نوشته ها در دسته بندی: گیاهان

گل میمون، گلی با رنگ‌های سفید، قرمز، صورتی، ارغوانی، نارنجی، بنفش و زرد است. چهره آن تداعی‌گر رخ میمون است و با فشردن گلوی گل دهان آن باز می‌شود. گل‌های آن بر روی شاخه‌های گل دهنده به صورت خوشه‌ای و پر ظاهر می شود و در حالت کلی برای روح بخشیدن به فضا ظاهر جالبی دارد.

این گیاه در اندازه‌های پا بلند، پا متوسط و پا کوتاه یافت می‌شود که نوع اول و دوم در فضای  سبز و باغ‌ها و نوع دوم در گلدان یا فلاور باکس در خانه استفاده می‌شود.

نیازها :

آبیاری: در مورد گل میمون زمانی که سطح خاک تا حدودی خشک شد نسبت به آبیاری خاک اقدام کنید و در طی آبیاری سعی کنید تا برگ‌های گیاه خیس نشود زیرا این شرایط گیاه را در برابر بیماری‌های قارچی حساس می کند. آبیاری بیش از اندازه و عدم خشک شدن نسبی سطح خاک در بین دو نوبت آبیاری منجر به افزایش احتمال بیماری‌های قارچی و همچنین پوسیدگی ساقه‌ها و ریشه این گیاه می شود. همچنین ساقه‌های گیاهانی که بیش از اندازه آبیاری شوند از استحکام مناسبی برخودار نیستند و این گیاهان گلدهی مناسبی نیز ندارند.

دما: گل میمون آب و هوای نسبتا خنک را دوست دارد زمانی که دمای هوا در طی روز حدود ۲۱ درجه است بهترین گلدهی را دارد. دمای شبانه نیز تا زمانی که بین 5 تا 10 درجه سانتیگراد است برای این گلدهی این گیاه مناسب است اما با گرمتر شدن هوا و رسیدن به فصل تابستان از گلدهی این گیاه کاسته می شود یعنی دمای بین 26 تا 32 درجه برای گلدهی این گیاه نامناسب است و گلدهی آن کاسته می شود.

نور: این گیاه به نور و آفتاب مستقیم نیاز دارد، به مکانی با حداقل 6 تا 8 ساعت نور مستقیم. کمبود نور از دلایل کاهش گلدهی و افزایش خطر شیوع بیماری‌های قارچی است. نور مستقیم آفتاب در طی تابستان این گیاه را آزار نمی دهد مگر آنکه دما خیلی گرم شود که در این صورت گیاه از بین نمی رود اما از گلدهی آن کاسته می شود. گلهای میمون در مناطقی که تابستان‌های خنکی دارند بهترین گلدهی را نشان می‌دهند.

خاک: گل میمون در خاک‌هایی که مواد ارگانیک همانند خاک برگ و کود پوسیده دامی دارند و همچنین از زهکش خوبی نیز برخوردار هستند به خوبی رشد کرده و گلدهی قابل توجهی دارد.  همچنین این گیاهان چندان به تغذیه مصنوعی نیاز ندارند و اگر در زمان آماده سازی خاک از مواد ارگانیک استفاده شود نیازی به مصرف کودهای شیمیایی در طی فصل رشد نیست.

زمان کاشت بذر گل میمون :

بذر گل میمون را در مناطق معتدل مانند گل‌های ۲ ساله در اوایل یا اواسط پاییز در هوای آزاد نشا می کنند، ولی اگر زمستان خیلی سرد باشد به آن‌ها آسیب وارد می شود و برای محافظت از آن‌ها لازم است روی نشا را به وسیله حصیر یا شاسی شیشه ای بپوشانند تا یخ بوته‌ها را خراب نکند.

در نقاط خیلی سرد زمان کاشت گل میمون بهتر است نیمه اول فروردین باشد و پس از جوانه زدن، بوته‌ها را در سینی‌های نشای بزرگ تر با فواصل کم نشا کرده و زمانی که روی بوته اولین غنچه گل ظاهر شد آن‌ها را در جای اصلی خود بکارند.

روش کاشت گل میمون و نحوه ازدیاد آن:

بهترین روش تکثیر گل میمون کاشت بذر است که آنرا به دو صورت می‌توان انجام داد:

۱. زمان کاشت بذر گل میمون فصل پاییز است. بذر‌ها را در ترکیبی خاکی که نصف ماسه و نصف پیت یا خاک برگ است در گلخانه بکارند . بذرها معمولا” بعد از ۲۰،۱۰روز سبز می شوند. بعد از اینکه نشاء‌ها باندازه کافی رشد کردند آنها را در گلدان‌های کوچک بکارید و در گلخانه سرد یا شاسی قرار دهید.

این گیاهان در فصل بهار به باغچه منتقل کنید و گیاهانی که بین ترتیب پرورش یافته اند زودتر از سایرین به گل می نشینند و در واقع با این روش گل‌های زودرس بدست می آیند.

در صورتی که فرم‌های بلند آن را برای گل بریده پرورش داده‌اید می‌توانید بعد از جابجا کردن نشاها آنها را در گلخانه ای که حداقل درجه حرارت آن بین ۷و ۴ درجه سانتیگراد باشد قرار دهید و در فصل زمستان از گلهای آن استفاده نمایید .

۲. طریقه دیگر کاشت مستقیم بذر است یعنی می‌توان بذر را در بهار مستقیما در خاک باغچه بپاشید و در آبیاری آن دقت شود که بطور یکنواخت با آبپاش که سوراخ‌های ریز دارند آبیاری شوند و بعد از سبز شدن بذر‌ها آنها را تنک کنید و فاصله مناسب رعایت شود.

آفات و بیماری: از جمله بیماری‌های شایع این گیاه می توان به بیماری زنگ اشاره کرد که نوعی بیماری قارچی است که در اثر آن نقاط نارنجی – قهوه ای رنگی بر روی برگ‌ها پدیدار می شود. البته بروز این بیماری اکثرا در مناطقی روی می دهد که این گیاه را به شکل چندساله پرورش می‌دهند.

از دیگر بیماری‌های قارچی می توان به کپک خاکستری، لکه برگی قارچی، سفیدک دروغین و پوسیدگی ریشه نام برد. شته یکی از آفات شایع این گیاه است و در مورد دیگر آفات چندان حساسیت خاصی نشان نمی دهد.

