Posts in category: گیاهان

گیاه پیچ امین الدوله با عطری مست کننده مهمان بسیاری از خانه‌های کشور ماست، به خصوص در اردیبهشت ماه نمی‌توان از این عطر فریبنده دل کند. اگر تمایل دارید این گیاه را درخ انه داشته باشید، با ما همراه باشید.

گل‌های پیچ امین‌الدوله در ابتدا به رنگ سفید وجود دارند و سپس به رنگ زرد در می‌آیند. انتهای این گل‌ها دارای شیره‌ای شیرین اند. این گیاه دارای میوه‌های ریز به رنگ آبی روشن هستند که به قطر ۵ تا ۸ میلی متر قطر دارند و بسیار پر دانه هستند.

این گیاه بالا رونده و پیچنده است و نام فارسی آن منتسب به علی خان امین‌الدوله است که برای اولین بار این گیاه را در باغ امین‌الدوله کاشت.

توجه داشته باشید که نوع غول پیکر امین الدوله برای کاشت در باغ‌های کوچک مناسب نیست زیرا رشد بسیار سریعی داشته و قابل کنترل کردن نیست.

گونه دیگری از گیاه پیچ امین الدوله موجود است که به گونه خزان‌کننده معروف است این گونه پر رویش و دارای ساقه‌های بسیار است و تا ارتفاع ۳ متر نیز بالا می رود.

خاک مناسب برای پیچ امین الدوله: خاکی برای گیاه پیچ امین الدوله مناسب است که قلیایی باشد و زهکش خوبی داشته داشته باشد. آب از نیاز‌های اولیه و واجب برای رشد این گیاه است و میزان جذب آب برای گیاه بستگی به خاک استفاده شده دارد.

نور مناسب برای گیاه امین الدوله: هر گیاهی برای گل دهی نیاز به نور کامل دارد اما پیچ‌امین‌الدوله از آن گیاهانی است که در نور کم، نیمه سایه و حتی در سایه کامل نیز گل می دهد. اما باید در نظر بگیرید که در شرایط سایه کامل، گل‌دهی به تاخیر می افتد.

هرس کردن شاخه‌های پیچ امین الدوله:

این گیاه نیازی به هرس کردن ندارد اما برای افزایش زیبایی آن و منظم کردنش باید شاخه‌های مزاحم را دور بریزید و شاخه‌های خشک شده را از آن جدا کنید.
این گیاه به یک قیم نیاز دارد معمولا خودش از درختان یا دیوار‌های مناری بالا می‌رود اما در صورت نداشتن قیم برای آن شاخه یا میله‌ای مناسب قرار دهید.

آبیاری و مقاومت گیاه: پیچ امین‌الدوله گیاهی مقاوم است و شاخه‌های بالغ آن بدون آب نیز می‌توانند مدت زیادی دوام بیاوردند اما برای شاخه‌های نو رسته و گل‌دهی بهتر باید گیاه را به طور مرتب آبیاری کرد.

روش‌های تکثیر

گیاه پیچ امین‌الدوله به سه روش تکثیر می‌یابد. روش‌های قلمه‌زنی و خوابانیدن گیاه نسبت به کاشت بذر بهتر هستند.
برای  قلمه زنی گیاه باید در اواخر بهار یا اوایل تابستان که گلدهی زیاد است نسبت به ایجاد قلمه مناسب اقدام کرد.
شاخه‌ای برای قلمه مناسب است که چوبی شده و تا حدی نرم و قابل انعطاف باشد. بستر کاشت قلمه‌ها باید کمی نم‌دار باشد تا ریشه‌زایی بهتر صورت گیرد.

اما روش خوابانیدن گیاه نیازی به جدا کردن شاخه نیست. یکی از شاخه‌های بلند گیاه را انتخاب کنید و قسمتی از آن را در عمق ۳ سانتی‌متری قرار دهید و به گونه‌ای روی آن خاک بریزید که سر شاخه بیرون بماند. بعد از چند روز گیاه شروع به ریشه‌زایی می کند. بعد از آن می‌توانید شاخه را از گیاه اصلی جدا کرده و به گلدان و یا مکان مورد نظرتان منتقل کنید.

گل ساعتی در طب سنتی خواص زیادی دارد. گل‌های آن هم چهره خاصی دارد به طوری که شکل ساعت را تداعی می‌کند. این گل از دسته گیاهان بالارونده است و می‌توانید از آن در فضاهایی مانند تراس سبز، دیوار سبز و بام سبز استفاده کنید.

گل ساعتی گیاهی چند ساله همیشه سبز بومی پاراگوئه، برزیل و شمال آرژانتین است.

رنگ گل‌های آن، صورتی و ارغوانی است و گلدهی آن در ماه‌های گرم سال طی تابستان و پائیز صورت می‌گیرد. گل‌ها اغلب معطر و حاوی شهد فراوانی هستند.

این گیاه سریع رشد می‌کند و ساقه‌های بلند و بالارونده‌ای را تولید می‌کند که می‌توانید قلمه‌های زیادی از آن‌ها بگیرید.

