Posts in category: گیاهان

انجیر چسب یک گیاه بالارونده از آسیای شرقی است. دمای بین 13 تا 14 درجه ایده‌آل آن است و باید از نور مستقیم آفتاب محافظت شود، بنابراین اگر شرایط نگهداری آن را دارید در این مطلب با ما همراه باشید.

برگ‌های قلب شکل گیاه انجیر چسب تقریبا تا ۳ سانتی‌‌متر رشد می‌‌کند و یک ریسه‌ چوبی مانند شاخه نیز دارند. شما این گیاه را می‌‌توانید در یگ گلدان با اندازه‌ متوسط، سبدهای آویز و یا محفظه‌های بزرگ‌‌تری که برگ‌‌ها بتوانند از دو طرف آن آویزان شوند، نگهداری کنید. اگر می‌خواهید خلاقیت بیشتری به خرج دهید می‌توانید یک چوب‌ خزدار در وسط گلدان بکارید تا گیاه از آن بالا برود.

مراقبت: نگهاداری از گیاه انجیر چسب، آسان است و معمولا اتفاقی نمی‌تواند جلوی رشد این گیاه را بگیرد. اما این گیاه احتیاج به هرس شدن دارد تا به اندازه‌ دلخواه شما باقی بماند. خبر خوب این است که می‌توانید این گیاه را هر چقدر که دوست دارید هرس کنید. بهترین زمان هرس کردن گیاه فصل بهار است. به طور کلی هیچ سقفی برای رشد طولی آن وجود ندارد، اما فقط نزدیک ده سانتی‌متر در ارتفاع قد می‌کشد. نکته مهم درباره این گیاه که نباید فراموش کنید این است که برای سگ‌ ها و گربه‌ ها سمی می‌باشد.

دما: این گیاه در دمای بین ۱۳ تا ۲۴ درجه‌ی سانتی‌گراد (۵۵ تا ۷۵ درجه‌ فارنهایت) بهترین رشد را دارد. هر چد در دماهای پایین‌تر و بالاتر نیز زنده می‌ ماند.

نور: این گیاه را می‌ بایست از نور مستقیم خورشید حفظ کرد و فقط فضای روشنی را برای آن فراهم نمود. این گیاه همچنین در شرایط کم‌ نوری هم تحمل خوبی دارد.

آبیاری: در بهار و تابستان آن‌ قدر در گلدان آب‌ بریزید تا از زیر گلدان نشت کند و خاک را همیشه مرطوب نگه دارید، سپس سینی زیر گلدان را بردارید تا باعث پوسیدگی ریشه‌ گیاه نگردد. در طول زمستان آبیاری را کمتر کرده و خاک را از آب اشباع نکنید.

خاک: یک خاک خوب با هوادهی خوب به ریشه‌ گیاه کافی می‌باشد.

تعویض گلدان: گیاه انجیر چسب علاقه‌ای به تعویض گلدان ندارد. اگرچه مایل است ریشه‌ هایش را به اندازه‌ برگ‌ هایش گسترش دهد، پس بهتر است هر دو سال یک‌بار گلدانش را عوض کرده و ریشه‌های فرعی که از ریشه‌ اصلی بیرون زده است را ببرید، البته اگر از گلدان بزرگ‌‌تری استفاده می‌‌کنید نیازی به هرس کردن ریشه‌‌ها نیست. هرس کردن ریشه باید در طول بهار و بعد از هرس کردن گیاه انجام شود.

کوددهی: از یک کود مایع رقیق ماهی یک بار در طول بهار و تابستان استفاده کنید.

رطوبت: رطوبت معمول اتاق کافی است.

تکثیر: گیاه انجیر چسب از طریق قلمه گرفتن به سادگی تکثیر می‌‌شود. فقط کافی است قلمه را در گلدانی بکارید.

از معروف‌ترین گل‌ها در باغچه‌های ایرانی، بنفشه است و این گل حسابی به چشم ما ایرانی‌ها آشناست. اواخر زمستان، بسیاری از مردم صندوق صندوق بنفشه به خانه می‌برند تا در باغچه‌ها بکارند و سال را رنگی‌تر شروع کنند.

بنفشه به طور طبیعی درشمال ایران می‌روید، ولی با توجه به این که امروزه به عنوان یک گل زینتی درباغچه‌ها کاشته می‌شود، می‌توان آن را دراکثر نقاط ایران مشاهده نمود. به بنفشه همچنین گل زیر برف می گویند.زیرا آن را در زمستان نیز می کارند.

گلدهی بنفشه معمولا از اواخر زمستان یا اوایل بهار شروع می‌شود. نوعی از آن که به بنفشه چهارفصل مشهور است در تمام سال گل می‌دهد ولی گل‌ریزان( اوج گلدهی) آن در بهار و پاییز است.
نگهداری:

تمام انواع بنفشه‌ها در کل به سرما مقاومند، بنابراین بر حسب شرایط آب و هوایی در طول پاییز، زمستان یا بهار کشت می‌شوند.

گل بنفشه آفتاب دوست است ولی چند ساعت سایه را به خوبی تحمل می کند. بنفشه‌هایی که در سایه کشت می شوند گل‌های ریزی تولید می کنند. با گرم شدن هوا گلدهی بنفشه کم و اندازه گل کوچک می شود. اگر هوا کمی خنک باشد یا اینکه مقداری سایه باشد عمر گل بیشتر است ولی کیفیت آن به خوبی محل آفتاب نخواهد بود. از لحاظ خاک، تمام گونه‌های بنفشه برای گلدهی مطلوب خاک مرطوب و غنی از کود حیوانی، با زه کشی کافی نیاز دارند.

این گیاه نیازمند خاک مرطوب و با قابلیت تخلخل بالا (زهکش مناسب) و PH بین 5.5 تا 7.5 است.

گل بنفشه به آبیاری منظم نیاز دارد ولی آبیار بیش از حد به طوری که از گلدان سرریز شود بسیار مضر می‌باشد.