گل رز، گل عشق، صلح و دوستی است. ‌ کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که در زندگی خود، این گل زیبا را برای بیان احساسات خود به دیگران به کار نبرده باشد. ‌ جالب است بدانید که بعضی تحقیقات و بررسی فسیل‌های بدست آمده از ایالت کلرادو در ایالات متحده، نشان می‌دهد سابقه گل رز به ۳۵ میلیون سال قبل بر می‌گردد. ‌

رز علاوه بر زیبایی، خواص دیگری هم دارد. ‌ در پزشکی، گل رز به علت داشتن ترکیبات آلی مانند آلکالوئیدها و فلاونوئیدها، برای کاهش فشار عصبی، درمان افسردگی و ترمیم پوست بکار رفته است. ‌ گفته می شود که عصاره گل رز کاهنده فعالیت اعصاب سمپاتیک است و در مقابل فعالیت اعصاب پاراسمپاتیک – که باعث آرامش می شود – را تقویت می کند. ‌ به همین جهت عصاره این گیاه دارای خاصیت آرام بخشی است. ‌ کاربردهای پزشکی عصاره گل رز علاوه بر ایران که در طب سنتی جایگاه ویژه ای دارد، در بسیاری از کشورها مورد تایید پزشکان و محققان قرار گرفته است. ‌ همچنین برخی انواع رز در صنعت عطرسازی و گلاب گیری نقش مهمی دارند. ‌

گونه‌شناسی

گل رز یکی از گیاهان زینتی در خانواده گل سرخیان (Rosaceae) است. ‌ در این خانواده، از گیاه بوته ای تا درخت حضور دارد. ‌ بوته‌هایی مانند تمشک و توت فرنگی و همینطور برخی از درختان میوه مانند درخت سیب، گیلاس، بادام، زردآلو، هلو و… از خویشاوندان گل رز هستند که با هم در این خانواده طبقه بندی می شوند. ‌ گیاه رز یک گیاه گلدار چوبی و چند ساله متعلق به جنس Rosa است. ‌ از انواع بوته ای با ساقه‌های غیر منعطف که شاخه و ساقه‌های برافراشته دارند، تا انواع بالارونده که شاخه‌های آن می توانند روی سطوح عمودی رشد کنند، در بین این گیاهان قابل مشاهده است. ‌

زمین و خاک مساعد برای پرورش گل سُرخ :

برای آنکه بتوان یک باغ گل سُرخ احداث کرد یا آنکه بوته‌هایی را که در باغچه یا حاشیه خاک می‌کارند بطور کامل نمو کرده و از همه جهت جالب توجه باشد، باید دید گل سُرخ در چه نوع خاک بهتر از سایر گل‌ها تغذیه کرده و می‌تواند در آنجا تا حد طبیعی رُشد و پرورش یابد. ‌ بهترین زمین برای کاشتن گل سُرخ‌ها زمینی است که دارای خاک رُسی و شنی تازه باشد‌. ‌

این قسم خاک کمی سنگین است و وقتی آن را آب می دهند خاک به ابزار کار می‌چسبد ولی بزودی رطوبت اضافی را از خود رد کرده و در آن به آسانی می‌توان کار کرد‌. ‌ در چنین خاکی ریشه‌های گل سُرخ به اطراف منتشر شده وسائل تغذیه کافی برای بوته را فراهم ساخته و گلریزان فراوانی می‌کند‌. ‌ برعکس زمین‌های آهکی که خاکش مقادیر زیادی مواد آهکی مانند کاربنات دو سود داشته باشد برای کاشتن گل سرخ به‌ هیچ وجه مناسب نیست‌. ‌ مقدار آهکی که در خاک برای بوته‌های گل سرخ لازم است به نسبت مواد موجود در خاک و همینطور به نسبت نژادهای مختلف گل باید تفاوت داشته باشد‌. ‌

چنانچه در زمین‌های رُسی و شنی مقدار آهک نباید از ۱۰ تا ۱۵ درصد و در زمین‌های شنی از ۵ درصد تجاوز کند‌. ‌

زمین‌های شنی که در خاکش رُس یافت نمی شود، برای پرورش گل سرخ مناسب نیست‌. ‌ مگر آنکه آنرا به‌حد کافی با مواد پوسیده نباتی و حیوانی مخلوط کنند تا همیشه خاک را تازه نگه دارد‌. ‌

نکته قابل توجه آن است که نباید تصور شود چون خاک رُسی و شنی برای تربیت گل مساعد است می‌توان بوته‌های گل سرخ را در خاک‌های رُسی نیز کاشت‌. ‌ بنابراین باید دانست که کاشتن گل سرخ در زمین‌های رُسی یا شنی خالص یا آنها که بیش از ۱۵ درصد مواد آهکی دارند زحمت بیهوده است و بوته‌های گل در چنین زمین‌ها، همیشه زرد و رنجور و برگ‌هایشان زودتر از موقع می‌ریزد و در مدت کوتاهی خشک می‌شود و از بین می‌رود‌‌. ‌

زمین را باید قبلا به عمق ۶۰ تا ۸۰ سانتیمتر کاملا برگرداند و سنگ‌های درشت و مواد زائد را از آن بیرون کشید. ‌ بعد برای هر صد متر مربع ۳۰۰ تا ۴۰۰ کیلوگرم کود تجزیه شده و ساخته را خوب با خاک مخلوط ساخت‌. ‌ بهتر است این کار در آبان ماه و چند هفته قبل از موقع کاشتن بوته‌ها صورت گیرد‌. ‌اگر زمینی را که در اختیار دارید از زمین‌های سبک است( مانند زمین‌های شنی خالص یا هر نوع خاکی که شن آن زیادتر از سایر ترکیباتش باشد) باید با آن، کود سنگین که بتواند خاک را قابل نگهداری رطوبت کند مخلوط کنید‌. ‌بهترین کود برای چنین زمین کود گاوی ساخته شده است‌، زیرا کود گاوی به زمین‌های سبک قابلیت حفظ و نگهداری رطوبت را می‌دهد و از نظر مواد مغذی و پوسیده آنرا غنی می‌سازد‌. ‌

اگر زمین از نوع رسی و شنی است یعنی مواد رُسی آن برتری دارد باید برای اصلاح آن از کودهای سبک تازه که بتواند سنگینی خاک را اصلاح کند و آنرا قابل جذب آب نماید ( مانند پِهِن اسب تجزیه شده و پوسیده یا کود گوسفندی نرم ) به حد کافی و زیاد، مدت‌ها قبل از رسیدن موقع کاشت مخلوط کنید‌. ‌ بهتر است این کار را اوایل پائیز انجام دهید و تا موقع کاشتن چند دفعه زمین را برگردانید تا خاک دارای خلل و فرج لازم برای نفوذ و جذب آب شود‌. ‌ برای تکمیل کودهای سبک که با خاک‌های رُسی و شنی مخلوط می‌کنند باید از کودهای شیمیایی مخصوصآ آن دسته که مواد پطاسی آن بیشتر است استفاده نمود‌. ‌ پس از آنکه بوته‌های گل را در باغ یا نقاطی که برای این کار تخصیص داده شده کاشتید نسبت به جنس زمین باید آنها را هر سال (اگر خاک سبک است ) یا هردو سال یک مرتبه ( اگر خاک سنگین است ) کود بدهید و میزان کود لازم همان ۳۰۰ کیلوگرم برای هر صد متر مربع است که اواخر پائیز روی زمین پهن کرده به کمک شن کش و چنگال یا بیل آنرا زیر خاک کنید‌. ‌

مواظبت‌های دیگری که بوته‌های گل سرخ لازم دارد به طور خلاصه عبارت است از:

الف – حذف پاجوش‌هائی که از پایه بوته‌ها یعنی از نسترن‌های کوهی بیرون می‌آید که باید جدآ مراقبت شود زیرا اگر پاچوش‌ها را نبرید، مواد مغذی را که باید به بوته برسد جذب و مصرف می کند و بوته را ضعیف کرده یا می‌خشکاند. ‌

ب – آبیاری مرتب و منظم بوته‌ها به تناسب فصل مخصوصآ در زمین‌های سبک گرم تابستان‌. ‌

ج – چیدن ته گل‌ها پس از ریختن گلبرگ‌ها که باید از نیم سانتیمتر بالای آخرین برگ شاخه که منتهی به گل شده قطع نمود‌. ‌

د – مراقبت و جلوگیری از ابتلاء بوته‌ها به انواع امراض قارچی یا میکروبی و حیوانی به شرحی که در آفات گیاهی گفته شده‌. ‌

ه – هَرَس بوته‌ها که باید اواخر زمستان انجام شود تا در نتیجه شاخه‌های نازک و ضعیف حذف شده و شاخه‌های قوی و گلدار جانشین آنها گردد‌.‌ برای آنکه بتوان به طور محسوس قوت و قدرت بوته‌های گل سرخ را زیاد کرد، باید از کودهای شیمیایی به عنوان کود تکمیلی استفاده نمود‌، ولی مصرف این کودها باید با اطلاع کامل از وضعیت خاک و زمین که بوسیله تجزیه شیمیایی روشن می‌شود انجام شود‌، زیرا قبل از استعمال کود شیمیایی باید دانست در خاک باغچه یا باغ گل سرخ از هریک از مواد آلی اصلی که برای رُشد و پرورش و گلریزان گیاه لازم است ( ازت – اسید فسفوریک – پطاس – آهک ) چه میزان بوسیله بوته‌ها در ضمن سال مصرف شده و اکنون باید جای آنها پُر شود‌. ‌یک زمین متوسط باید در هر هزار گرم خاکش یک گرم ازت – ۲۰% اسید فسفوریک۳۰ % پطاس و یک گرم آهک داشته باشد‌. ‌

بنابراین برای جبران کسری‌های سالیانه باید از عوامل حاصلخیز کننده استفاده شود و بطور متوسط برای هر متر مربع زمین می‌توان ۶۰ گرم ازت ( نیترات دو سود ) در نظر گرفته شود و اگر زمین از حیث مواد آهکی نیز فقیر باشد کافی است که در هر ۴ سال یک مرتبه برای هر متر مربع ۳۰۰ گرم آهک به زمین داد‌، ولی باید متوجه بود که بدون وجود مقدار لازم کود حیوانی در خاک به تنهایی نمی توان از استعمال و مصرف کودهای شیمیایی نتیجه قطعی و موثر بدست آورد‌. ‌

کود حیوانی گذشته از آنکه مواد لازم مانند ازت و پطاس را در خاک فرهم می سازد، وضعیت آنرا از نظر ساختمان فیزیکی نیز اصلاح می نماید‌، زیرا بوسیله کود حیوانی است که اگر خاک سنگین یا خیلی سبک باشد می تواند آنرا تغییر داده و برای پرورش گیاه مساعد سازد‌. ‌

ادامه دارد…

انجیر چسب یک گیاه بالارونده از آسیای شرقی است. دمای بین 13 تا 14 درجه ایده‌آل آن است و باید از نور مستقیم آفتاب محافظت شود، بنابراین اگر شرایط نگهداری آن را دارید در این مطلب با ما همراه باشید.

برگ‌های قلب شکل گیاه انجیر چسب تقریبا تا ۳ سانتی‌‌متر رشد می‌‌کند و یک ریسه‌ چوبی مانند شاخه نیز دارند. شما این گیاه را می‌‌توانید در یگ گلدان با اندازه‌ متوسط، سبدهای آویز و یا محفظه‌های بزرگ‌‌تری که برگ‌‌ها بتوانند از دو طرف آن آویزان شوند، نگهداری کنید. اگر می‌خواهید خلاقیت بیشتری به خرج دهید می‌توانید یک چوب‌ خزدار در وسط گلدان بکارید تا گیاه از آن بالا برود.

مراقبت: نگهاداری از گیاه انجیر چسب، آسان است و معمولا اتفاقی نمی‌تواند جلوی رشد این گیاه را بگیرد. اما این گیاه احتیاج به هرس شدن دارد تا به اندازه‌ دلخواه شما باقی بماند. خبر خوب این است که می‌توانید این گیاه را هر چقدر که دوست دارید هرس کنید. بهترین زمان هرس کردن گیاه فصل بهار است. به طور کلی هیچ سقفی برای رشد طولی آن وجود ندارد، اما فقط نزدیک ده سانتی‌متر در ارتفاع قد می‌کشد. نکته مهم درباره این گیاه که نباید فراموش کنید این است که برای سگ‌ ها و گربه‌ ها سمی می‌باشد.

دما: این گیاه در دمای بین ۱۳ تا ۲۴ درجه‌ی سانتی‌گراد (۵۵ تا ۷۵ درجه‌ فارنهایت) بهترین رشد را دارد. هر چد در دماهای پایین‌تر و بالاتر نیز زنده می‌ ماند.

نور: این گیاه را می‌ بایست از نور مستقیم خورشید حفظ کرد و فقط فضای روشنی را برای آن فراهم نمود. این گیاه همچنین در شرایط کم‌ نوری هم تحمل خوبی دارد.

آبیاری: در بهار و تابستان آن‌ قدر در گلدان آب‌ بریزید تا از زیر گلدان نشت کند و خاک را همیشه مرطوب نگه دارید، سپس سینی زیر گلدان را بردارید تا باعث پوسیدگی ریشه‌ گیاه نگردد. در طول زمستان آبیاری را کمتر کرده و خاک را از آب اشباع نکنید.

خاک: یک خاک خوب با هوادهی خوب به ریشه‌ گیاه کافی می‌باشد.

تعویض گلدان: گیاه انجیر چسب علاقه‌ای به تعویض گلدان ندارد. اگرچه مایل است ریشه‌ هایش را به اندازه‌ برگ‌ هایش گسترش دهد، پس بهتر است هر دو سال یک‌بار گلدانش را عوض کرده و ریشه‌های فرعی که از ریشه‌ اصلی بیرون زده است را ببرید، البته اگر از گلدان بزرگ‌‌تری استفاده می‌‌کنید نیازی به هرس کردن ریشه‌‌ها نیست. هرس کردن ریشه باید در طول بهار و بعد از هرس کردن گیاه انجام شود.

کوددهی: از یک کود مایع رقیق ماهی یک بار در طول بهار و تابستان استفاده کنید.

رطوبت: رطوبت معمول اتاق کافی است.

تکثیر: گیاه انجیر چسب از طریق قلمه گرفتن به سادگی تکثیر می‌‌شود. فقط کافی است قلمه را در گلدانی بکارید.

از معروف‌ترین گل‌ها در باغچه‌های ایرانی، بنفشه است و این گل حسابی به چشم ما ایرانی‌ها آشناست. اواخر زمستان، بسیاری از مردم صندوق صندوق بنفشه به خانه می‌برند تا در باغچه‌ها بکارند و سال را رنگی‌تر شروع کنند.

