پامچال خواص زیادی دارد. برگ‌های پامچال برای درمان زکام مناسب هستند. برای از بین بردن کرم ها، گل قوی و مناسبی است و انگل‌های روده را از بین می‌برد. می توان از آن به عنوان باکتری کش استفاده کرد چراکه خاصیت ضد عفونی کنندگی دارد. دم‌نوش پامچال مسکن میگرن است. در رفع حالت تهوع مفید است.   کمپرس گل پامچال برای درمان کوفتگی به کار می رود.

پامچال گیاهی علفی و دست ساز بشر است. این گل زیبا که در رنگ های متنوع، زیبا و خاصی وجود دارد،  با انجام لقاح گونه‌های بیشتری ایجاد شده است، به طوری که اکنون بین ۴۰۰  تا ۵۰۰ گونه متفاوت از آن موجود است. پامچال چینی، پامچال گوشتی، پامچال گل درشت، پامچال باغی، پامچال زرد، پامچال سرمادوست و پامچال هفت رنگ نام بعضی از گونه‌های پامچال است. از آنجا که پامچال در بهار گل می دهد بین ایرانیان به عنوان گل نوروزی معروف است. این گیاه در دیگر فصل های سال گل نمی دهد، با این حال ترفندهایی وجود دارد که به کمک آن، می‌توان عمر گل‌های پامچال را بیشتر و بوته گل را تا سال آینده حفظ کرد.

ازلحاظ طبقه‌بندی علمی گل پامچال جزو راسته خلنگ سانان، تیره پامچالیان، سرده پامچال‌ها و گونه پامچال است و با نام علمی”primula vulgaris” شناخته می شود. این گیاه بومی منطقه معتدل نیمکره شمالی، از جنوب به کوه‌های گرمسیری در اتیوپی، اندونزی و گینه نو  و مناطق معتدل در جنوب آمریکا است.

زودرس بودن، گل دهی در بهار و چند ساله بودن از ویژگی های دیگر پامچال است، البته در سطح تجاری به بیشتر به‌صورت گیاه یک‌ساله پرورش داده و فروخته می شود چراکه در چند سال کیفیت آن افت می کند. با این حال اگرپامچال را در در محیط طبیعی خودش یا باغچه منزل می کارید، می توانید آن را چند سال یا حتی به صورت دائم داشته باشید.

گل‌های پامچال منفرد، فشرده، درشت و در وسط برگ‌ها به رنگ زرد، صورتی، سفید، آبی، قرمز، ارغوانی، قرمز مسی، زرد با لکه نارنجی است و در برخی گونه‌ها گل‌ها معطر هستند.

پامچال از دسته گیاهانی است که نسبت به سرما و جابه‌جایی مقاومت دارد و از همین رو به‌ صورت نشاء فروخته می شود. با وجود مقاومت به سرما، دمای ۲۰ درجه سانتی‌گراد برای آن ایده آل است.  ارتفاع آن می تواند بین ۲۵ تا ۶۰ سانتی متر متغیر باشد و لازم است در اندازه‌های بین ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر کاشته شوند.

شرایط نگهداری گل پامچال

نور: نور غیر مستقیم فیلتر شده برای پامچال بهترین نور است و باید از پشت پنجره به گل بتابد. دقت داشته باشید که نور مستقیم به برگ‌های گل آسیب می رساند و موجب سوختگی گیاه می‌شود.

آبیاری: پامچال به آب زیادی نیاز دارد. روزانه باید به آن یک لیوان آب بدهید، در غیر این صورت گیاه خشکی خاک را احساس می کند و خشکی خاک و بی آبی مرگ گل پامچال را به دنبال دارد. هر از گاهی غبار پاشی پامچال را فراموش نکنید، چون رطوبت نسبی زیاد موجب شادابی و ماندگاری بیشتر گیاه می‌شود.

خاک: بهترین نوع خاک برای گل پامچال خاک سبک با قدرت جذب رطوبت بالا و زهکشی مناسب است. که مخلوطی از خاک‌برگ، کووپیت، پیت ماس و پرلیت است. پامچال خاک با محیط اسیدی را می‌پسندد که موجب افزایش رشد گیاه پامچال می‌شود.

تغذیه: پامچال به نیتروژن، آهن، فسفرو پتاسیم نیاز دارد که باید در فصل رشد هرماه یک‌بار کوددهی انجام گیرد.

دما: همانطور که گفتیم پامچال به سرما مقاوم است و برای رشد به دمای  ۱۲الی ۱۵ درجه نیاز دارد و دمای ایده آۀ آن 20 درجه است. در حالت کلی آب و هوای خنک را دوست دارد و در صورت گرم شدن هوا، می‌تواند دمای هوا را تا ۲۶ درجه تحمل کند. اگر گرما از این فراتر برود، گل پامچال گل‌ها و برگ‌های خود را از دست می دهد، پس اگر می خواهید پامچال گل بدهد، دمای محیط آن را پایین نگه دارید. گل را باید از وسایل گرمایشی داخل فضا یا منزل دور قرار دهید و درجایی با هوای خنک بگذارید تا رشد و گل دهی آن بهتر شود.

روش‌های تکثیر گل پامچال:

گل پامچال هم مانند اغلب گیاهان به دو روش کاشت بذر و تکثیر بوته زیاد می شود.

روش کاشت بذر

در این روش در اوایل فصل پاییز در عمق ۱۵ ساتتی متری خاک و در جعبه‌های مخصوص، بذر را در شرایط گلخانه‌ای می کارند، سپس در اواخر اسفند و اوایل بهار، بوته‌ها را از خزانه به گلدان‌های جدا منتقل می کنند گدان ها را به فضای باز و خارج از گلخانه می برند.

تکثیر با کمک بوته

برای این کار باید ابتدا گلدان را به طور مفصل آبیاری کنید تا ریشه‌ها رطوبت کافی داشته باشند و به راحتی از هم جدا شوند. بعد از جدا کردن بوته‌ها همراه با ریشه آنها را در گلدان‌های جدا بکارید. گلدان‌ها باید زهکشی خوبی داشته باشند.

نکته: اگر قصد تعویض گلدان را دارید، این کار باید بعد از فصل گلدهی انجام شود.

آفات و بیماری های گل پامچال:

1. اگر برگ ها زرد شدند، نشان دهنده کمبود آهن است. برای رفع این مشکل، به گیاه کود آهن بدهید.
2. اگر حاشیه برگ‌ها دچار سوختگی شد، بیش از حد آبیاری کرده اید. این علامت همچنین می تواند نشان دهنده ph بالا یا کمبود منیزیم باشد.
3. زیاد بودن نیتروژن یا دمای بالا منجر به بزرگ شدن بیش از حد برگ‌ها می شود.
4. سمیت آمونیوم و نیتروژن بالا باعث آسیب به ریشه و برگ گیاه می شود.