آفات:

یکی از آفات گل بنفشه، شته‌ها می‌باشند که می توان با اسپری آب و صابون رقیق (2 اونس در هر گالن) و یا حشره‌کش‌ها آنها را دفع نمود.

عارضه دیگر این گیاه لکه برگ می‌باشد که یک عفونت قارچی است. علائم این بیماری شامل لکه‌های سیاه در لبه‌های برگ به دنبال پوشش سفید رنگ بر روی برگ‌ها می‌باشد.
پوسیدگی ساقه، نیز به عنوان بیماری بنفشه سه رنگ شناخته می‌شود که از طریق قارچ و از راه خاک و کود حیوانی منتقل می‌شود و ممکن است منجر به از بین رفتن شاخ و برگ شده و رنگ گل کمرنگ شود و همچنین موجب چروک شدن زودرس شود.

تکثیر:

تکثیر گل بنفشه بسته به گونه از طریق بذر، قلمه، تقسیم ریشه و جدا کردن ساقه‌های دستک مانند(Stolon) افزایش می‌یابد. بذر آن را در مرداد در شاسی کاشته و سپس نشاء‌ها را به زمین اصلی منتقل می کنند. بذر را به صورت دست پاش می کارند و با مقداری خاک نرم یا کود دامی پوسیده می پوشانند. چون گیاهان جوان به آفتاب سوختگی حساس هستند در مکان‌های گرم تا زمان سبز شدن و استقرار گیاه، سایبان ایجاد می کنند. از آنجا که بنفشه سه رنگ به مرگ گیاهچه خیلی حساس است بستر کاشت و کود مورد استفاده نباید آلوده باشد. نشاء‌ها در پاییز به زمین اصلی منتقل شده و به فاصله حدود 20 سانتی متر کشت می شوند و در زمستان در زیر برف می مانند. گاهی در خزانه دوم کشت شده و پس از سپری شدن زمستان در فرصت مناسب به زمین اصلی منتقل می شود.

هرچه نشاء‌ها زودتر منتقل شوند گل‌های درشت و بیشتری تولید می کنند. گرده افشانی این گیاه به صورت بسته گل است. بذر آن به سرعت زیبایی خود را از دست می دهد و لازم است هرسال بذر جدید تهیه شود. در شرایطی که در اثر سرما زمین یخ بزند، باید در طول زمستان روی زمین پوشانده شود و یا اینکه در اول اسفند وقتی زمین خشک شد کاشته شود. بخش هوایی گیاه به سرما مقاوم است ولی در اثر یخ زدن به ریشه ممکن است آسیب برسد.

یکی از گیاهانی که از اواخر زمستان گل‌دهی را آغاز می‌کند و بوی بهار را به خانه شما می‌آورد، زنبق است. می‌توانید شما هم آن را در منزل خود در گلدان، باغچه یا دیوار سبز خود داشته باشید و از آن لذت ببرید.

گیاه زنبق، از خانواده زنبق‌ها است و اکثر پیازهای آن قد بلند هستند و برای کاشت در گلدان مناسب نیستند، اما با این حال، چند واریته اصلاح شده پا کوتاه در دست است. پیازهای آن باید در اوایل پاییز کاشته شوند. این پیازها در اواخر زمستان تا وسط بهار گلدهی دارند.

در هر گلدان ۱۲ سانتی‌متری ۵-۶ پیاز کشت کنید و روی آنها را با خاک مخصوص پیاز بپوشانید. بر عکس سایر پیازها، زنبق احتیاج به گذراندن دوره تاریکی ندارد. سرما و نور از نیازهای آن است، در اول رشد مکان نیم‌سایه را بهتر می‌پسندد اما هنگامی که دوران گلدهی شروع می‌شود نیاز شدید به نور دارد. دقت کنید تغذیه خارج از اندازه پیاز را وادار به تولید پیازچه کرده و از گل دادن باز می ماند.

نیازهای گل زنبق:

نور: در هنگام رشد علفی و سبزینه‌ای نور نسبی و در دوران گلدهی به نور کامل نیاز دارد، این گیاه نور مستقیم آفتاب را نمی پسندد.

دما: در رشد علفی هوای خنک ۴ الی ۷ درجه و در دوران گلدهی هوای گرم تر حدود ۱۳ الی ۱۶ درجه برای آن مناسب است

آبیاری: پس از کاشت، گلدان را آبیاری کنید، سپس برنامه آبیاری را برای مرطوب نگهداشتن خاک، هفتگی انجام دهید. در دوران گلدهی ۲ الی ۳ بار در هفته کافی است.

رطوبت: نیاز به غبار پاشی نداشته و هوای خنک و خشک را دوست دارد.

تغذیه: اگر پیاز را برای کاشت در باغ در سال آینده می خواهید هر ۱۰ روز یک بار با کودهای محلول مخصوص گیاهان خانگی یا باغی تغذیه کنید. شروع تغذیه با تکیل اولین غنچه و پایان آن زرد و خشک شدن برگ ها است.

خاک: خاک لومی، کمپوست گلدان و یا فیبر مخصوص کاشت پیاز.

کاشت: پیازها را در عمق ۷ الی  ۱۰ سانتیمتری و به فاصله ۱۰ الی ۱۵ سانتیمتر از یکدیگر کشت کنید این پیازها را باید در خاکی مخلوط از دو سوم خاک کشاورزی سیاه و سبک و یک سوم کمپوست و ماسه کشت شوند. تا دو سال می توانید پیازها را در خاک نگه دارید.

گل لاله؛ زیبا، اسطوره‌ای، لطیف و همه‌پسند. این گل بهار را به خانه شما می‌آورد و چشمانتان را در آستانه تغییر سال، از لطافت و زیبایی پر می‌کند.

اگر شما هم از طرفدران این گل خاص و رویایی هستید، در ادامه نحوه کاشت و نگهدای این گل در گلدان و زمین را مطالعه کنید.

ابتدا نحوه کاشت در گلدان را مورد بررسی قرار می دهیم:

توجه داشته باشید که سایز لاله برای کاشت در گلدان 11 به بالا می باشد. منظور از سایز همان طول محیط دور پیازه لاله بر مبنای سانتی متر است.