بنفشه به طور طبیعی درشمال ایران می‌روید، ولی با توجه به این که امروزه به عنوان یک گل زینتی درباغچه‌ها کاشته می‌شود، می‌توان آن را دراکثر نقاط ایران مشاهده نمود. به بنفشه همچنین گل زیر برف می گویند.زیرا آن را در زمستان نیز می کارند.

گلدهی بنفشه معمولا از اواخر زمستان یا اوایل بهار شروع می‌شود. نوعی از آن که به بنفشه چهارفصل مشهور است در تمام سال گل می‌دهد ولی گل‌ریزان( اوج گلدهی) آن در بهار و پاییز است.
نگهداری:

تمام انواع بنفشه‌ها در کل به سرما مقاومند، بنابراین بر حسب شرایط آب و هوایی در طول پاییز، زمستان یا بهار کشت می‌شوند.

گل بنفشه آفتاب دوست است ولی چند ساعت سایه را به خوبی تحمل می کند. بنفشه‌هایی که در سایه کشت می شوند گل‌های ریزی تولید می کنند. با گرم شدن هوا گلدهی بنفشه کم و اندازه گل کوچک می شود. اگر هوا کمی خنک باشد یا اینکه مقداری سایه باشد عمر گل بیشتر است ولی کیفیت آن به خوبی محل آفتاب نخواهد بود. از لحاظ خاک، تمام گونه‌های بنفشه برای گلدهی مطلوب خاک مرطوب و غنی از کود حیوانی، با زه کشی کافی نیاز دارند.

این گیاه نیازمند خاک مرطوب و با قابلیت تخلخل بالا (زهکش مناسب) و PH بین 5.5 تا 7.5 است.

گل بنفشه به آبیاری منظم نیاز دارد ولی آبیار بیش از حد به طوری که از گلدان سرریز شود بسیار مضر می‌باشد.

آفات:

یکی از آفات گل بنفشه، شته‌ها می‌باشند که می توان با اسپری آب و صابون رقیق (2 اونس در هر گالن) و یا حشره‌کش‌ها آنها را دفع نمود.

عارضه دیگر این گیاه لکه برگ می‌باشد که یک عفونت قارچی است. علائم این بیماری شامل لکه‌های سیاه در لبه‌های برگ به دنبال پوشش سفید رنگ بر روی برگ‌ها می‌باشد.
پوسیدگی ساقه، نیز به عنوان بیماری بنفشه سه رنگ شناخته می‌شود که از طریق قارچ و از راه خاک و کود حیوانی منتقل می‌شود و ممکن است منجر به از بین رفتن شاخ و برگ شده و رنگ گل کمرنگ شود و همچنین موجب چروک شدن زودرس شود.

تکثیر:

تکثیر گل بنفشه بسته به گونه از طریق بذر، قلمه، تقسیم ریشه و جدا کردن ساقه‌های دستک مانند(Stolon) افزایش می‌یابد. بذر آن را در مرداد در شاسی کاشته و سپس نشاء‌ها را به زمین اصلی منتقل می کنند. بذر را به صورت دست پاش می کارند و با مقداری خاک نرم یا کود دامی پوسیده می پوشانند. چون گیاهان جوان به آفتاب سوختگی حساس هستند در مکان‌های گرم تا زمان سبز شدن و استقرار گیاه، سایبان ایجاد می کنند. از آنجا که بنفشه سه رنگ به مرگ گیاهچه خیلی حساس است بستر کاشت و کود مورد استفاده نباید آلوده باشد. نشاء‌ها در پاییز به زمین اصلی منتقل شده و به فاصله حدود 20 سانتی متر کشت می شوند و در زمستان در زیر برف می مانند. گاهی در خزانه دوم کشت شده و پس از سپری شدن زمستان در فرصت مناسب به زمین اصلی منتقل می شود.

هرچه نشاء‌ها زودتر منتقل شوند گل‌های درشت و بیشتری تولید می کنند. گرده افشانی این گیاه به صورت بسته گل است. بذر آن به سرعت زیبایی خود را از دست می دهد و لازم است هرسال بذر جدید تهیه شود. در شرایطی که در اثر سرما زمین یخ بزند، باید در طول زمستان روی زمین پوشانده شود و یا اینکه در اول اسفند وقتی زمین خشک شد کاشته شود. بخش هوایی گیاه به سرما مقاوم است ولی در اثر یخ زدن به ریشه ممکن است آسیب برسد.

یکی از گیاهانی که از اواخر زمستان گل‌دهی را آغاز می‌کند و بوی بهار را به خانه شما می‌آورد، زنبق است. می‌توانید شما هم آن را در منزل خود در گلدان، باغچه یا دیوار سبز خود داشته باشید و از آن لذت ببرید.

گیاه زنبق، از خانواده زنبق‌ها است و اکثر پیازهای آن قد بلند هستند و برای کاشت در گلدان مناسب نیستند، اما با این حال، چند واریته اصلاح شده پا کوتاه در دست است. پیازهای آن باید در اوایل پاییز کاشته شوند. این پیازها در اواخر زمستان تا وسط بهار گلدهی دارند.

در هر گلدان ۱۲ سانتی‌متری ۵-۶ پیاز کشت کنید و روی آنها را با خاک مخصوص پیاز بپوشانید. بر عکس سایر پیازها، زنبق احتیاج به گذراندن دوره تاریکی ندارد. سرما و نور از نیازهای آن است، در اول رشد مکان نیم‌سایه را بهتر می‌پسندد اما هنگامی که دوران گلدهی شروع می‌شود نیاز شدید به نور دارد. دقت کنید تغذیه خارج از اندازه پیاز را وادار به تولید پیازچه کرده و از گل دادن باز می ماند.

نیازهای گل زنبق:

نور: در هنگام رشد علفی و سبزینه‌ای نور نسبی و در دوران گلدهی به نور کامل نیاز دارد، این گیاه نور مستقیم آفتاب را نمی پسندد.

دما: در رشد علفی هوای خنک ۴ الی ۷ درجه و در دوران گلدهی هوای گرم تر حدود ۱۳ الی ۱۶ درجه برای آن مناسب است

آبیاری: پس از کاشت، گلدان را آبیاری کنید، سپس برنامه آبیاری را برای مرطوب نگهداشتن خاک، هفتگی انجام دهید. در دوران گلدهی ۲ الی ۳ بار در هفته کافی است.

رطوبت: نیاز به غبار پاشی نداشته و هوای خنک و خشک را دوست دارد.

تغذیه: اگر پیاز را برای کاشت در باغ در سال آینده می خواهید هر ۱۰ روز یک بار با کودهای محلول مخصوص گیاهان خانگی یا باغی تغذیه کنید. شروع تغذیه با تکیل اولین غنچه و پایان آن زرد و خشک شدن برگ ها است.

خاک: خاک لومی، کمپوست گلدان و یا فیبر مخصوص کاشت پیاز.

