ساقه و پپرونیای سبز با قلمه‌های برگ و ساقه تکثیر می‌شود. پپرونیای معمولی که گیاهی است با برگهای چروکیده، کاملاً متفاوت با گیاهان دیگر این خانواده است و آن را به کمک برگهای کاملش تکثیر می‌کنند.
ـ دستور کلی برای تکثیر: در بهار و تابستان از قلمه یک‌ساله گیاه استفاده نمایید. قلمه را به میزان ۴- ۵ سانتیمتر در ماسه شسته فرو کنید و در محلی که دمای آن ۱۸ درجه باشد، در تاریکی قرار دهید. در مورد انواع گوشتی آن، برگ را روی سطح ماسه بخوابانید و روی آن ماسه شسته بریزید؛ پس از مدتی از انتهای رگبرگ ها ریشه ظاهر می‌گردد.
ـ زمان مناسب برای تغییر گلدان، فصل بهار است و خاک مناسب برای آن مخلوطی از خاک چوب و تورب و ماسه است. گلدان را باید در محل کاملاً روشن و دور از اشعه مستقیم آفتاب قرار داد. در این صورت سنبله گل سفید یا کرم رنگی تولید می‌کند.
دیدگاه شما چیست؟