هر پیاز داخل یک گلدان شماره 12 کاشت می شود(شماره گلدان بر اساس طول قطر دهانه هر گلدان بر مبنای سانتی متر محاسبه می گردد). بدیهی است در گلدان‌های بزرگتر یا فلاور باکس‌ها تعداد بیشتری از پیاز را می‌توان کاشت که در این صورت فاصله طولی هر پیاز از پیاز دیگر باید بیشتر از 10 سانتی متر باشد .خاک مناسب برای کاشت گلدانی هم مخلوطی از خاک باغچه 50% + ماسه بادی 25% + خاک برگ پوسیده 25% است پس از کاشت پیاز که باید در ماه‌های آبان و آذر انجام شود یک‌بار آبیاری کنید و گلدان را در محیط باز قرار دهید. متناسب با خشکی آب و هوا تا قبل از بارش‌های زمستانه هفته‌ای یک بار آبیاری شود. قبل از شروع فصل زمستان، روی گلدان‌ها را با ماسه تا 10 سانتی‌متر پوشش می‌دهیم. گلدان توسط نزولات آسمانی آبیاری می‌شود و میگذاریم تا اواسط اسفند در محیط بیرون و در زیر ماسه باقی بماند. در اوایل اسفند ماه گلدان را از زیر ماسه بیرون می‌آوریم و شروع به آبیاری می کنیم( هفته‌ای 2 مرتبه) اگر این نیاز آبی توسط نزولات جوی تامین شد که هیچ وگرنه به صورت دستی آبیاری می‌نمائیم .

در اواسط اسفند گلدان را به محیط منزل می‌آوریم و به آبیاری هفته‌ای 2 مرتبه ادامه می‌دهیم تا گلدان ما در عید به گل بنشیند. پس از آن توصیه می‌گردد گلدان را در محیط خنک و به‌دور از نور آفتاب نگهداری شود تا طول عمر گل لاله افزایش یابد( طول عمر گل لاله با توجه به شرایط محیطی و نوع واریته از 10 تا 30 روز می باشد و عمل گلدهی با توجه به نوع واریته از اسفند تا اردیبهشت صورت می گیرد. پس از گلدهی به آبیاری هر هفته 1 مرتبه ادامه می‌دهیم تا ساقه و برگ گل کاملا زرد و خشک گردد. این امر معمولا در اواخر تیر ماه صورت می گیرد. پس از آنکه از گل لاله چیزی باقی نماند و کاملا زرد و خشک شد آن را از گلدان در آورده و در صورتی که پیاز مادر تولید مثل کرده بود، بچه آنرا از پیاز مادر جدا می‌کنیم و آن را با آب سرد شستشو می‌دهیم. پیاز شسته شده را در محیطی باز و به‌دور از نور مستقیم خورشید کاملا خشک می‌کنیم. این امر به 2 تا 3 روز وقت نیاز دارد. پیازهای خشک شده را داخل یک جعبه چوبی قرار می دهیم، به‌طوری که وزن هر جعبه بیشتر از 1 کیلو نشود .جعبه ها را در محیطی تاریک، خشک و خنک و بدون رطوبت تا زمان کاشت نگهداری می کنیم.

در کاشت گلدانی احتمال اینکه پیاز مادر ضعیف شود وجود دارد که این امر با کوچکتر شدن سایز پیاز نمایانگر است، بنابراین آن پیاز از شرایط کاشت در گلدان خارج می‌شود و برای گلدهی حتما باید در بستر زمین کشت شود .

کاشت در بستر زمین :

زمان کاشت اواخر مهر، آبان و آذر می‌باشد .

پیازها را با توجه به گرمای تابستانی منطقه زیر کشت در اعماق 10 الی 30 سانتی متر کشت می‌کنند. هرچه تابستان گرم‌تر باشد عمق بیشتر شود.

فاصله طولی هر پیاز با پیاز دیگر 10 سانتی‌متر به بالا می‌باشد. در زمان کاشت سعی گردد تا بستری انتخاب شود که در فصل گلدهی یعنی فروردین و اردیبهشت، سایه بیشتری داشته باشد این امر باعث افزایش طول عمر دوران گلدهی گیاه می شود .

پس از کشت هفته ای 1 بار آبیاری شود تا بارش‌های پائیزی و زمستانی به صورت خودکار بستر را آبیاری نمایند .در طول فصل زمستان پیازها در داخل زمین می‌باشند که در اوایل اسفند ماه به بعد شروع به جوانه‌زنی می‌کنند .در صورتی که نزولات جوی قطع گردیده بود، بستر زمین را هفته‌ای 2 مرتبه آبیاری نمائید. این عمل را تا زمان گلدهی انجام دهید .

آبیاری در زمان گلدهی و پس از آن هفته‌ای 1 مرتبه صورت گیرد( غرق‌آبی یا قطره‌ای بهتر از روش بارانی و اسپرینگلر است ) تا اینکه ساقه و برگ کاملا زرد و خشک گردند .

پس از آنکه از گل لاله چیزی باقی نماند و ساقه آن کاملا زرد و خشک شد در مناطق مرطوب که بستر خاک در معرض رطوبت زیاد و آبیاری قرار می‌گیرد لاله ها را از بستر خاک درمی آوریم. در مناطق خشک و نیمه‌خشک می توان عمل خارج‌سازی پیاز از خاک را از زمان زرد و خشک شدن ساقه گل لاله تا اواخر تیرماه انجام داد.

در صورتی که پیاز مادر تولید مثل کرده بود، بچه آن را از پیاز مادر جدا می‌کنیم و آن را با آب سرد شستشو می‌دهیم. پیاز شسته شده را در محیطی باز و به‌دور از نور مستقیم خورشید کاملا خشک می کنیم. این امر به 2 تا 3 روز وقت نیاز دارد.

پیازهای خشک شده را داخل یک جعبه چوبی قرار می‌دهیم، به‌طوری که وزن هر جعبه بیشتر از 1 کیلو نشود .

جعبه ها را در محیطی تاریک، خشک و خنک و بدون رطوبت تا زمان کاشت نگهداری می‌کنیم.