کاشت: پیازها را در عمق ۷ الی  ۱۰ سانتیمتری و به فاصله ۱۰ الی ۱۵ سانتیمتر از یکدیگر کشت کنید این پیازها را باید در خاکی مخلوط از دو سوم خاک کشاورزی سیاه و سبک و یک سوم کمپوست و ماسه کشت شوند. تا دو سال می توانید پیازها را در خاک نگه دارید.

گل لاله؛ زیبا، اسطوره‌ای، لطیف و همه‌پسند. این گل بهار را به خانه شما می‌آورد و چشمانتان را در آستانه تغییر سال، از لطافت و زیبایی پر می‌کند.

اگر شما هم از طرفدران این گل خاص و رویایی هستید، در ادامه نحوه کاشت و نگهدای این گل در گلدان و زمین را مطالعه کنید.

ابتدا نحوه کاشت در گلدان را مورد بررسی قرار می دهیم:

توجه داشته باشید که سایز لاله برای کاشت در گلدان 11 به بالا می باشد. منظور از سایز همان طول محیط دور پیازه لاله بر مبنای سانتی متر است.

هر پیاز داخل یک گلدان شماره 12 کاشت می شود(شماره گلدان بر اساس طول قطر دهانه هر گلدان بر مبنای سانتی متر محاسبه می گردد). بدیهی است در گلدان‌های بزرگتر یا فلاور باکس‌ها تعداد بیشتری از پیاز را می‌توان کاشت که در این صورت فاصله طولی هر پیاز از پیاز دیگر باید بیشتر از 10 سانتی متر باشد .خاک مناسب برای کاشت گلدانی هم مخلوطی از خاک باغچه 50% + ماسه بادی 25% + خاک برگ پوسیده 25% است پس از کاشت پیاز که باید در ماه‌های آبان و آذر انجام شود یک‌بار آبیاری کنید و گلدان را در محیط باز قرار دهید. متناسب با خشکی آب و هوا تا قبل از بارش‌های زمستانه هفته‌ای یک بار آبیاری شود. قبل از شروع فصل زمستان، روی گلدان‌ها را با ماسه تا 10 سانتی‌متر پوشش می‌دهیم. گلدان توسط نزولات آسمانی آبیاری می‌شود و میگذاریم تا اواسط اسفند در محیط بیرون و در زیر ماسه باقی بماند. در اوایل اسفند ماه گلدان را از زیر ماسه بیرون می‌آوریم و شروع به آبیاری می کنیم( هفته‌ای 2 مرتبه) اگر این نیاز آبی توسط نزولات جوی تامین شد که هیچ وگرنه به صورت دستی آبیاری می‌نمائیم .

در اواسط اسفند گلدان را به محیط منزل می‌آوریم و به آبیاری هفته‌ای 2 مرتبه ادامه می‌دهیم تا گلدان ما در عید به گل بنشیند. پس از آن توصیه می‌گردد گلدان را در محیط خنک و به‌دور از نور آفتاب نگهداری شود تا طول عمر گل لاله افزایش یابد( طول عمر گل لاله با توجه به شرایط محیطی و نوع واریته از 10 تا 30 روز می باشد و عمل گلدهی با توجه به نوع واریته از اسفند تا اردیبهشت صورت می گیرد. پس از گلدهی به آبیاری هر هفته 1 مرتبه ادامه می‌دهیم تا ساقه و برگ گل کاملا زرد و خشک گردد. این امر معمولا در اواخر تیر ماه صورت می گیرد. پس از آنکه از گل لاله چیزی باقی نماند و کاملا زرد و خشک شد آن را از گلدان در آورده و در صورتی که پیاز مادر تولید مثل کرده بود، بچه آنرا از پیاز مادر جدا می‌کنیم و آن را با آب سرد شستشو می‌دهیم. پیاز شسته شده را در محیطی باز و به‌دور از نور مستقیم خورشید کاملا خشک می‌کنیم. این امر به 2 تا 3 روز وقت نیاز دارد. پیازهای خشک شده را داخل یک جعبه چوبی قرار می دهیم، به‌طوری که وزن هر جعبه بیشتر از 1 کیلو نشود .جعبه ها را در محیطی تاریک، خشک و خنک و بدون رطوبت تا زمان کاشت نگهداری می کنیم.

در کاشت گلدانی احتمال اینکه پیاز مادر ضعیف شود وجود دارد که این امر با کوچکتر شدن سایز پیاز نمایانگر است، بنابراین آن پیاز از شرایط کاشت در گلدان خارج می‌شود و برای گلدهی حتما باید در بستر زمین کشت شود .

کاشت در بستر زمین :

زمان کاشت اواخر مهر، آبان و آذر می‌باشد .

پیازها را با توجه به گرمای تابستانی منطقه زیر کشت در اعماق 10 الی 30 سانتی متر کشت می‌کنند. هرچه تابستان گرم‌تر باشد عمق بیشتر شود.

فاصله طولی هر پیاز با پیاز دیگر 10 سانتی‌متر به بالا می‌باشد. در زمان کاشت سعی گردد تا بستری انتخاب شود که در فصل گلدهی یعنی فروردین و اردیبهشت، سایه بیشتری داشته باشد این امر باعث افزایش طول عمر دوران گلدهی گیاه می شود .

پس از کشت هفته ای 1 بار آبیاری شود تا بارش‌های پائیزی و زمستانی به صورت خودکار بستر را آبیاری نمایند .در طول فصل زمستان پیازها در داخل زمین می‌باشند که در اوایل اسفند ماه به بعد شروع به جوانه‌زنی می‌کنند .در صورتی که نزولات جوی قطع گردیده بود، بستر زمین را هفته‌ای 2 مرتبه آبیاری نمائید. این عمل را تا زمان گلدهی انجام دهید .

آبیاری در زمان گلدهی و پس از آن هفته‌ای 1 مرتبه صورت گیرد( غرق‌آبی یا قطره‌ای بهتر از روش بارانی و اسپرینگلر است ) تا اینکه ساقه و برگ کاملا زرد و خشک گردند .

پس از آنکه از گل لاله چیزی باقی نماند و ساقه آن کاملا زرد و خشک شد در مناطق مرطوب که بستر خاک در معرض رطوبت زیاد و آبیاری قرار می‌گیرد لاله ها را از بستر خاک درمی آوریم. در مناطق خشک و نیمه‌خشک می توان عمل خارج‌سازی پیاز از خاک را از زمان زرد و خشک شدن ساقه گل لاله تا اواخر تیرماه انجام داد.

در صورتی که پیاز مادر تولید مثل کرده بود، بچه آن را از پیاز مادر جدا می‌کنیم و آن را با آب سرد شستشو می‌دهیم. پیاز شسته شده را در محیطی باز و به‌دور از نور مستقیم خورشید کاملا خشک می کنیم. این امر به 2 تا 3 روز وقت نیاز دارد.

پیازهای خشک شده را داخل یک جعبه چوبی قرار می‌دهیم، به‌طوری که وزن هر جعبه بیشتر از 1 کیلو نشود .

جعبه ها را در محیطی تاریک، خشک و خنک و بدون رطوبت تا زمان کاشت نگهداری می‌کنیم.