برگ‌های آن‌ها منفرد، معمولاً با ظاهر پنجه‌ای و منتهی به دمبرگی است که غالباً به یک برجستگی در قاعده ختم می‌شود. گلهائی منفرد، نر – ماده و یا بر دو نوع نر و ماده، یک پایه یا دو پایه دارند. مجموعه‌ای از برگ‌های کوچک نیز به صورت انولوکری گل‌های آن‌ها را از خارج فرا می‌گیرد.

دمای کم زمستان رشد آن را کند می‌کند و به همین دلیل در زمستان‌های سرد این گیاه از بین می‌رود و فقط جوانه شاخه‌های چند ساله زنده می‌مانند، بنابراین در زمستان گل ساعتی را با خاک یا مالچ بپوشانید تا در برابر هوای سرد آسیب نبیند. برای رشد کامل و اتمام دوره رشد بایستی ۱۵۰ روز از سال برای رشد آن بدون یخ‌زدگی باشد.

گل ساعتی نور پسند است و برای رشد بهتر و کامل به نور کامل آفتاب نیاز دارد و سایه ممکن است باعث افزایش رشد رویشی شود که در این صورت سبب کاهش گلدهی شده و از نظر دارویی عملکرد گیاه پائین می‌آید به‌علاوه جنبه زینتی آن نیز کاهش پیدا می‌کند؛ لذا وجود نور کامل برای گلدهی گل ساعتی ضروری است.

کوددهی دو الی سه مرتبه در سال برای نگهداری قدرت رشد این گیاه لازم است.

گل ساعتی در خاک‌های مختلفی رشد می‌کند، اما در خاک‌هایی با زهکشی مناسب (خاک معمولی باغچه حاوی کمپوست گلدانی) رشد خوب و عملکرد بالایی دارد.

نام‌های دیگر پرنده بهشتی، گل زبان پرنده، منقار درنا و گل درنا هستند و همانطور که از اسم‌هایش پیداست، گلی است که ظاهرش پرنده را در ذهن تداعی می‌کند، بنابراین اگر به دنبال داشتن گلی متفاوت هستید، می‌توانید گرنده بهشتی را امتحان کنید.

گونه‌ای از گیاهان علفی همیشه سبز و دائمی دارای برگ‌های نسبتا روشن است و بومی آفریقای جنوبی است، همچنین یک گونه از راسته زنجبیل‌سانان است. این گل همیشه سبز و حساس به سرما است. برگ‌های این گیاه همیشه روشن و تخم‌مرغی شکل می باشد. در هنگام بازشدن گل‌ها به صورت افقی است و شباهت زیادی به سر پرندگان دارد و یک پرنده در حال پرواز را تداعی می‌کند. گل‌ها دارای کاسه نارنجی یا زرد و جام آبی رنگ هستند و به‌تدریج باز می‌شوند. این گیاه خود را با شرایط آب و هوایی وفق می‌دهد. ۵ گونه دارد که همگی دائمی، همیشه سبز و حساس به سرما هستند. هر بوته پرنده بهشتی می تواند تا ۱۰ شاخه گل تولید کند.

دما: مناسب‌ترین دما برای پرورش گل بین 17 تا 27 درجه سانتی گراد می باشد. این گل در مناطق معتدل رشد می‌کند.

نور: این گیاه طالب نور می‌باشد ولی بهتر است درتابستان در مقابل نور مستقیم قرار نگیرد چون باعث خشک شدن گیاه می‌شود.

آبیاری: آبیاری بهتر است دو روز در هفته و خاک گلدان مرطوب باشد، ولی در اواسط تیر تا اواخر مرداد آبیاری می‌تواند قطع شود.

خاک: بهتر است در خاک آن کود حیوانی پوسیده غنی همراه ماسه استفاده کرد و در تابستان کود زیادی داد. با افزایش کود، گیاه به یکبار آبیاری در هر ماه تابستان نیاز دارد.

تکثیر: پرنده بهشتی از طریق کاشت بذر، تقسیم ریزوم یا جداسازی پاگیاه قابل افزایش است که تقسیم ریزوم بهترین روش است.

تکثیر از طریق بذر: بذر در بهار و در دمای 18 تا21 درجه انجام می شود. تندش بذرها  ۳ تا ۵ ماه طول می کشد. در سال اول پایه بذری، بهتر است گلدان  در گلخانه نگهداری شود. در سال دوم و سوم گیاه رشد خوبی می‌کند و از سال سوم به بعد در محل اصلی که عبارت از بستری حاوی خاک سبک و غنی است، در یک گلخانه گرم و مرطوب کشت می‌شود در سال چهارم پاجوش و در سال‌های چهارم تا هفتم گل تولید می‌کند.

تکثیراز طریق تقسیم بوته: در این روش که بهتر ایست در بهار یا تابستان انجام شود، گیاه در سال دوم و سوم گل می‌دهد.

گلدهی: گلدهی این گیاه حدود سه سال طول می‌کشد. عملکرد گل بسته به سن گیاه دارد و با افزایش سن، تعداد گل‌ها افزایش می‌یابد.