در فصل کشت پیازهای مادر به صورت جداگانه و بچه پیازها نیز به صورت جداگانه کشت شوند. بچه پیاز برای گل‌دهی نیاز به 2 سال زندگی دارد تا به سایز 10 و بالاتر برسد تا بتواند عمل گلدهی را انجام دهد.

تذکر : هر گز اقدام به تهیه پیاز لاله فاقد گلدان در فصول زمستان و بهار نکنید، زیرا فصل کاشت پیاز لاله پائیز و زمان نگهداری آن تابستان می باشد .

گل استکانی با گل‌هایی شبیه به استکان، انواع مختلفی دارد‌. از نوع رونده آن گرفته تا گونه گلدانی‌اش‌. در این گفتار می‌خواهیم درباره گونه کامپانولا صحبت کنیم‌ که می‌توانید آن را در گلدان آویزی بکارید و در آشپزخانه یا تراس از آن لذت ببرید.

جنس کامپانولا شامل ۳۰۰ گونه مقاوم و نیمه‌مقاوم گیاهان یکساله، دوساله و چندساله علفی و درختچه مانند است‌.  رقم ایزوفیلا گیاهی چندساله و پاکوتاه است و ارتفاع آن به بیش از ۳۰ سانتیمتر نیز می رسد‌.

گل‌های این گیاه شبیه به ستاره و یا به شکل یک استکان کوچک و زنگوله‌ای با عرض ۳ سانتیمتر هستند و ظهور آنها در اواخر تابستان و به تعداد زیاد است‌.  گل‌ها منفردند و به‌صورت مجتمع یا خوشه‌ای روی ساقه قرار می‌گیرند و گاهی متمایل به سمت پایین هستند‌.  واریته آلبا دارای گل‌های سفید رنگ و واریته سیزوفیلد دارای گل‌هایی به رنگ آبی می باشند‌.  برگ‌های این گیاه ساده و اغلب باریک و کشیده هستند‌.

نگهداری

بوته‌های این گیاه به تغییرات دمایی زیاد سازگار هستند اما برای ادامه گلدهی به محیطی خنک نیاز دارند‌. در دمای بیش از ۱۸ درجه سانتی‌گراد گلدان‌ها را باید در لایه‌ای از شن مرطوب قرار داد‌. در طول دوره زمستان(در دمای ۵ الی ۱۰ درجه سانتیگراد) گیاه به استراحت زمستانه می‌پردازد‌.

نور: این گیاه به نور فراوان به صورت مستقیم و یا پراکنده نیاز دارد‌. گل استکانی گیاهی روزبلند بوده و برای گلدهی نیاز به طول روز بلند دارد ودر طول روز کوتاه گل نمی‌دهد مگر اینکه نور اضافی برای آن تامین شود‌.  این نور اضافه می‌تواند در شرایط گلخانه و توسط لامپ‌های مختلف تامین شود‌.

آبیاری: نیاز آبی این گیاه در حد متوسط می‌باشد‌. خاک این گیاه بایستی در طول دوره فصل رشد مرطوب نگه داشته شود و محیط اطراف ریشه مرطوب بماند‌.  در دوره رکود گیاه آبیاری به تدریج صورت می‌گیرد‌.

خاک: خاک گلدان شامل خاک آلی، پیت و ماسه به نسبت‌های مساوی می‌باشد‌.  تعویض گلدان در فصل بهار انجام می‌شود‌.

کوددهی: تغذیه گیاه در هر دو هفته یک بار از ماه بهار تا اواخر دوره گلدهی توسط کود مایع صورت می‌گیرد‌.  از کود NPK برای آن می‌توان استفاده کرد‌.  برای گلدهی باید نیتروژن را ده درصد کم کرد‌.

آفات و بیماری‌ها: گیاه استکانی خیلی حساس به آفات و بیماری‌ها نیست ولی در شرایط رطوبت زیاد بایستی بوته‌ها از خسارت ناشی از کپک خاکستری دور نگه داشته شوند‌.

تکثیر: در بهار از طریق بذر می‌توان آن را تکثیر کرد‌. این گیاه بهارگل بوده لذا بذر آن بهتر است اواخر بهمن یا اوایل اسفند کاشته شود‌. بذر این گل به دلیل ریز بودن باید سطحی کاشته شود‌. بعد از حدود یک ماه نشاهای ۴ تا ۶ برگی منتقل شده و در شرایط مناسب رشد می کنند‌.  جهت ازدیاد بوته از طریق قلمه ساقه با ۳ تا ۴ جفت برگ، در اواخر تابستان در دمای ۱۲ الی ۱۶ درجه سانتی‌گراد و در بهار در دمای ۱۰ الی ۱۳ درجه سانتی‌گراد اقدام می‌شود‌. پایه قلمه‌ها جهت تسهیل ریشه‌زایی، در درون گلدانی با مخلوطی از خاک پیت و ماسه به نسبت مساوی قرار داده می‌شود‌. سطح روی گلدان را باید توسط پوشش پلاستیکی پوشانده و در مکانی با نور فیلتر شده قرار داد‌. پس از حدود سه هفته، زمانی که قلمه‌ها ریشه‌دار شدند، بوته‌ها به گلدان‌های متوسط انتقال داده می‌شوند‌.

یک گیاه بالارونده زمستانی که از اواسط آذرماه تا اواخر اسفند، گل‌های سفید زنگوله‌ مانند با بویی شبیه لیمو تولید می‌کند و این به آن معناست که شما در زمستان هم گیاهی سبز همراه با گل‌های بسیار روی دیوار سبز آپارتمانتان دارید.

کلماتیس « Jingle Bells» یک گونه عالی از خانواده گیاهان بالا رونده و همیشه سبز «Clematis cirrhosa» می‌باشد.  گونه دیگر ازین خانواده کلماتیس Freckles است که دارای گل‌هایی خرمایی رنگ و ابلق می‌باشد.