در فصل کشت پیازهای مادر به صورت جداگانه و بچه پیازها نیز به صورت جداگانه کشت شوند. بچه پیاز برای گل‌دهی نیاز به 2 سال زندگی دارد تا به سایز 10 و بالاتر برسد تا بتواند عمل گلدهی را انجام دهد.

تذکر : هر گز اقدام به تهیه پیاز لاله فاقد گلدان در فصول زمستان و بهار نکنید، زیرا فصل کاشت پیاز لاله پائیز و زمان نگهداری آن تابستان می باشد .

گل استکانی با گل‌هایی شبیه به استکان، انواع مختلفی دارد‌. از نوع رونده آن گرفته تا گونه گلدانی‌اش‌. در این گفتار می‌خواهیم درباره گونه کامپانولا صحبت کنیم‌ که می‌توانید آن را در گلدان آویزی بکارید و در آشپزخانه یا تراس از آن لذت ببرید.

جنس کامپانولا شامل ۳۰۰ گونه مقاوم و نیمه‌مقاوم گیاهان یکساله، دوساله و چندساله علفی و درختچه مانند است‌.  رقم ایزوفیلا گیاهی چندساله و پاکوتاه است و ارتفاع آن به بیش از ۳۰ سانتیمتر نیز می رسد‌.

گل‌های این گیاه شبیه به ستاره و یا به شکل یک استکان کوچک و زنگوله‌ای با عرض ۳ سانتیمتر هستند و ظهور آنها در اواخر تابستان و به تعداد زیاد است‌.  گل‌ها منفردند و به‌صورت مجتمع یا خوشه‌ای روی ساقه قرار می‌گیرند و گاهی متمایل به سمت پایین هستند‌.  واریته آلبا دارای گل‌های سفید رنگ و واریته سیزوفیلد دارای گل‌هایی به رنگ آبی می باشند‌.  برگ‌های این گیاه ساده و اغلب باریک و کشیده هستند‌.

نگهداری

بوته‌های این گیاه به تغییرات دمایی زیاد سازگار هستند اما برای ادامه گلدهی به محیطی خنک نیاز دارند‌. در دمای بیش از ۱۸ درجه سانتی‌گراد گلدان‌ها را باید در لایه‌ای از شن مرطوب قرار داد‌. در طول دوره زمستان(در دمای ۵ الی ۱۰ درجه سانتیگراد) گیاه به استراحت زمستانه می‌پردازد‌.

نور: این گیاه به نور فراوان به صورت مستقیم و یا پراکنده نیاز دارد‌. گل استکانی گیاهی روزبلند بوده و برای گلدهی نیاز به طول روز بلند دارد ودر طول روز کوتاه گل نمی‌دهد مگر اینکه نور اضافی برای آن تامین شود‌.  این نور اضافه می‌تواند در شرایط گلخانه و توسط لامپ‌های مختلف تامین شود‌.

آبیاری: نیاز آبی این گیاه در حد متوسط می‌باشد‌. خاک این گیاه بایستی در طول دوره فصل رشد مرطوب نگه داشته شود و محیط اطراف ریشه مرطوب بماند‌.  در دوره رکود گیاه آبیاری به تدریج صورت می‌گیرد‌.

خاک: خاک گلدان شامل خاک آلی، پیت و ماسه به نسبت‌های مساوی می‌باشد‌.  تعویض گلدان در فصل بهار انجام می‌شود‌.

کوددهی: تغذیه گیاه در هر دو هفته یک بار از ماه بهار تا اواخر دوره گلدهی توسط کود مایع صورت می‌گیرد‌.  از کود NPK برای آن می‌توان استفاده کرد‌.  برای گلدهی باید نیتروژن را ده درصد کم کرد‌.

آفات و بیماری‌ها: گیاه استکانی خیلی حساس به آفات و بیماری‌ها نیست ولی در شرایط رطوبت زیاد بایستی بوته‌ها از خسارت ناشی از کپک خاکستری دور نگه داشته شوند‌.

تکثیر: در بهار از طریق بذر می‌توان آن را تکثیر کرد‌. این گیاه بهارگل بوده لذا بذر آن بهتر است اواخر بهمن یا اوایل اسفند کاشته شود‌. بذر این گل به دلیل ریز بودن باید سطحی کاشته شود‌. بعد از حدود یک ماه نشاهای ۴ تا ۶ برگی منتقل شده و در شرایط مناسب رشد می کنند‌.  جهت ازدیاد بوته از طریق قلمه ساقه با ۳ تا ۴ جفت برگ، در اواخر تابستان در دمای ۱۲ الی ۱۶ درجه سانتی‌گراد و در بهار در دمای ۱۰ الی ۱۳ درجه سانتی‌گراد اقدام می‌شود‌. پایه قلمه‌ها جهت تسهیل ریشه‌زایی، در درون گلدانی با مخلوطی از خاک پیت و ماسه به نسبت مساوی قرار داده می‌شود‌. سطح روی گلدان را باید توسط پوشش پلاستیکی پوشانده و در مکانی با نور فیلتر شده قرار داد‌. پس از حدود سه هفته، زمانی که قلمه‌ها ریشه‌دار شدند، بوته‌ها به گلدان‌های متوسط انتقال داده می‌شوند‌.

یک گیاه بالارونده زمستانی که از اواسط آذرماه تا اواخر اسفند، گل‌های سفید زنگوله‌ مانند با بویی شبیه لیمو تولید می‌کند و این به آن معناست که شما در زمستان هم گیاهی سبز همراه با گل‌های بسیار روی دیوار سبز آپارتمانتان دارید.

کلماتیس « Jingle Bells» یک گونه عالی از خانواده گیاهان بالا رونده و همیشه سبز «Clematis cirrhosa» می‌باشد.  گونه دیگر ازین خانواده کلماتیس Freckles است که دارای گل‌هایی خرمایی رنگ و ابلق می‌باشد.

کلماتیس‌ها در شکل، اندازه ورنگ گل، فصل شکوفایی گل‌ها، ارتفاع و پهنای تاج، متنوع و گوناگون هستند. قطرگل‌های اغلب نمونه‌های دورگه، ۱۰ الی ۲۵ سانتی‌متر بوده و به تعداد فراوان، مثلاً حدود ۱۰۰ عدد طی یک فصل بر روی گیاه شکوفا می‌شوند و بیشتر نمونه‌های معمولی و غیر دورگه، گل‌هایی به قطر ۲ الی ۸ سانتیمتر و با شکل‌هایی متنوع و متفاوت دارند.

کلماتیس‌ها بر اساس اندازه گل به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند. یک نوع از آن، کلماتیس‌های گل درشت(Large-Flowered Clematis) هستند که خود بر اساس فصل گلدهی به دو گروه تقسیم شده‌اند:

الف- زود گل‌دهنده (Early Flowering) که اکثراً از اوایل بهار الی اوایل تابستان، بر روی شاخه‌های حاصل از رشد سال قبل (شاخه‌های یک ساله)گلدهی دارند، همانند C. montanaوC. alpina،

ب- دیر گل‌دهنده(Late Flowering) که گلهای آنان، اواسط تابستان تا اوایل پائیز، بر روی شاخه‌های حاصل از رشد فصل شکوفا می‌شوند، همانند. C. integrifoli

کلماتیس‌های گل ریز(Small-Flowered Clematis) نوع دیگری از کلماتیس‌ها هستند.