کالاتیا اورانتا نام‌های مختلفی دارد: راه راه صورتی و گیاهان عابد. مشهورترین‌‏‎ و مقاوم‌ترین‌‏‎ گونه آن دارای‌‏‎ دم‌برگ‌های بلند‏‎ و برگ‌های سبز براق با خطوط سفید بین‌‏‎ رگبرگ‌هاست، شکل برگ‌ها گورخر در عالم حیوانات را یادآوری می‌کند و باعث خاص بودن آن شده است که طرفداران زیادی را برای آن به همراه داشته است. این گیاه، بومی‌آمریکای مرکزی و جنوبی  است.

مراقبت: به نور متوسط، گرمای زیاد، آبیاری معمولی، رطوبت هوای ۵۰ تا ۹۰ درصد و خاک کمی‌اسیدی احتیاج دارد.

کود: کود مورد نیاز کالاتیا را می‌توان به میزان یک گرم در لیتر هر هفته یک بار از اردیبهشت تا شهریور مورد استفاده قرار داد.

خاک: مخلوطی از خاک برگ، تورب، خاک باغچه با کمی‌ماسه، خاک مغذی و قابل نفوذی را برای کالاتیا به وجود می‌آورد.

تکثیر: کالاتیا اورانتا را می‌توان به آسانی از طریق تقسیم بوته‌ای که رشد خوبی داشته تکثیر کرد. اواسط بهار تا اوایل تابستان، بهترین زمان برای این کار است. ابتدا به آرامی‌گیاه را از هم باز کنید. و با استفاده از یک چاقوی تیز، آن را به قسمت‌هایی با چند برگ تقسیم نمایید. به طوری که هر قسمت ریشه‌هایی به همراه داشته باشد. سپس هر یک را به تنهایی در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر، حاوی کمپوست گلدانی با پایه پیت قرار دهید، بعد از کاشت گیاه، آن را با کیسه پلاستیکی شفاف بپوشانید تا رطوبت مورد نیاز گیاه تامین شود. گلدان را دور از تابش مستقیم خورشید و در دمای ۲۰ درجه سانتگراد نگه دارید .پس از ۶ تا ۸ هفته، گیاه شما ریشه‌دار می‌شود و باید کیسه پلاستیکی رابردارید تا در محیط طبیعی قرار بگیرد، کنترل و بازرسی مرتب هوادهی و حذف برگ‌های آلوده، در زمانی که گیاه زیر کیسه پلاستیکی است، باعث می‌شود برگ‌های نازک این گیاه دچار فساد نشوند.

عوارض و درمان:

برگهای پژمرده و شفاف کالاتیا و پوشیده شدن سطح زیرین برگ‌های آن با تارهای عنکبوتی، به علت حمله کنه ریز قرمز می‌باشد. باید با سم کنه‌کش، طبق دستور، گلدان را سمپاشی کنید. اگر دیدید برگ‌ها کمرنگ هستند و زخم‌های سفید پنبه‌ای شکل در قاعده آنها تشکیل شده است. با یک سم نفوذی هر ۱۴ روز یکبار سمپاشی نمایید تا علایم بر طرف گردد.

اگر برگ‌های گیاه کالاتیا به طرف پایین خم شوند، درجه حرارت محیط بالا است و هوا خشک می‌باشد. بنابراین باید گلدان رابه محل خنک‌تر منتقل کرده و آبیاری و غبار پاشی فراوان انجام دهی.د اشعه مستقیم آفتاب برگ‌های گیاه را رنگ پریده و کمرنگ می‌کند. درصورتی که برگ‌ها در طول روز لوله شد و حاشیه برگ‌ها به سمت وسط خم شوند، یعنی اینکه هوا خیلی سرد است یاگیاه به آبیاری احتیاج دارد. این اتفاق درشب طبیعی است.

اگر حاشیه برگ‌ها قهوه‌ای و لوله می‌شوند هوا سرد و آبیاری منظم می‌باشد و اگر حاشیه برگ‌ها قهوه‌ای می شود و سپس می‌ریزد گیاه تشنگی می‌کشد. برگ‌های ریز کالاتیا و رشد کبد آن نیز در نتیجه کمبود مواد غذایی است. با بر طرف کردن این عوامل، گلدان ما شاداب خواهد شد.

گل زامیفولیا از خانواده گل شیپوریان، گیاهی همیشه سبز و کم توقع با برگ‌هایی جذاب است. زادگاهش شرق آفریقاست و از این رو نام جواهر زنگبار نیز ب‌ه‌ان داده شد‌ه‌است. ارتفاع معمول آن ۹۰-۶۰ سانتیمتر است. زامیفولیا دارای ریزوم‌هایی(ساقه‌های زیرزمینی) متراکم و غده‌ای شکل است و رشد ریزوم‌ها در خاک موجب تولید برگ‌های جدید در بالای خاک ‌می‌شود. برگ‌های گیاه در واقع یک محور ساقه‌ای شکل است که ۸-۶ جفت برگچه در دو سوی آن رویید‌ه‌است. برگچه‌ها ۱۵-۷ سانتیمتر طول دارند و تخم مرغی شکل و براق هستند.