کلماتیس‌ها در شکل، اندازه ورنگ گل، فصل شکوفایی گل‌ها، ارتفاع و پهنای تاج، متنوع و گوناگون هستند. قطرگل‌های اغلب نمونه‌های دورگه، ۱۰ الی ۲۵ سانتی‌متر بوده و به تعداد فراوان، مثلاً حدود ۱۰۰ عدد طی یک فصل بر روی گیاه شکوفا می‌شوند و بیشتر نمونه‌های معمولی و غیر دورگه، گل‌هایی به قطر ۲ الی ۸ سانتیمتر و با شکل‌هایی متنوع و متفاوت دارند.

کلماتیس‌ها بر اساس اندازه گل به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند. یک نوع از آن، کلماتیس‌های گل درشت(Large-Flowered Clematis) هستند که خود بر اساس فصل گلدهی به دو گروه تقسیم شده‌اند:

الف- زود گل‌دهنده (Early Flowering) که اکثراً از اوایل بهار الی اوایل تابستان، بر روی شاخه‌های حاصل از رشد سال قبل (شاخه‌های یک ساله)گلدهی دارند، همانند C. montanaوC. alpina،

ب- دیر گل‌دهنده(Late Flowering) که گلهای آنان، اواسط تابستان تا اوایل پائیز، بر روی شاخه‌های حاصل از رشد فصل شکوفا می‌شوند، همانند. C. integrifoli

کلماتیس‌های گل ریز(Small-Flowered Clematis) نوع دیگری از کلماتیس‌ها هستند.

این نوع کلماتیس‌ها نیز، بر اساس زمان گلدهی به دو گروه تقسیم می‌شوند:

الف- زود گل‌دهنده(Early Flowering) که گل‌هایشان اواسط زمستان شکوفا می‌شوند. از این گروه می‌توان به کلماتیس‌های همیشه سبز همانندC. armandii,C. cirrhosa و دورگه‌های آنان اشاره نمود.

ب- دیر گل‌دهنده (Late flowering) که اعضاء این گروه نیز، بر اساس زمان گل‌دهی به سه گروه تقسیم می‌شوند:

۱-اواسط تابستان به بعد، همانند C. viticella و دورگه‌های آن

۲-اواسط تابستان تا اوایل پائیز، همانند C. tangutica و دو رگه‌های آن

۳-اواخر تابستان به بعد، همانند C. texensis و دو رگه‌های آن

اکثر گله‌ای کلماتیس دارای بو می‌باشند اما هیچ یک از گونه‌های آن به شدت عطرآگین نیستند. با اینکه رایحۀ این گل‌ها زیاد قوی نیست اما حجم بالای گل‌های موجود بر روی گیاه باعث ایجاد فضایی آکنده از عطر و بو در محیط می‌شوند.

خاک و کود کلماتیس:

کلماتیس‌ها در خاک معمولی باغ و باغچه رشد می‌کنند اما باید در نظر داشت که این گیاه به خاکی اندکی قلیایی نیاز دارد. اگر از خاک باغچه استفاده می‌کنید می‌توانید با افزودن کمی گچ آن را قلیایی کنید. در سال‌های اولیه رشد کلماتیس، بخصوص اگر در هنگام کاشت، خاک به خوبی آماده شده باشد، احتیاج چندانی به مصرف کود نیست. اما ممکن است بعد از گذشت چند سال شاهد کاهش رشد گیاه و بخصوص کم شدن میزان گلدهی آن‌ها شویم. دلیل این امر این است که در طول این سال‌ها گیاه مواد غذایی موجود در خاک و در اطراف ریشه‌ خود را استفاده کرده است.

تعداد دفعات کوددهی بستگی به وضعیت خاک و گیاه دارد. اگر خاک بستر کاشت گیاه به خوبی تهیه شده باشد و هنگام کاشت از کودهای دیر تجزیه شونده و یا کمپوست استفاده شود در اولین بهار احتیاجی به کود نخواهد بود.کودهایی با نسبت ۲۰:۲۰:۲۰ و به میزان ۲۲۵ گرم برای هر گیاه کلمانتیس توصیه می‌شود. برای کمک به گلدهی می‌توان هر دو یا سه هفته یک بار از کود فسفر به تنهایی استفاده کرد. اگر همراه با فسفر به اندازه نوک قاشق چایخوری از کود آهن نیز استفاده کنید شاهد تیره شدن رنگ سبز برگ‌ها و تغذیه بهتر گیاه خواهید شد.

آبیاری کلماتیس:

دفعات آبیاری با توجه به آب و هوای محل کاشت، فصل سال، بافت خاک و میزان نیاز رطوبتی گیاه تعیین می‌شود. گرچه اکثر کلماتیس‌ها می‌توانند گرمای هوا را تا حد زیادی تحمل نمایند، اما در برابر خشکی خاک و کم آبی طولانی مدت، دوام نمی‌آورند.

با اینکه کلماتیس‌ها خواهان خاک‌های مرطوب هستند، اما در خاک‌های بسیار مرطوب و خیس بعد از مدتی دچار مشکل پوسیدگی ریشه می‌شوند. بنابراین کلماتیس‌ها را در خاکی بکارید که از زهکش خوبی برخوردار باشد و آب را در خود نگه ندارد.

نور مورد نیاز کلماتیس:

حداقل نیاز کلماتیس به نور مستقیم آفتاب ۶ ساعت در روز است و تمام انواع کلماتیس‌ها آفتاب صبح را ترجیح می‌دهند. در مناطق بسیار گرم بهتر است که در زیر سایه قرار بگیرند.