این نوع کلماتیس‌ها نیز، بر اساس زمان گلدهی به دو گروه تقسیم می‌شوند:

الف- زود گل‌دهنده(Early Flowering) که گل‌هایشان اواسط زمستان شکوفا می‌شوند. از این گروه می‌توان به کلماتیس‌های همیشه سبز همانندC. armandii,C. cirrhosa و دورگه‌های آنان اشاره نمود.

ب- دیر گل‌دهنده (Late flowering) که اعضاء این گروه نیز، بر اساس زمان گل‌دهی به سه گروه تقسیم می‌شوند:

۱-اواسط تابستان به بعد، همانند C. viticella و دورگه‌های آن

۲-اواسط تابستان تا اوایل پائیز، همانند C. tangutica و دو رگه‌های آن

۳-اواخر تابستان به بعد، همانند C. texensis و دو رگه‌های آن

اکثر گله‌ای کلماتیس دارای بو می‌باشند اما هیچ یک از گونه‌های آن به شدت عطرآگین نیستند. با اینکه رایحۀ این گل‌ها زیاد قوی نیست اما حجم بالای گل‌های موجود بر روی گیاه باعث ایجاد فضایی آکنده از عطر و بو در محیط می‌شوند.

خاک و کود کلماتیس:

کلماتیس‌ها در خاک معمولی باغ و باغچه رشد می‌کنند اما باید در نظر داشت که این گیاه به خاکی اندکی قلیایی نیاز دارد. اگر از خاک باغچه استفاده می‌کنید می‌توانید با افزودن کمی گچ آن را قلیایی کنید. در سال‌های اولیه رشد کلماتیس، بخصوص اگر در هنگام کاشت، خاک به خوبی آماده شده باشد، احتیاج چندانی به مصرف کود نیست. اما ممکن است بعد از گذشت چند سال شاهد کاهش رشد گیاه و بخصوص کم شدن میزان گلدهی آن‌ها شویم. دلیل این امر این است که در طول این سال‌ها گیاه مواد غذایی موجود در خاک و در اطراف ریشه‌ خود را استفاده کرده است.

تعداد دفعات کوددهی بستگی به وضعیت خاک و گیاه دارد. اگر خاک بستر کاشت گیاه به خوبی تهیه شده باشد و هنگام کاشت از کودهای دیر تجزیه شونده و یا کمپوست استفاده شود در اولین بهار احتیاجی به کود نخواهد بود.کودهایی با نسبت ۲۰:۲۰:۲۰ و به میزان ۲۲۵ گرم برای هر گیاه کلمانتیس توصیه می‌شود. برای کمک به گلدهی می‌توان هر دو یا سه هفته یک بار از کود فسفر به تنهایی استفاده کرد. اگر همراه با فسفر به اندازه نوک قاشق چایخوری از کود آهن نیز استفاده کنید شاهد تیره شدن رنگ سبز برگ‌ها و تغذیه بهتر گیاه خواهید شد.

آبیاری کلماتیس:

دفعات آبیاری با توجه به آب و هوای محل کاشت، فصل سال، بافت خاک و میزان نیاز رطوبتی گیاه تعیین می‌شود. گرچه اکثر کلماتیس‌ها می‌توانند گرمای هوا را تا حد زیادی تحمل نمایند، اما در برابر خشکی خاک و کم آبی طولانی مدت، دوام نمی‌آورند.

با اینکه کلماتیس‌ها خواهان خاک‌های مرطوب هستند، اما در خاک‌های بسیار مرطوب و خیس بعد از مدتی دچار مشکل پوسیدگی ریشه می‌شوند. بنابراین کلماتیس‌ها را در خاکی بکارید که از زهکش خوبی برخوردار باشد و آب را در خود نگه ندارد.

نور مورد نیاز کلماتیس:

حداقل نیاز کلماتیس به نور مستقیم آفتاب ۶ ساعت در روز است و تمام انواع کلماتیس‌ها آفتاب صبح را ترجیح می‌دهند. در مناطق بسیار گرم بهتر است که در زیر سایه قرار بگیرند.

تکثیر کالماتیس:

گلدانی را که قطر دهانه آن حداقل حدود ۱۰ سانتی‌متر است را انتخاب کنید. گلدان باید حتما دارای زهکش باشد. می‌توانید منافذ زیر گلدان را با چند تکه سنگ کوچک جهت زهکش بهتر بپوشانید. گلدان را با خاکی شامل ۵۰ درصد خاک برگ و ۵۰ درصد پیت ماس و مقدار کمی شن ریز، پر کنید. توجه داشته باشید خاک و محیط کاشت استریل باشند. برای هر گلدان ۱۰ تا ۱۲ عدد بذر را روی سطح مخلوط پخش کنید و سپس روی آن‌ها را به اندازه نیم سانتی‌متر با استفاده از همین مخلوط بپوشانید و با کف دست بر روی آن کمی فشار وارد کنید. بعد از آنکه گلدان را آبیاری کردید می‌توانید روی سطح آن را با ماسه و یا پرلیت بپوشانید. در دوران جوانه‌زنی رطوبت مورد نیاز بذرها را به طور منظم تامین کنید. برای نگهداری رطوبت اطراف بذرها می‌توانید گلدان را داخل کیسه‌ پلاستیکی قرار داده و درب آن را ببندید. به محض مشاهده اولین جوانه‌ها گلدان را به مکانی پر نور ولی بدور از نور مستقیم آفتاب منتقل کنید. درب کیسه پلاستیکی را باز کنید تا هوا جریان پیدا کند.

بیماری قارچی در گیاه کلماتیس‌:

یکی از مشکلاتی که ممکن است گیاه کلماتیس شما دچارش شود فعالیت قارچ‌ها است. در صورت مشاهده هر گونه آلودگی قارچی باید سریعا با آن مبارزه کرد. ایجاد تهویه هوا و پاکیزه نگه داشتن محیط نگهداری گلدان‌های حاوی گیاه درصد خطر آلودگی گیاهان به قارچ‌ها کاهش پیدا می‌کند، اما کاملا آن را از بین نمی‌برد بنابراین گاهی مصرف سموم قارچ‌کش ضروری است. برای نتیجه‌گیری بهتر از دو نوع سم قارچ‌کش سیستماتیک استفاده کنید. در صورت مشاهده اولین علائم فعالیت قارچ‌ها در ۲۴ ساعت اول، ابتدا یکی از دو نوع سم سیستماتیک را به‌کار برید. یک یا دو روز صبر کنید و سپس در صورت نیاز با نوع دوم از سم سیستماتیک که تهیه کرده‌اید گیاهان را سمپاشی کنید. برای تقویت گیاه در طی مدت زمانی که علیه قارچ‌ها مبارزه می‌کنید، استفاده از کودهای مایع پیشنهاد می‌شود تا قدرت رشد تازه بیابند. در صورتی که گیاه ضعیف است غلظت سموم را نصف آنچه که برای گیاهان معمولی بکار می‌برید مصرف کنید.