گل‌ها بر گیاه بالغ زامیفولیا ظاهر ‌می‌شوند. گل زامیفولیا از گل‌های ریز و پر تعداد شیری رنگ بر گل آذین سنبل‌ه‌ای محصور در برگواره (اسپات) سبز رنگ غلاف مانند تشکیل ‌می‌شود. نکته مهم درباره آن این است که تمام قسمت‌های این گیاه در صورت مصرف سمی‌است.

نیازمندی‌های گیاه زامیفولیا

خاک: به خاکی سبک با زهکش عالی نیاز دارد. ترکیب خاکی از خاک معمولی+خاک برگ(کوکوپیت) + پرلایت(شن) برای آن مناسب است. ‌می‌توان هر دو ماه یکبار در فصل رشد آن را تغذیه مصنوعی کرد. استفاد‌ه‌از کود ۲۰-۲۰-۲۰ با نصف غلظت برای آن مناسب است.
در صورتی که ریشه‌های گیا‌ه‌از منافذ کف گلدان بیرون زد، گلدان آن را با یک سایز بزرگ‌تر تعویض کنید. بهترین زمان تعویض گلدان اوایل فصل بهار است.

آبیاری: این گیاه نسبت به کم آبی مقاومت بیشتری دارد تا آبیاری بیش از اندازه. میزان نیاز به آبیاری آن در حد متوسط است و آبیاری دوباره زمانی انجام ‌می‌شود که ۵ سانتیمتر از خاک‌ رویی، رطوبت خود را از دست داده باشد. ساقه‌های زیرزمینی(ریزوم)‌های این گیاه نسبت به خاک غرقابی حساس است و ‌می‌پوسد. در طی فصل زمستان اهمیت عدم رطوبت زیاد در پای ریشه‌ها بیشتر است.

نور: اید‌ه‌ال آن مکانی با نور متوسط است. با این حال جزء گیاهان آپارتمانی است که با نور کم محیط هم سازگار ‌می‌شود و برای آپارتمان‌هایی که نور کم دارد گزینه فوق العاده مناسبی است.

دما: دامنه دمایی برای رشد گیاه ۳۲-۲۴ درجه ‌است و در فصل سرد نباید دمای محیط نگهداری آن به زیر ۱۶ درجه برسد.

تکثیر: متداول ترین راه تکثیر تقسیم ریزوم‌های آن است. هنگام تعویض گلدان گیاهان متراکم، توده‌های ریزوم گیاه را از هم جدا کرده و هر قسمت را در گلدانی جداگانه ‌می‌کارند. با قلمه برگ هم ‌می‌توان گیاهان جدید بدست آورد. هر چند این روش بسیار زمان بر است و به صبر زیادی نیاز دارد.

گاستریا ساکولنتی نوع از کاکتوس است که گل و برگ‌هایی با خال‌های سفید دارد. برگ‌های گوشتی آن به صورت متقارن و زیبا در دوطرف رشد می کنند و خار ندارند. طول برگ‌های این واریته از گاستریا به حدود 20 سانت می‌رسد. گاستریا را در زبان عامه به دلیل شباهت، کاکتوس زبان گاوی می گویند. گاستریا مقاوم، همیشه سبز و پایدار است. گل‌های آن به رنگ‌های قرمز و زرد است و معمولا در بهار و پاییز ظاهر می شود. این گونه از ساکولنت‌ها بومی آفریقای جنوبی است. نام انگلیسی آن Gasteria pillansii است و همانطور که گفتیم روی برگ‌هایش خال‌های سفید رنگی دارد و برگ‌ها دو به دو به صورت متقارن رشد می‌کنند و چرخش زیبایی که برگ‌ها دارند کم کم گیاه را شبیه به یک ستاره می‌کند. شرایط نگهداری گاستریا نور: در سایه و نیم سایه رشد می کند اما اگر در طول روز یکی دو ساعت هم آفتاب ملایمی داشته باشد برایش خوب است. آبیاری: در فصول سرد خاک باید کاملا خشک شود بعد آبیاری کنید. اما در بهار و تابستان بهتر است همیشه خاک کمی رطوبت داشته باشد. خاک: خاکی سبک با زهکشی مناسب را می‌پسندد. تکثیر: از طریق بذر و یا پاجوش هایی که در کنار گیاه مادری رشد می‌کند.  کود:  با کود مخصوص کاکتوس در فصل بهار و تابستان تغذیه کنید. 

ساکولنت کوتیلدون نوعی از کاکتوس است که برگ‌های قاشقی، با شکل توخالی دارد. برگ‌های گوشتی و پایدار که در ساقه و مقابل هم رشد می‌کنند، از ویژگی‌های این کاکتوس است. شکل برگ‌ها به طور کلی بیضی یا گرد است و رنگ سبز دارد. حتی ساقه کوتیلدون گوشتی است. گیاهان جوان تنها یک ساقه دارند اما به گذشت زمان و افزایش سن،  تعداد ساقه‌ها زیاد می‌شود.