تکثیر کالماتیس:

گلدانی را که قطر دهانه آن حداقل حدود ۱۰ سانتی‌متر است را انتخاب کنید. گلدان باید حتما دارای زهکش باشد. می‌توانید منافذ زیر گلدان را با چند تکه سنگ کوچک جهت زهکش بهتر بپوشانید. گلدان را با خاکی شامل ۵۰ درصد خاک برگ و ۵۰ درصد پیت ماس و مقدار کمی شن ریز، پر کنید. توجه داشته باشید خاک و محیط کاشت استریل باشند. برای هر گلدان ۱۰ تا ۱۲ عدد بذر را روی سطح مخلوط پخش کنید و سپس روی آن‌ها را به اندازه نیم سانتی‌متر با استفاده از همین مخلوط بپوشانید و با کف دست بر روی آن کمی فشار وارد کنید. بعد از آنکه گلدان را آبیاری کردید می‌توانید روی سطح آن را با ماسه و یا پرلیت بپوشانید. در دوران جوانه‌زنی رطوبت مورد نیاز بذرها را به طور منظم تامین کنید. برای نگهداری رطوبت اطراف بذرها می‌توانید گلدان را داخل کیسه‌ پلاستیکی قرار داده و درب آن را ببندید. به محض مشاهده اولین جوانه‌ها گلدان را به مکانی پر نور ولی بدور از نور مستقیم آفتاب منتقل کنید. درب کیسه پلاستیکی را باز کنید تا هوا جریان پیدا کند.

بیماری قارچی در گیاه کلماتیس‌:

یکی از مشکلاتی که ممکن است گیاه کلماتیس شما دچارش شود فعالیت قارچ‌ها است. در صورت مشاهده هر گونه آلودگی قارچی باید سریعا با آن مبارزه کرد. ایجاد تهویه هوا و پاکیزه نگه داشتن محیط نگهداری گلدان‌های حاوی گیاه درصد خطر آلودگی گیاهان به قارچ‌ها کاهش پیدا می‌کند، اما کاملا آن را از بین نمی‌برد بنابراین گاهی مصرف سموم قارچ‌کش ضروری است. برای نتیجه‌گیری بهتر از دو نوع سم قارچ‌کش سیستماتیک استفاده کنید. در صورت مشاهده اولین علائم فعالیت قارچ‌ها در ۲۴ ساعت اول، ابتدا یکی از دو نوع سم سیستماتیک را به‌کار برید. یک یا دو روز صبر کنید و سپس در صورت نیاز با نوع دوم از سم سیستماتیک که تهیه کرده‌اید گیاهان را سمپاشی کنید. برای تقویت گیاه در طی مدت زمانی که علیه قارچ‌ها مبارزه می‌کنید، استفاده از کودهای مایع پیشنهاد می‌شود تا قدرت رشد تازه بیابند. در صورتی که گیاه ضعیف است غلظت سموم را نصف آنچه که برای گیاهان معمولی بکار می‌برید مصرف کنید.

گل سیسوس از جمله گیاهان بالارونده و علفی از خانواده انگورسانان و بومی استرالیا است. از آن می‌توانید هم در آپارتمان بهره ببرید و هم در سایبان‌ها و آلاچیق‌ها. این گیاه در برابر سایه مقاوم و در مجموع کم توقع است و افراد مبتدی می‌توانند با خیال راحت آن را به خانه ببرند.

از نکات مهم درباره این گیاه آن است که در گلدان احتیاج به قیم دارد. برای جلوگیری از رشد طولی و دراز شدن ساقه‌ها هم حذف گهگاه‌جوانه‌های انتهایی لازم است. برگ‌ها بزرگ و دندانه‌دار، سبز روشن و محکم و انبوه است. معمولا در سبدهای آویزان از این گیاه استفاده می‌کنند و فاقد گل و میوه است.

نیازها:

نور: به نور نزدیک پنجره احتیاج دارد، ولی از تابش مستقیم ‌آفتاب بیزار است.

دما :در زمستان درجه حرارت ۱۵ و در تابستان در ۲۰ درجه سانتی‌گراد نگهداری کنید، اگر درجه حرارت بالاتر از ۲۰ باشد غبارپاشی ضروری است.

آبیاری:  بین دو آبیاری اجازه دهید سطح خاک خشک شود.

رطوبت: در صورتی که درجه حرارت در تابستان بالای ۲۰ درجه است، غبارپاشی روزانه و گرنه هفته‌ای یک‌بار کافی است.

تغذیه: از کودهای مایع یا جامد محلول در آب مخصوص گل‌های زینتی هر دو هفته یکبار طبق دستور استفاده کنید.

خاک مناسب: بهترین خاک همان خاک کمپوست می باشد.

تعویض گلدان: هنگامی که گیاه جوان و در حال رشد است هر دو سال یکبار گلدان را تعویض کنید و زمانی که دیدید ریشه از زیر گلدان بیرون زده باید اقدام به تعویض گلدان بکنید وگرنه برگ‌ها به مرور زرد شده و رشد گل متوقف می شود.

تمیز نمودن برگ‌ها: غبارپاشی برای تمیز نگهداشتن گیاه کافی است. در صورت نیاز می‌توانید هر ۲ ماه یکبار از مواد براق کننده شیمیایی استفاده کنید، توجه کنید که استفاده مداوم از ان برای گیاه ضرر دارد.

تکثیر: گرفتن قلمه چوب در تابستان(قلمه بین چوبی و علفی باشد). قلمه ها را در دمای ۲۱ تا ۲۷ درحه ریشه‌دار کنید.

عوارض و درمان:

رشد گیاه کند شده و برگ‌ها رنگ پریده هستند: گیاه از کمبود عناصر غذایی رنج می‌برد، هر دو هفته یکبار طبق دستور تغذیه مصنوعی کنید.

فاصله بین برگ‌ها زیاد و رشد گیاه کند شده است :نور کافی نیست، گلدان را به محل روشن‌تری منتقل کنید ولی مواظب اشعه مستقیم آفتاب باشید.

لکه‌های قهوه‌ای روی برگ‌ها مشاهده می‌شود: آبیاری بیش از اندازه صورت گرفته است، اجازه دهید سطح خاک در فاصله بین دو آبیاری خشک شود، آبیاری را تنظیم کنید.

برگ‌ها سست شده و در نهایت می‌ریزند: هوا سرد و خشک است، گیاه را به محل گرم‌تر منتقل نموده و آبیاری کنید.

رنگ برگ‌ها زرد می‌شوند و تار عنکبوتی پشت برگ‌ها وجود دارند: کنه قرمز ریز عامل آن است، گیاه به سم خیلی حساس است، با پنبه آغشته به سم پشت برگ‌ها مالیده، غبارپاشی در کاهش افت موثر است.

