باغ ایرانی

باغی را تصور کنید با درختان بلند، جوی روان میان باغ، گلهای رنگارنگ و یک عمارت چشم­نواز در میان. این یک باغ ایرانی است که حتی توصیفش روح را نوازش می­کند. احتمالا نمونه­های آن را در کاشان، اصفهان، یزد و شهرهای دیگر دیده­اید. در ادبیات ایران به این باغها، «باغ سرا»، پردیس یا فردوس و بوستان یا بستان گفته می‌شده‌است.

درمجموع باغ ایرانی به باغ‌هایی گفته می‌شود که ساختار هندسی خاص، آب، درختان و کوشک میانی از ویژگیهای بارز آن است، به این معنا که این بوستانها در مسیر عبور جوی آب قرار دارند، با دیوارهای بلند محصور شده­اند و دارای عمارت تابستانی و استخر آب هستند. این سه مشخصه باغ‌های ایرانی را متمایز می‌کند. خالی از لطف نیست که بدانید باغ ایرانی با تاریخ پیدایش قنات پیوند دارد و اولین باغ‌های ایرانی در مسیر خروجی قنات‌ها شکل گرفته‌است.

باغ ایرانی پاسارگاد را ریشه معماری این باغها دانسته‌اند. بعضی منابع می­گویند کوروش بزرگ شخصاً دستور داده بود که باغ پاسارگاد چگونه ایجاد شود و درخت‌ها نیز به چه شکل کاشته شوند و در واقع هندسی‌سازی باغ و شکل و شمایل آن از دیدگاه کوروش به باغ ایرانی گرفته شده‌است. در دوره ساسانیان نیز باغها در جلوی کاخها و معابد شکل گرفتند و این موضوع در دوره اسلامی نیز ادامه یافت.

در گذشته برای ایجاد سایه، در باغهای ایرانی از درختان سایه­دار استفاده می‌شد به این شکل که در دو طرف خیابان میان کرت یا جوی، گذرگاه‌ها را باریک‌تر می­ساختند تا سایه درختان همه سطح عبوری را بپوشاند به گونه­ای که دالانی سرپوشیده‌ از درختان می‌ساختند. درختانی که معمولاً کنار خیابان‌های باغ به کا می­رفتند، سرو، کاج، نارون و چنار  بود. جایگاه گلها هم در پای درختان بود. گلها معمولا به گونه­ای انتخاب می­شدند که خاصیتی داشته باشند، معطر باشند و از گلبرگهایشان بتوان مربا درست کرد یا به عنوان دارو به کار برد.

حالا با دریافت این اطلاعات اگر دوست دارید به شیوه سبک اصیل ایرانی باغ یا ویلای خود را بیارایید با گروه وی­آی پی تماس بگیرید.