این کاکتوس از خانواده‌ کراسولاسه‌ها و بومی آفریقای جنوبی است. طرفداران این ساکولنت به دلایل مختلفی از جمله  قیمت ارزان، بدون خار بودن، داشتن برگ‌های تزئینی و نگهداری آسان آن را خریداری می‌کنند.

این ساکولنت به آرامی رشد می‌کند و تا قبل از سه سالگی گل نمی‌دهد. گل‌ها بسته به نوع گونه‌های مختلف، متفاوت هستند، گاهی اوقات در یک خوشه جمع می‌شوند و به رنگ نارنجی پر رنگ و کم رنگ است.

شرایط نگهداری:

نور: نور کامل خورشید را ترجیح می‌دهد.

دما: درجه حرارت بالا و حداقل با درجه بالاتر از 10 درجه سانتیگراد مناسب است.

آبیاری: آبیاری نسبتا فراوان در تابستان (هر 2-3 روز یک‌بار) و سپس به تدریج در پاییز و زمستان کاهش می‌یابد.

خاک: مقدار مساوی از خاک باغچه و ماسه مناسب است.

تکثیر: از طریق قلمه‌ی علفی در ماسه امکان‌پذیر است.

گیاه خوش‌عطر و پرخاصیت ریحان در میان سبزی‌ها بسیار پرطرفدار است. اگر شما هم طرفدار ریحان هستید، می‌توانید از کاشتن آن و چیدنش درست قبل از استفاده لذت زیادی ببرید.

نوعی از ریحان که بیشترین احتمال را دارد در فروشگاه پیدا کنید، ریحان سبز است که متراکم بوده و طول آن به 45 تا 61 سانتی‌متر می‌رسد. بوته‌های پر رنگ ریحان بنفش، به باغچه یا باغ شما رنگ می‌دهد و بیشتر مورد توجه گل‌کاران قرار می‌گیرد. مانند ریحان سبز می‌توانید از آن استفاده کنید، ولی بدانید که شیرینی کمتری دارد. با خیساندن آن در سرکه سفید، رنگی زیبا به سرکه دهید. تعداد گونه‌ها و انواع ریحان پیوسته در حال افزایش است.

ریحان‌های لیمویی عطری شبیه عطر مرکبات به باغچه و آشپزخانه می‌دهد و ریحان تایلندی طعمی شبیه به شیرین‌بیان دارد. همچنین گونه‌هایی هستند که طعمی شبیه دارچین دارند و انواعی که دارای برگ‌های ریز هستند. ریحان برگ کاهویی هم در میان انواع دیگر طرفدار زیادی دارد.

مراقبت از ریحان

ریحان را در خاک حاصل‌خیز باغچه یا باغ‌تان بکارید که حداقل 6 ساعت در روز، نور خورشید دریافت می‌کند. آمادگی خاک برای کاشت یکی از مسائل بسیار مهم در پرورش گیاهان است.  بعد از 6 هفته که از رشد ریحا‌‌ن‌ها گذشت، سر آنها را بگیرید تا ساقه‌های جانبی رشد کنند و گیاه زود گل ندهد. اگر ساقه‌های گل روییدند، کافی است آنها را بچینید.

ریحان به رطوبت ثابت و خاک گرم احتیاج دارد تا خوب محصول بدهد، بنابراین باید از مالچ استفاده کنید. در مناطق سرد، مالچ دهی به خاک را به تاخیر بیندازید تا دمای خاک به بین 10 تا 15 درجه سانتی‌گراد برسد. وقتی دمای خاک در تابستان به سرعت افزایش پیدا می‌کند و خاک زود رطوبت خود را از دست می‌دهد، می‌توانید مالچ را زود‌تر اضافه کنید.

ریحان گیاهی گرمادوست و حتی به سرمای ملایم هم حساس است؛ اگر پیش‌بینی شده که دما زیر منفی 1 درجه سانتی‌گراد می‌رود، باقی محصول خود را برداشت کنید.

ریحان دچار آفات کمی می‌شود، ولی گه‌گاهی آفتی عمومی مثل شته، سوسک ککی و سوسک ژاپنی به آن می‌زند. با استفاده از شلنگ باغبانی شته‌ها را از روی ریحا‌‌ن‌ها بشویید. برای اینکه اجازه ندهید ریحا‌‌ن‌های‌تان را سوسک ککی بخورد، گیاهان خود را با پارچه‌ای نازک بپوشانید. اگر مشکل جوانه‌های جدیدتان حلزون‌ها هستند، تکه‌ای از جنس مس می‌تواند مفید باشد.

بیماری‌های گیاه ریحان مساله مهمتری هستند. پژمردگی قارچی ریحان (بیماری گیاهی به ویژه در گوجه فرنگی و موز که عامل آن قارچی از جنس Fusarium است) که اولین بار در اوایل دهه 1990 شناسایی شد، از دانه‌های مبتلای وارد شده از ایتالیا بود. علائم آن شامل پژمرگی و افتادن ناگهانی برگ‌ها است که اغلب با لکه‌های تیره روی ساقه همراه است و در دماهای بالای 26.5 درجه سانتی‌گراد رخ می‌دهد.