برگ‌ها بد شکل و چسبناک هستند و حشرات سبز رنگی روی آنها مشاهده می‌شود: با سم حشره کش نفوذی گیاه را هر هفته یکبار سمپاشی کنید تا عارضه بر طرف شود.

برگ‌ها نازک و چروک خورده‌اند و سقوط می‌کنند: درجه حرارت خیلی بالا است، گیاه را به محل خنک‌تری با جریان ملایم هوا منتقل کنید. رطوبت را با غبارپاشی افزایش دهید.

رشد متوقف است و  برگ‌های پائینی می‌ریزند: هوا خیلی سرد است، گیاه را به محل گرم‌تری منتقل کنید.

نحوه نصب قیم:

قیم را داخل گلدان قرار دهید و با نخ نرم مثل نخ کاموا ساقه را به قیم متصل کنید، توجه کنید که گره باید در تماس با قیم باشد نه ساقه، حد فاصل بین ساقه و نخ یک قطعه کوچک لاستیک قرار دهید.

درخت قدبلند آپارتمان‌ها! همیشه سبز با برگ‌هایی شبیه ویولون؛ به همین دلیل به گیاه برگ ویولونی و نیز انجیر ربابی شناخته می‌شود. بومی غرب قاره آفریقا است و می تواند به بیش از 15 متر ارتفاع برسد. این درخت در مناطق بومی خود میوه هم می‌دهد، با این وجود اگر مهمان آپارتمان شماست، می‌توانید از آن انتظار رشد تا 3 متر را داشته باشید.

برگ ها بسیار بزرگ با پهنی 40-25 سانتیمتر، ضخیم با انتهایی پهن‌تر، سر فرو رفته و تعدادی رگبرگ شانه‌ای محکم و به رنگ سبز تیره هستند.

نیازمندی:
خاک: در بیشتر خاک‌ها به خوبی رشد می‌کند ولی زهکش خاک باید خوب باشد.

ریشه‌های این گیاه به سرعت رشد می کند و باید هر ساله گلدان را تا زمانی که ممکن است تعویض کرد. پس از آن هر ساله حدود 8 سانتیمتر خاک رویی را به آرامی با خاک تازه عوض کنید. می‌توان در فصل رشد با کودی رقیق گیاه را تغذیه مصنوعی کرد.

آبیاری: خاک گلدان همواره مرطوب باشد. آبیاری زیاد باعث ریزش برگ‌ها می‌شود.

رطوبت حداقل 40 درصد باعث سالم ماندن برگ‌ها می‌شود.

نور: نور زیاد و غیر مستقیم ایده‌آل آن است. هر چه گیاه به نور نزدیک‌تر باشد برگ‌ها شفاف‌تر و سالم‌تر می‌ماند.

دما: کاهش هوا به زیر دمای 2 درجه باعث خشک شدن گیاه می‌شود. دمای ایده‌آل برای رشد آن 27-21 درجه است.

تکثیر:
از طریق قلمه هوایی یا قلمه چوبی می توان آن را تکثیر کرد.

گیاه موچسب یکی از بهترین گیاهان برای استفاده در دیوار سبز است. ساقه‌های فنری زیبایی دارد که می‌توانند با کمک حامی مناسب، تا حدود ۳۰ متر و یا بیشتر ارتفاع داشته باشند. می‌توانید زیبایی آن را در پاییز هنگامی که برگ‌هایش زرد و قرمز می‌شوند، تصور کنید که چگونه به دیوارهای خانه شما زیبایی خاصی می‌بخشند!

این گیاه، برگ‌هایی با دمبرگی باریک، پنجه‌ای شکل و شبیه برگ مو دارد و از طریق پیچک‌های برگی که پیچ خورده یا بالشتک‌های چسبنده به تکیه‌گاه می‌چسبد و از آن بالا می‌رود. میوه‌ها آبی متمایل به سیاه هستند، موچسب خوشه‌ای از گل‌های کوچک و غیر قابل توجه تشکیل می‌دهد که در نهایت میوه‌های کوچک آبی تیره تشکیل می‌شوند. ساقه‌ها به راحتی زمین‌های صاف یا شیبدار را می‌پوشانند و در محل تماس با خاک ریشه‌دار می‌شوند.
موچسب زینتی، که اگرچه یک پیچک نیست، اما با نام‌های پیچک بوستون، پیچک ژاپنی و پیچک انگوری نیز شناخته می‌شود

. این گونه در ایران در نواحی معتدل و معتدل سرد و به ویژه در تهران بیشتر از سایر نقاط کاشته می‌شود.

نیازهای موچسب:

نور: تابستان نیم‌سایه و زمستان نور کامل می‌خواهد.

دما: در زمستان دمای 10 درجه و تابستان درجه حرارت طبیعی اتاق را نیاز دارد. در حرارت بالا غبارپاشی نیاز دارد.

آبیاری: در تابستان 2 بار در هفته و در زمستان 10 روز یک‌بار آبیاری کنید. توجه داشته باشید که  خاک گلدان بین 2 آبیاری خشک شود. غبارپاشی را 2 بار در هفته در تابستان و در زمستان 2 هفته یک‌بار انجام دهید.

تغذیه: در فصل رشد هر 10 روز یک‌بار با کود شیمیایی مخصوص گیاهان زینتی تغذیه کنید.

خاک: لیمونی و خاک‌برگ و زهکش برای آن مناسب است.

تکثیر: موچسب از طریق بذر، ریشه‌دار کردن قلمه چوب نرم یا خشبی و یا از طریق خواباندن قابل افزایش می‌باشد.

تذکر مهم:

میوه‌های این گیاهان حاوی اگزالیک اسید بوده که برای انسان و سایر پستانداران ایجاد مسمومیت می‌کند.