گل سیسوس از جمله گیاهان بالارونده و علفی از خانواده انگورسانان و بومی استرالیا است. از آن می‌توانید هم در آپارتمان بهره ببرید و هم در سایبان‌ها و آلاچیق‌ها. این گیاه در برابر سایه مقاوم و در مجموع کم توقع است و افراد مبتدی می‌توانند با خیال راحت آن را به خانه ببرند.

از نکات مهم درباره این گیاه آن است که در گلدان احتیاج به قیم دارد. برای جلوگیری از رشد طولی و دراز شدن ساقه‌ها هم حذف گهگاه‌جوانه‌های انتهایی لازم است. برگ‌ها بزرگ و دندانه‌دار، سبز روشن و محکم و انبوه است. معمولا در سبدهای آویزان از این گیاه استفاده می‌کنند و فاقد گل و میوه است.

نیازها:

نور: به نور نزدیک پنجره احتیاج دارد، ولی از تابش مستقیم ‌آفتاب بیزار است.

دما :در زمستان درجه حرارت ۱۵ و در تابستان در ۲۰ درجه سانتی‌گراد نگهداری کنید، اگر درجه حرارت بالاتر از ۲۰ باشد غبارپاشی ضروری است.

آبیاری:  بین دو آبیاری اجازه دهید سطح خاک خشک شود.

رطوبت: در صورتی که درجه حرارت در تابستان بالای ۲۰ درجه است، غبارپاشی روزانه و گرنه هفته‌ای یک‌بار کافی است.

تغذیه: از کودهای مایع یا جامد محلول در آب مخصوص گل‌های زینتی هر دو هفته یکبار طبق دستور استفاده کنید.

خاک مناسب: بهترین خاک همان خاک کمپوست می باشد.

تعویض گلدان: هنگامی که گیاه جوان و در حال رشد است هر دو سال یکبار گلدان را تعویض کنید و زمانی که دیدید ریشه از زیر گلدان بیرون زده باید اقدام به تعویض گلدان بکنید وگرنه برگ‌ها به مرور زرد شده و رشد گل متوقف می شود.

تمیز نمودن برگ‌ها: غبارپاشی برای تمیز نگهداشتن گیاه کافی است. در صورت نیاز می‌توانید هر ۲ ماه یکبار از مواد براق کننده شیمیایی استفاده کنید، توجه کنید که استفاده مداوم از ان برای گیاه ضرر دارد.

تکثیر: گرفتن قلمه چوب در تابستان(قلمه بین چوبی و علفی باشد). قلمه ها را در دمای ۲۱ تا ۲۷ درحه ریشه‌دار کنید.

عوارض و درمان:

رشد گیاه کند شده و برگ‌ها رنگ پریده هستند: گیاه از کمبود عناصر غذایی رنج می‌برد، هر دو هفته یکبار طبق دستور تغذیه مصنوعی کنید.

فاصله بین برگ‌ها زیاد و رشد گیاه کند شده است :نور کافی نیست، گلدان را به محل روشن‌تری منتقل کنید ولی مواظب اشعه مستقیم آفتاب باشید.

لکه‌های قهوه‌ای روی برگ‌ها مشاهده می‌شود: آبیاری بیش از اندازه صورت گرفته است، اجازه دهید سطح خاک در فاصله بین دو آبیاری خشک شود، آبیاری را تنظیم کنید.

برگ‌ها سست شده و در نهایت می‌ریزند: هوا سرد و خشک است، گیاه را به محل گرم‌تر منتقل نموده و آبیاری کنید.

رنگ برگ‌ها زرد می‌شوند و تار عنکبوتی پشت برگ‌ها وجود دارند: کنه قرمز ریز عامل آن است، گیاه به سم خیلی حساس است، با پنبه آغشته به سم پشت برگ‌ها مالیده، غبارپاشی در کاهش افت موثر است.

برگ‌ها بد شکل و چسبناک هستند و حشرات سبز رنگی روی آنها مشاهده می‌شود: با سم حشره کش نفوذی گیاه را هر هفته یکبار سمپاشی کنید تا عارضه بر طرف شود.

برگ‌ها نازک و چروک خورده‌اند و سقوط می‌کنند: درجه حرارت خیلی بالا است، گیاه را به محل خنک‌تری با جریان ملایم هوا منتقل کنید. رطوبت را با غبارپاشی افزایش دهید.

رشد متوقف است و  برگ‌های پائینی می‌ریزند: هوا خیلی سرد است، گیاه را به محل گرم‌تری منتقل کنید.

نحوه نصب قیم:

قیم را داخل گلدان قرار دهید و با نخ نرم مثل نخ کاموا ساقه را به قیم متصل کنید، توجه کنید که گره باید در تماس با قیم باشد نه ساقه، حد فاصل بین ساقه و نخ یک قطعه کوچک لاستیک قرار دهید.

درخت قدبلند آپارتمان‌ها! همیشه سبز با برگ‌هایی شبیه ویولون؛ به همین دلیل به گیاه برگ ویولونی و نیز انجیر ربابی شناخته می‌شود. بومی غرب قاره آفریقا است و می تواند به بیش از 15 متر ارتفاع برسد. این درخت در مناطق بومی خود میوه هم می‌دهد، با این وجود اگر مهمان آپارتمان شماست، می‌توانید از آن انتظار رشد تا 3 متر را داشته باشید.

برگ ها بسیار بزرگ با پهنی 40-25 سانتیمتر، ضخیم با انتهایی پهن‌تر، سر فرو رفته و تعدادی رگبرگ شانه‌ای محکم و به رنگ سبز تیره هستند.

نیازمندی:
خاک: در بیشتر خاک‌ها به خوبی رشد می‌کند ولی زهکش خاک باید خوب باشد.

ریشه‌های این گیاه به سرعت رشد می کند و باید هر ساله گلدان را تا زمانی که ممکن است تعویض کرد. پس از آن هر ساله حدود 8 سانتیمتر خاک رویی را به آرامی با خاک تازه عوض کنید. می‌توان در فصل رشد با کودی رقیق گیاه را تغذیه مصنوعی کرد.

آبیاری: خاک گلدان همواره مرطوب باشد. آبیاری زیاد باعث ریزش برگ‌ها می‌شود.

رطوبت حداقل 40 درصد باعث سالم ماندن برگ‌ها می‌شود.

نور: نور زیاد و غیر مستقیم ایده‌آل آن است. هر چه گیاه به نور نزدیک‌تر باشد برگ‌ها شفاف‌تر و سالم‌تر می‌ماند.

دما: کاهش هوا به زیر دمای 2 درجه باعث خشک شدن گیاه می‌شود. دمای ایده‌آل برای رشد آن 27-21 درجه است.

تکثیر:
از طریق قلمه هوایی یا قلمه چوبی می توان آن را تکثیر کرد.