اگر متوجه این علائم شدید، سریع گیاه مبتلا و تمام خاک اطراف ریشه آن را بیرون بیاورید و آن را دور بیندازید. اگر بخشی از باغچه‌تان مبتلا شده، خاک را همراه با وسایل باغبانی خود پراکنده نکنید؛ زیرا باعث انتشار بیماری می‌شود و ریحان‌‌هایتان را در گلدان و ظروف دیگر بکارید. همچنین می‌توانید از گونه‌ای ریحان به نام «Nufar» استفاده کنید که به این قارچ مبتلا نمی‌شود.

ریحان به نوعی از پوسیدگی باکتریایی نیز حساس است که در هوای سرد و مرطوب و اواخر فصل، روی ساقه‌ها و خوشه برگ‌ها ظاهر می‌شود. راه کنترل این بیماری؛ کشت ریحان در خاکی که خوب زهکش شود، فاصله دادن بین گیاهان (تا بعد از باران خشک شوند) و جدا کردن ریحان‌های مبتلا از گیاهان سالم است.

برداشت و ذخیره سازی

ریحان تازه، بهترین طعم را دارد. بهترین زمان برای برداشت، درست زمانی است که گیاه شروع به شکوفه کردن می‌کند، قبل از اینکه گل‌های آن بشکفند.
وقتی 6 جفت برگ روی ساقه ریحان وجود داشته باشد، گل‌دهی آغاز می‌شود. برای اینکه بیشترین محصول را در هر گیاه داشته باشید، در هر بار برداشت فقط 2 برگ روی ساقه باقی بگذارید و اجازه ندهید بیشتر از 4 جفت برگ روی ساقه آن برویند. همچنین می‌توانید هر 3 هفته یکبار کل گیاه را برداشت کنید؛ به این‌صورت در انتهای فصل، بین 12 تا 14 ساقه جانبی خواهید داشت.

ریحان را در انتهای روز برداشت کنید تا به مدت طولانی‌تری تازه بماند. اگر این گیاه را در کیسه‌ای منفذ دار و در دمای حدود 15.5 درجه سانتی‌گراد نگه دارید، بین 10 تا 14 روز سالم و تازه باقی می‌مانند. برعکس ریحان‌هایی که در یخچال نگه داشته می‌شوند، تنها 2 تا 3 روز دوام می‌آورند. همچنین می‌توانید ساقه‌های ریحان را در گلدانی در آشپزخانه خود نگه دارید تا برای طبخ غذا نزدیک دست‌تان باشند. اگر از این ساقه‌ها در کنار گل‌های‌تان استفاده می‌کنید، هر چند روز یکبار آب آنها را عوض کنید.

برای اینکه طعم ریحان خشک شده به بهترین نحو حفظ شود، آن را در فریزر نگه دارید. برای اینکه بتوانید این گیاه را سریع فریز کنید، تمام بوته آن را خشک کنید و در کیسه‌های پلاستیکی بدون هوا قرار دهید. برای خشک کردن ریحان، برگ‌ها را از ساقه جدا کرده و در محلی که سایه و در مسیر باد باشد، پخش کنید. بعد از 3 تا 4 روز آنها را بررسی کرده و اگر به آسانی بین انگشتان‌تان خرد نشدند، با فر کامل خشکشان کنید؛ در غیر این‌صورت ممکن است موقع ذخیره سازی رنگ‌شان سیاه یا قهوه‌ای شود. از کمترین درجه حرارت فر استفاده کرده و در آن را کمی باز بگذارید، برگ‌ها را برگردانید تا همه جای‌شان خشک شود و مدام آنها را چک کنید.

گل پاپیتال یا پیچک انگلیسی، “عشقه” نیز نامیده شده است و خاستگاه اصلی آن جزایر قناری می‌‌باشد .

گل پاپیتال از گیاهان همیشه سبز با برگ‌های کوچک و دارای بریدگی در اطراف برگ‌ها است. رنگ برگ‌ها سبز و یا ابلق و دارای لبه‌های سفید است و رشد بسیار سریعی دارد. گونه ابلق این گل نسبت به گونه سبز آن دیرتر رشد می‌کند.

گل پاپیتال گیاهی بالا رونده بوده و زمانی که در گلدان کاشته می‌‌شود نیاز به یک قیم دارد .

نور مناسب برای رشد پیچک انگلیسی یا گل پاپیتال: گل پاپیتال به نور فراوان و کافی نیاز دارد
توجه کنید پاپیتال را در معرض نور مستقیم خورشید قرار ندهید
زیرا کلروفیل برگ‌ها را از بین می‌برد و آن‌ها را بی‌رنگ می‌کند .

حداقل درجه حرارت مورد نیاز برای نگهداری گل پاپیتال:
در فصل زمستان 7 درجه سانتی‌گراد و حداکثر دما در فصل تابستان 16 درجه سانتی‌گراد است .
توجه کنید با بالا رفتن درجه حرارت حتما گل پاپیتال را غبار پاشی کنید .