آئونیوم گیاهی همیشه سبز و درواقع نوعی کاکتوس است که از نواحی شمال آفریقا مهمان ما است. بیش از ۳۵ گونه از آن تا امروز شناسایی شده است که دارای رنگ‌های مختلفی هستند: سبز، بنفش و مشکی. رنگ بعضی گونه‌ها با تغییر میزان نور و دما تغییر می‌کند. ارتفاع بعضی گونه‌های این گیاه تا یک متر هم می‌رسد. آئنیوم‌ها معمولاً در ماه‌های خنک سال مثل مهر و آبان و فروردین و اردیبهشت رشد می‌کنند.

اصول آبیاری آئونیوم:

آئونیوم به آب کمی نیاز دارد به طوری که در طی تابستان هر هفت روز یک‌بار و در طی زمستان هر ماه یک مرتبه آبیاری برای آنان کافی است. البته اگر خواهان رشد مناسب آنان در طی فصول رشد هستید بهتر است هر زمان که سطح خاک و همچنین سطوح زیرین خاک تا عمق ۲-۱ سانتیمتر خشک شده بود گیاه را آب دهید. در فصول سرد این گیاه به آب کمتری نیاز دارد. البته در این مورد در بین گیاهان آئونیوم تفاوت وجود دارد. بدین معنی که نمونه‌های کوچک اندام و بدون ساقه را گاهی باید در طی رکود و فصل سرد آبیاری کرد تا خاک خشک نشود اما نمونه‌های ساقه دار که شبیه درختچه رشد می‌کنند را می‌توان کمتر آب داد به نحوی که خاک تا حد زیادی خشک شود که البته این مسئله موجب چروکیدگی برگ‌ها و همچنین ریزش برخی از برگ‌های آن خواهد شد، اما اگر چنین عمل نشود و به آبیاری گیاه ادامه دهید، از آنجا که گیاه در حالت رکود است و آبی مصرف نمی‌کند، احتمال پوسیدگی ریشه افزایش می‌یابد.  همچنین در هنگام آبیاری اگر از آب ولرم استفاده کنید بهتر است.

دما: این گیاهان به سرما حساس هستند. البته توانایی تحمل سرما در انواع مختلف آن متفاوت است و برخی انواع حتی تا منفی 4 درجه سانتی‌گراد را می‌توانند تحمل کنند و از بین نروند اما برای اکثر نمونه‌ها گفته می‌شود که نزول دما به زیر ۵ درجه سانتی‌گراد موجب کاهش رشد این گیاه و ریزش برگ‌های آن خواهد شد. البته توجه داشته باشید که ریزش تعدادی از برگ‌های این گیاه در فصل رکود امری طبیعی و عادی است اما اگر هوا به شکل نامناسبی سرد باشد این ریزش با سرعت بیشتر و به شکل گسترده‌تری صورت می‌گیرد. اگرچه این گیاه گرما را بیش از سرما دوست دارد اما بهترین رشد آن در دمای ۲۰ الی ۲۵ درجه سانتی‌گراد انجام می‌شود و هر مقدار دمای هوا بیشتر باشد باید آبیاری آن را با دقت بیشتری انجام داد تا گیاه خشکی نکشد. گرمای بیش از اندازه هوا به همراه خشکی کشیدن گیاه منجر به رکود تابستانه این گیاه و عدم رشد آن خواهد شد. همچنین دمای زیاد به همراه اشعه‌های سوزان آفتاب از دلایل ریزش برگ‌های این گیاه هستند.

نور: در مکان‌هایی با آفتاب مستقیم و همچنین نیمه سایه رشد می‌کند. به طور کل  انواع آئونیوم که برگ‌های سبز دارند در مکان‌های نیمه سایه بهتر رشد می‌کنند و انواعی که رنگ بنفش را در برگ‌های خود دارند آفتاب مستقیم را می‌پسندند.  البته برای شرایط نور مستقیم آفتاب استثنائاتی نیز وجود دارد. بدین صورت که در روزهای گرم تابستان و بخصوص در بعد از ظهر بهتر است که این گیاهان در معرض اشعه‌های داغ و سوزان آفتاب قرار نگیرد در غیر این صورت نوک و حاشیه برگ‌های گیاه خواهد سوخت.

خاک: خاک باید از زهکش بسیار خوبی برخوردار باشد به عنوان مثال می‌توان از مخلوط خاک دو قسمت شن به اضافه یک قسمت پیت موس به علاوه یک قسمت خاک معمولی و یا سه قسمت خاک معمولی به اضافه یک قسمت شن استفاده کرد. گلدان‌های سفالی به دلیل تهویه بهتر خاک برای این گیاهان مناسب‌تر از گلدان‌های پلاستیکی و یا فلزی هستند. تا زمانی که خاک زهکش خوبی داشته باشد این گیاه می‌تواند فقر خاک را نیز تحمل کند. اما هر مقدار که خاک غنی باشد اما در آبیاری زیاده‌روی شود و یا بافت خاک سنگین باشد و آب را نگهدارد گیاه از بین خواهد رفت. در مورد کوددهی این گیاه نیز باید گفت کود چندان زیادی نیاز ندارد و یک یا دو مرتبه در طی فصول رشد (در بهار یا تابستان) می‌توان  از یک کود کامل و محلول مخصوص گیاهان آپارتمانی که میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم آن یکسان است استفاده کرد. این گیاه هر ساله به تعویض گلدان نیازی ندارد و هر چند سال یک‌بار با توجه به میزان رشد گیاه و کوچک شدن گلدان می‌توان نسبت به تعویض گلدان گیاه اقدام کرد.

تکثیر
نمونه‌هایی که ساقه‌های بلندی دارند را می‌توان با قلمه ساقه تکثیر کرد. ساقه را از چند سانتیمتری زیر یک دسته برگ جدا کنید به شکلی که قلمه در حدود ۱۰ سانتیمتر طول داشته باشد و ۲-۱ روز در مکانی خشک و به دور از نور مستقیم قرار دهید تا رطوبت اضافه را از دست بدهد. می‌توان این ساقه را در شن مرطوب کاشت کرد و به مدت یک هفته نیز آب نداد. سپس آبیاری را به تدریج شروع کرد و برنامه آبیاری گیاهان بالغ را در پیش گرفت.