آبیاری مناسب برای رشد پیچک انگلیسی یا گل پاپیتال :گل پاپیتال به هفته‌ای یک بار آبیاری در فصل زمستان و هفته‌ای دو بار آبیاری در فصل تابستان نیاز دارد .

اجازه دهید سطح خاک گلدان پاپیتال بین دو آبیاری خشک شود .

رطوبت لازم برای پیچک انگلیسی یا گل پاپیتال :گل پاپیتال در زمستان به هفته‌ای یک بار و در تابستان دو بار در هفته نیاز به غبار پاشی دارد .

تغذیه مناسب برای رشد پیچک انگلیسی یا گل پاپیتال :در بهار و تابستان که فصل رشد گیاه است می‌توان گل پاپیتال را با کود‌های مایع و جامد محلول هر دو هفته یک بار طبق دستور تغذیه نمود .

خاک مناسب پیچک انگلیسی یا گل پاپیتال :خاک لیمونی یا پیت بهترین خاک برای پرورش و نگهداری این گیاه است .

زمان تعویض گلدان پیچک انگلیسی یا گل پاپیتال :گیاه در حال رشد نیاز به یک بار تعویض گلدان در سال دارد. بهتر است برای پاپیتال‌های جوان در سال‌های اول و دوم دو مرتبه گلدان را تعویض نمایید. در صورت عدم امکان خاک سطحی گلدان را با خاک غنی و تازه جایگزین کنید .

روش تمیز نمودن برگ‌های گل پاپیتال :غبار پاشی برای تمیز نمودن برگ‌های این گیاه کافی است . در صورت لزوم از پارچه و اسفنج مرطوب استفاده نمایید .

تکثیر پیچک انگلیسی یا گل پاپیتال و روش ازدیاد آن :سه روش برای ازدیاد گل پاپیتال وجود دارد :

1. قلمه زدن در بهار یا تابستان

2. پیوند روی پایه‌های مقاوم

3. خوابانیدن شاخه‌ها

آفات و امراض پیش آمده برای پیچک انگلیسی و درمان آن :

1. برگ‌ها تغییر رنگ داده و لکه‌های قهوه ای روی آن‌ها مشاهده می‌شود :

   عامل این عارضه حشره آفت است، هر ماه یک بار گیاه را با سم حشره کش نفوذی سم پاشی کنید تا علائم بر طرف شوند.

2. برگ‌ها رنگ پریده و مایل به رنگ سفید شده‌اند :

   این عارضه می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد از جمله شدید بودن نور و یا تاریکی هوا

   همچنین این عارضه ممکن است به دلیل کمبود عناصر مورد نیاز گیاه باشد،

   شرایط را بازبینی کنید در صورت لزوم می‌توانید هر 15 روز یک بار گیاه را تغذیه مصنوعی کنید .

3. برگ‌ها چین و چروک دار و خشک می‌شوند :

   هوا برای نگهداری گل پاپیتال بسیار گرم است گیاه را به محل خنک تری انتقال دهید و غبار پاشی انجام دهید .

4. لکه‌های نقره‌ای روی برگ‌ها نمایان شده‌اند :

   هر دو هفته یک بار با سم حشره کش نفوذی طبق دستور گیاه را سم پاشی کنید تا علائم بر طرف شوند .

5. زخم‌های سیاه آبکی روی برگ‌ها به چشم می‌خورد :

   با مایع ضد عفونی کننده با غلظت کم لکه‌ها را خیس کنید .

6. برگ‌ها بد شکل و چسبناک و حشرات سبز رنگی روی آن‌ها مشاهده می‌شود :

   با سم حشره کش نفوذی طبق دستور سم پاشی کنید تا علائم بر طرف گردند .

7. نوک برگ‌ها قهوه‌ای و زخمی ‌به نظر می‌رسد :

   گیاه نیاز به آب دارد و شدیدا تشنه بوده و هوا هم خشک است،

   گیاه رابه مدت 15 دقیقه درون تشت پر از آب قرار دهید و آن را غبار پاشی کنید .

8. برگ‌ها پیچیده و سبز تیره هستند :

هوا برای نگهداری گل پاپیتال بسیار سرد است ، گلدان را به محل گرم تری منتقل کنید .

9. برگ‌های گیاه سیاه رنگ می‌شود :

زهکش را بازدید کنید چرا که خاک گلدان باتلاقی شده است .
توجه کنید که خاک گلدان بین دو آبیاری کاملا خشک شود سپس آبیاری را با میزان کمتری شروع کنید .
10. برگ‌ها زرد و سطح زیرین آن‌ها دارای تار عنکبوت است :
عامل این عارضه کنه ریز قرمز بوده و پاپیتال نسبت به این آفت بسیار حساس است و به همین دلیل نباید آن را در محیط گرم و خشک نگهداری کرد .
برای رفع این عارضه هر دو هفته یک بار گیاه را با سم کنه کش طبق دستور سمپاشی نمایید .
غبار پاشی هم می‌تواند در دفع آفت مؤثر باشد .

شمعدانی، گل خاطرات قدیمی از خانه مادربزرگ‌هاست. برای بسیاری از ماها شمعدانی گل نوستالژی است که یک حوض آبی رنگ را وسط خانه‌ای ویلایی یادآور می‌شود. اگر شما هم اهل خاطره‌ هستید، شمعدانی را به خانه ببرید.

خانواده شمعدانی دارای انواع گل شمعدانی است؛ برای مثال شمعدانی‌های بذری عمر یک‌ساله دارند و در فضای باز کاشته می‌شوند، ولی انواعی که بیشتر در ایران دیده می‌شوند، چندساله هستند. آنها را هم می‌توان درون گلدان پرورش داد و هم در فضای سبز بیرون کشت کرد. در صورت شرایط مناسب ارتفاع گیاه شمعدانی می‌تواند تا 2 متر هم برسد.

شمعدانی دارای برگ‌های نسبتاً بزرگ، کروی و دارای کرک است که لبه‌های مواج با بریدگی‌های اندک دارد. انواع گل‌ شمعدانی به رنگ سفید، قرمز، صورتی و بنفش دیده شده و به شکل گل‌آذین چتر ساده روی گیاه می‌روید.

برخی از انواع شمعدانی معطر و دارای گل‌های صورتی و کوچک هستند. از برگ‌های معطر شمعدانی عطری این گیاه در صنعت عطرسازی هم استفاده می‌شود. نوع دیگری از شمعدانی وجود دارد که با انواع دیگر متفاوت است و هاله سیاه‌رنگی در بین گلبرگ‌های صورتی آن دیده می‌شود و برگ‌های بزرگ‌تری دارند.

نوعی از شمعدانی که به نام اژدر شناخته می‌شوند همیشه‌سبز و چندساله است. گل شمعدانی اژدر برگ‌های دندانه‌دار و دایره‌ای دارد و انواعی با گل‌های سفید تا بنفش از آن وجود دارد. انواع خزنده و رونده نیز از شمعدانی هست که در سبدهای آویزان زیبایی خاصی دارند.

نور، خاک، آب، و مواد غذایی موردنیاز

شمعدانی‌ نیازمند نور مستقیم آفتاب است، بااین حال شدت زیاد آفتاب برای آن مناسب نیست. اگر گل شمعدانی را در قسمت سایه و نیز در پنجره شمالی خانه قرار دهید، گل نمی‌دهد. در این حالت برگ و شاخه آن زیاد خواهد شد و علت گل ندادن شمعدانی نور کم است.

خاک مناسب برای شمعدانی مخلوطی از سه قسمت خاک لومی یا همان خاک باغچه، یک قسمت کود دامی پوسیده و یک قسمت ماسه است. توجه داشته باشید که ترکیب خاک باید فاقد مواد آهکی باشد.

در مورد آبیاری شمعدانی آنچه اهمیت زیادی دارد این است که در فاصله بین دو آبیاری سطح خاک گلدان خشک شود، ولی در مورد شمعدانی عطری و رونده میزان آب بیشتری موردنیاز است و خاکشان باید مدام مرطوب باشد. شمعدانی بعد از آبیاری آب را به خود جذب می‌کند؛ به همین دلیل حتی اگر میزان آبیاری بیش از نیازش باشد هم جذب گیاه می‌شود که می‌تواند آسیب‌های جدی به گیاه وارد کند. فراموش نکنید که در زمان حضور گل روی گیاه نیاز آبیاری بیشتر می‌شود. در زمستان آبیاری را تا یک‌بار در هفته کاهش دهید. اگر گلدان شمعدانی را در فضای بیرونی خانه نگه می‌دارید توجه کنید که در روزهای گرم و با وزش باد، روزی یک‌بار به آبیاری نیاز خواهد داشت.

درجه حرارت مناسب برای نگهداری شمعدانی ۱2 تا ۱6 درجه سانتی‌گراد و برای نوع عطری دمای کمتر لازم است. اگر شمعدانی را درون آپارتمان نگهداری می‌کنید باید به تهویه و گردش هوای فضا نیز توجه داشته باشید.

برای تغذیه و کوددهی این گیاه، کود کامل مایع را هر ماه و با غلظت کم ۵ گرم در لیتر به گیاه شمعدانی اضافه کنید. در فصل سرد نیازی به تغذیه گیاه نیست. اگر میزان کود دهی بیش از اندازه باشد باعث کاهش رویش گل و افزایش شاخه و برگ می‌شود.

نحوه تکثیر شمعدانی چگونه است؟

تکثیر و ازدیاد گیاه شمعدانی به‌سادگی از راه قلمه ساقه و در طول تابستان‌ انجام می‌شود. برای قلمه زدن گل شمعدانی بعد از جدا کردن ساقه موردنظر که باید از زیر گره برگی جدا شود، آن را درون آب قرار دهید تا ریشه‌دار شود و سپس به گلدان منتقل کنید.